We kenden elkaar niet, maar ik volgde je een beetje op Twitter. Ik volg graag fotografen op sociale media die me inspireren. Jouw werk ken ik pas sinds kort, en met de kennismaking daarmee wist ik tegelijk ook dat je ernstig ziek was. Nooit eerder reageerde ik daar op, ik heb wel een keer over fotografie contact gezocht. Tot vanochtend. Ik had een onrustige nacht, en werd vanochtend wakker uit een droom over jou. Heel raar om te dromen over iemand die je eigenlijk niet kent en waar je ook maar minimaal contact mee hebt gehad. Maar mijn droom van vanochtend was gek genoeg zeer levendig. Ik kwam je tegen, ergens in een oude stad. Je was bezig met landschapsfotografie, want je stond voor een mooie oude stadspoort het landelijke uitzicht erachter te fotograferen. Toen ik geïnteresseerd kwam kijken gaf je direct je camera uit handen. "Hier, kijk eens door de zoeker hoe mooi!" zei je. Ik keek en zag inderdaad hoe prachtig het landschap erachter was. De zon stond laag, en scheen een prachtig gouden licht over groene heuvels. Toen ik wakker werd was de droom alweer wat weggezakt, maar toen ik over Twitter scrollde en het bericht voorbij zag komen dat jouw einde nu echt nabij was, kwam de droom in alle hevigheid terug op mijn netvlies. En hoe symbolisch eigenlijk. Via jouw foto's toonde jij de wereld wat jij zag door jouw zoeker, en hoe mooi deze kan zijn. Wat een prachtig nalatenschap. En misschien stond jij vanochtend, toen ik dat droomde, wel daadwerkelijke voor een poort. Wie zal het zeggen. Ik wens voor je dat die andere kant inderdaad ook zo mooi is als je liet zien. Rust zacht.

Een mooi mens is gestorven, heb genoten van zijn fotos en optimisme. Heel veel sterkte voor allen die hem lief waren.

Ik heb je gevolgd op twitter, en vol bewondering je verhaal gevolgd. De strijd is gestreden nu, hoe oneerlijk het ook is. Rust zacht
Veel sterkte voor de familie en naasten.
Patrick Hiemstra

We hebben elkaar nooit ontmoet maar ik heb je frequent gelezen.
Tussen hoop en wanhoop bleef je sterk. Dank voor jouw moed.
Jouw aardse “zijn” is nu voorbij, maar we volgen allen snel naar - zoals het er naar uitziet - het eeuwige niets, zijnde de toestand die er was voor je de levensflits meemaakte... Thx John.

Mijn oprecht medeleven.
Moedige John.
Je wist dat het zou komen,
De weg er naartoe heb ik via Twitter gevolgd. Wat hing je aan het leven.
Geen foto’s en tweets meer van John Verbruggen.
Stilte.

Gecondoleerd met het verlies van John, ik heb hem op twitter steeds kunnen volgen.
Wat een krachtige man, ik wens in de eerste plaats u heel veel sterkte de komende tijd om het verdriet te verwerken neem er de tijd voor. Ook de andere familieleden alle kracht.

Lieve groet, Marian Tjemmes

Gecondoleerd en veel sterkte toegewenst bij het overlijden van John, een groot gemis voor zijn partner, vrienden en familie. Hij plaatste op Twitter mooie foto's en vertelde over zijn gezondheid. Zo warm en zo open, ook wij als mede Twitteraars zullen hem missen. Groet van Anneke, fanvandeFC