Moedig tot het eind. Een voorbeeld hoe je met het onvermijdelijke om kunt gaan.
Veel sterkte

Het werd zo stil op Twitter. Zonder John persoonlijk te kennen, maakte hij zoveel verbinding. Tussen zichzelf en zijn vele volgers. Het leven kan zo bikkelhard zijn. Dank John, voor al je foto’s , teksten en lijntjes van verbinding. We missen je.

Ik bewaar warme herinneringen aan een workshop straatfotografie die ik op uitnodiging van John mocht geven op zijn fotoclub. Hij heeft iedereen op een bijzondere wijze, via social media, deelgenoot gemaakt van zijn ziekte. Dat heeft op mij diepe indruk gemaakt. Ik wens zijn vrouw Pia en familie en vrienden veel sterkte.

Met veel respect John mogen volgen op twitter mogen volgen. Heel veel sterkte voor de familie en mijn condoleance

De laatste woorden voor een bijzonder mens; John, Ineens leek het zo snel te gaan, het hospice, je laatste woorden op twitter, de afgesproken prachtige foto’s die de voorbode waren voor jou vertrek uit het aardse, je bent voor werkelijk iedereen die iets plaatste even vriendelijk geweest, weet je hoe bijzonder dat is hier op twitter? Wars van het gebrul , een aardige man, vechtend tegen het dodelijke, je begreep waar ik door was gegaan in het verlies aan diezelfde dodelijke ziekte van mijn lief, en ik voelde je zorg om je Pia, je moeder en de rest van je dierbaren. Ik wens je goede vaart, en alle liefs, ook voor je naasten. Het was een eer je te ‘ontmoeten’ ... Sandra Mets.

De herfst had zich al een tijdje gemanifesteerd, het blad verzamelt zich. Weldra neemt de wind hem mee, de horizon voorbij...
R.i.p.

Voorbij is de pijn en het lijden.
Wat blijft zijn de herinneringen.
Rust zacht je hebt het verdiend.
Wat blijft zijn je mooie foto’s.
Voor eeuwig.
Sterkte voor diegenen die je hebt moeten achterlaten.
Herwin.