Herinneren is een vorm van ontmoeten…

John,
Ruim 40 jaar geleden kwamen wij als vriendengroepen bij elkaar. We gingen ons zelf de Wieksers noemen.
Destijds was het samen voetballen, samen biertjes drinken, samen op stap gaan, er voor elkaar zijn in voor- en tegenspoed, samen …
Na verloop van tijd deden ook de dames beetje bij beetje hun in trede binnen onze vriendengroep. Ook zij paste zich snel aan en samen hebben we heel veel leuke momenten mogen beleven. Wat hebben we veel gelachen als we op stap gingen. Overal gingen we naar toe en altijd hadden we lol en plezier. Dit bleef ook toen we allemaal kinderen kregen. Ook die gingen gewoon mee en samen waren we een grote familie van meer dan 40 personen.
Wat hebben we allemaal samen toch een plezier gehad met de carnaval, met de optochten, met het bouwen van onze wagens (onder de technische supervisie van John), met het vriendenweekend, met de uitstapjes, met het op stap gaan, met de kwartaalfeesten, met verjaardagen, met eigenlijk alles. Er ging bijna geen week voorbij of we zagen elkaar.
We waren er altijd voor elkaar, in voor en tegenspoed. Ook als er iemand iets gedaan moest hebben stonden de hulptroepen klaar om daarna weer samen een hapje te eten en niet te vergeten om samen te proosten.
En toen ineens het slechte bericht dat je ziek was. Je hebt geknokt om er boven op te komen maar helaas heb je dit niet kunnen winnen. Dit ging voor ons allemaal veel te snel…
John, ik ben blij dat ik zo’n fijn mens heb mogen kennen. Bedankt voor alles en rust zacht!
Miriam, Guido en Renske, Dion en Sofie, Eric en Sandra, wij zullen er voor jullie zijn! Mogen de mooie herinneringen aan John voor jullie een steun zijn om dit plek te geven.
Het is beater iets moeis te verleeze, beater verleeze dan des ze het noeits hees gehad!
John, doe ze hier boven de groeten en misschien tot later!
Wil

Totaal verbijsterd en geschokt door het overlijden van John.
Samen zoveel meegemaakt. Ruim 18 jaar samen gewerkt en herinneringen gemaakt. Samen het avontuur Digital Pathology begonnen, ruim 13 jaar geleden. Kleine incubator uitbouwen tot een grote organisatie. Maar vooral samen heel veel lol hebben.
Je reactie bij frustraties zullen mij altijd bij blijven. ‘Non de Juu’ en een muis die door de lucht vliegt. Dit zal me altijd aan jou herinneren. En dat was exact de reactie die ik had bij het horen van je overlijden.
John bedankt en rust zacht!!
Lieve Mirjam en familie heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

John was mijn mentor toen ik begon bij Philips, in de tijd dat Philips nog Sectra PACS systemen leverden aan ziekenhuizen. Dat is lang geleden, maar zo voelt het niet. Intensief samenwerken gecombineerd met lollige en spannende momenten blijven in mijn geheugen gegrift. De uitspraak appeltje, eitje werd al snel in ban gegooid en we klopten liever op hout bij start van een project. Waar onze projecten vaak halve pilots waren die we meteen in praktijk brachten.

Wat ik bij mij blijf dragen was dat zelfs in de meest intensieve momenten het lukte om de zonnige kant te zien en daarop te focussen. Waarbij we vaak na elkaar uitspraken, nog even kwaad maken en dan zijn we er, ook al waren we al > 12uur in de weer...

Bedankt John, je blijft in mijn gedachten voort leven...

Aan de familie en vrienden heel veel sterkte met dit verlies dat veel te vroeg en te snel kwam.

Wist je nog John? Het mountainbiken op de Utrechtse Heuvelrug, inmiddels al vele jaren geleden, een team uitje! Na een mooie rit met de collega’s door het bos had je daar, op het terras, ineens een mooie blauwe mountainbike “gewonnen”. Gewoon door het trekken van lootjes…. Nu, jaren later volgt deze bekentenis: “het was vooropgezet spel”. Jij had deze mountainbike gewoon verdient vanwege jouw prestaties, jouw enthousiasme en gedrevenheid. Op dat moment waren wij nog geen collega’s – dat was iets voor later. Voor mij was jij in elk geval toen al het schoolvoorbeeld van een team player en bovenal een bijzonder prettig persoon en later dus collega. Zo zal ik jou blijven herinneren!
Heel veel sterkte familie en vrienden!
Ronald Logt

John herinner ik mij bij Philips als een zeer betrokken en prettige collega. Het komt dan ook binnen als schok, zeker na zo'n kort ziekbed en jonge leeftijd.

Miriam veel kracht voor jou en je familie, we denken aan jullie Sepp en Gerdy Unterberger, hei 3 5995SB Kessel-Eik.

8 jaar geleden heb ik het geluk gehad dat ik John mocht leren kennen als een geweldige collega, maar nog veel belangrijker als geweldige en toffe gozer. Regelmatig in de vroege ochtend de dag beginnend met een kopje koffie en dan altijd was er tijd voor een goed gesprek. We namen ook regelmatig de customer projects door en wat heb ik veel van je geleerd. Groot dankjewel voor je support, op de meest rare tijden van een dag. Ook konden we genieten van de verhalen van/over je gezin. Met trots vertelde je verhalen over Guido en Dion, en je grote liefde Miriam.

Samen naar Strijp gegaan naar een concert van Bryan Adams, wat hebben we genoten!
Hieruit kwam ook het goede contact van ons viertjes: Jij en Miriam, ik en Piet.
Nog een aantal gezellige bakkies gedaan, ook ooit om minder fijne redenen. Maar we begrepen elkaar altijd.

3 jaar geleden kwam je met het bericht dat je buiten Philips een nieuwe uitdaging ging zoeken. Heb je altijd gemist op de werkvloer van QY in Best. Gelukkig zijn we elkaar nooit uit het oog verloren

En dan nu...
Plots uit ons leven, omdat je deze oneerlijke strijd niet hebt kunnen winnen. Of zoals jij en ik tegen elkaar zeiden "je hebt geluk of niet als je kanker krijgt". Helaas is jouw geen geluk gegund, maar Piet en ik en onze jongens gunnen je rust en vooral veel vrede op een andere plek. Wat zijn we blij dat we je hebben leren kennen.

Heel veel sterkte Miriam, Guido en Dion en andere familie.
Liefs uit Boekel van Harriëtte & Piet - Dennis en Alex

Wie is ut in hemelsnaam toch meugelik. Zoe gauw, zoe kort, zoe onierlik, zoe veul te vreug, zoe kansloos. Zoe kinne we nog hiel lang doorgaon...
Zoe sjoën det we dich hebbe mooge kinne en det we saame mêt Miriam, Guido en Dion zoe veul hebbe kinne belaeve. Zoe dankbaar veur alle herinneringen die wae en gae zoe hel nuddig zulle hebbe um dit ontieglik groët verlees te kinne draage.
John det dien allerletste reis zoe de meujte waerd moog zien zoedet dien knokke neet vur niks is gewees.
Hiel veul sterkte en kracht vur idderein.

John, Henny, Manon en Kim.