Ome John, wat een verdriet doet het mij dat wij elkaar niet meer zullen zien. Zomaar ineens uit het leven gegrepen. Gelukkig kan ik terugkijken op veel mooie herinneringen en ik vond jouw karaktertrekken altijd bijzonder interessant: je deed letterlijk gewoonweg ad rem waar je zin in had en wanneer je er zin in had, zonder je druk te maken om wat anderen er van vonden. Maar klaarstaan deed je altijd. Ik kan mij nog herinneren dat ik in mijn jonge jaren 's ochtends vroeg vergat op het rode knopje in de bus te drukken en uitkwam in Schiedam in plaat van op Rozenburg. Redelijk knullig, geen idee hoe ik terugkwam, en niemand op straat, dus ik belde jou. Na een aantal grappen gemaakt te hebben zei je: 'blijf maar even staan ik pik je wel op' en binnen 5 minuten was je er. Je zette je mij vervolgens weer af op Rozenburg. De hele weg gelachen, want met dat soort situaties had je humor vrij spel. Ome John: veel te vroeg en onverwachts, maar met een gerust hart, rust zacht. Iedereen heeft gisteren gezien hoeveel moois je op de wereld hebt achtergelaten en dat is een zinvol leven geweest.
Ave atque vale
