Aan de tijd bij Johan en Will hebben wij veel herinneringen. Als kleine meisjes kwamen wij veel op bezoek, we waren altijd zo blij dat we weer naar ze toe mochten! Johan en Will waren hele lieve mensen met altijd veel gezelligheid en leuke ideeën om te doen. Johan was er altijd, toen wij op bezoek kwamen deden we altijd erg leuke dingen. We gingen samen in de blauwe auto naar camping De Zandstuve naar "de grote uil" en we aten pannenkoeken met spek bij hun thuis, dit was altijd superleuk! Ook gingen we vaak in de herfst naar het bos kastanjes en bladeren zoeken en maakten dan de mooiste creaties met satéprikkers. Toen wij alle drie zomervakantie hadden moesten wij altijd eerst bij Will komen, dan kregen wij altijd een schriftje met een paard erop. Van Will moesten wij daarin opschrijven wat wij iedere dag deden, dit deden wij alle drie heel fanatiek, ze vond dit altijd prachtig! Ieder jaar deed ze dit weer.
Wij kregen altijd heel veel van ze, ik weet nog goed dat wij twee poppen hadden gekregen, deze poppen noemden wij Johan en Will. Deze poppen hebben wij in de kamer gezet, zodat wij er goed naar konden kijken.
Johan en Will waren altijd een stel met heel veel liefde, ze waren gek op elkaar. Dit staalden ze ook altijd uit, ze waren erg gelukkig in Anevelde. Ze zaten altijd op de stoelen voor hun huis een sigaretje te roken.
Toen Will een aantal jaren later ziek werd kwamen wij ook nog heel vaak langs, wij zaten dan vaak met z'n drieën aan haar bed. We dronken vaak ranja met altijd wat lekkers, wij mochten in de kast in de keuken altijd wat lekkers pakken. Ze hadden altijd erg lekkere chocolaatjes..! We werden altijd goed verwend, als wij maar blij waren en plezier hadden waren zij ook blij!
De herinneringen die wij aan Johan hebben zijn vooral zijn lekkere pruimen van zijn eigen boom in de tuin. Hij was altijd zo trots met de dikke pruimen die hij had, we kregen altijd een hele kist vol! Toen op een gegeven moment zijn tuin naast het huis weg was en er gras ingezaaid werd, maaiden wij altijd zijn gras. Dit vond Johan altijd erg mooi, hij kwam ons regelmatig bedanken met een zak vol met leverworst of chocolaatjes. Wanneer wij op de boerderij liepen zwaaiden we altijd even naar Johan. Hij wenkte dan vaak naar ons; kom is even, maken we even een praatje. Dan gingen we even bijpraten en vertelden we hoe het op school ging. Toen wij sint-maarten gingen lopen met de buurtkinderen had Johan ontzettend zijn best gedaan om snoepzakjes te maken, deze moest de oudste dan altijd verdelen. Hij luisterde vol trots naar ons mooie liedje van sint-maarten, dit vond hij prachtig. We kregen dan ook altijd een groot applaus!
Johan werd op een gegeven moment ook wat ouder, de buurtzorg kwam langs en wij hadden nog steeds veel contact. Toen ik nog regelmatig kwam vragen hoe het met hem ging zei hij altijd "hey, buurmeisje! Goed te pas?" Johan was een man die goed wist wat hij wel en niet wilde, dit gaf hij ook goed aan. Wanneer er iets was met Johan waren wij vaak een van de eerste die het hoorden, we werden graag goed op de hoogte gehouden.
Wij hebben een hele fijne tijd met Will en Johan gehad en deze herinneringen zullen wij niet meer vergeten!
