Hey grote broer,
Toen je met pap en mam bij me langskwam voelde ik meteen dat er iets mis was, zodra ik je zag al. Het nieuws was niet te bevatten, en dat is het nog steeds niet denk ik. Ik denk nog wel eens terug aan het moment dat jullie langskwamen. Ik had je het liefst meteen een knuffel willen geven. Ik had wat van jouw last willen dragen. Ik wou ìets voor je kunnen doen. De laatste jaren waren we vaak niet bij elkaar, en spraken we niet vaak af, ook dit had ik vaker willen doen. Soms gaat de tijd snel wanneer je dingen voor je uit blijft schuiven, tot het op een gegeven moment, bewust of onbewust, helemaal niet meer gebeurt. Maar jij liet je niet tegenhouden door je ziekte en maakte het beste van de tijd die je had. Dapper, dat was je.
Tijdens de uitstapjes en het vaker op bezoek komen besefte ik weer dat je echt mijn grote broer was. Ondanks alles genoot je van de kleine dingen, hadden we het gezellig, maar was er ook ruimte voor gesprekken die eerder ontweken werden. Zo ook tijdens Pleun's behandeling, en de keren dat we even afspraken met ons drieën. Het is nog steeds moeilijk voor ons, ook voor pap en mam, maar je hebt ons hierin zeker geholpen. Zonder jou erbij voelt het nog steeds gek, zo zonder onze grote broer.
De week na je overlijden ging snel voorbij, maar je was toch nog een beetje bij ons. Even naast je zitten voelde zo onwerkelijk, maar we vonden het fijn dat je niet weg was. Thuis, daar hoorde je en we waren nog niet klaar om je los te laten. Een week veranderde in een maand, een half jaar en inmiddels bijna een jaar. Sommige dingen zijn niet veranderd sinds die tijd, andere dingen enorm. Pap en mam gaan misschien een keer verhuizen, en hebben een camperbusje en een nieuwe hond, Ollie. Pleun zit sinds kort ook op kamers in Enschede. Ik heb een lieve vriendin die jij zeker ook aardig gevonden zou hebben. We denken allemaal aan je en dat zal nooit veranderen. Kortom het leven gaat door, en niet volledig zonder jou. Je zult er nog altijd bij horen voor ons.
Telkens weer schoof ik het schrijven van deze brief voor me uit, ondanks alles dat ik nog tegen je had willen zeggen, alles wat ik nog steeds wil zeggen. Maar als ik iets geleerd heb, is dat het nooit te laat is om ergens het beste van proberen te maken; leer te spelen met de kaarten die je hebt. We houden van je Joep, en we zullen je nooit vergeten.
Groetjes, je kleine broertje, Ties.
