‘Welkom in het verre oosten…
Te ver om de fiets te pakken‘
Opgezwolle - 038, 6 letters
Lig wakker in m'n bed
M'n hoofd vol met gedachten
De tijd tikt langzaam door
Slapeloze nachten
The Opposites
Duvelduvel baby
Wat vond je het leuk om mij continu de gek aan te steken omdat ik uit Zwolle kwam. Gelukkig vond je Opgezwolle tof en dat ik bij hen op school had gezeten maakte mij iets minder boerin.. Iets dan :)
We hebben elkaar leren kennen op de TMF chatbox. Hoe goed is dat verhaal nu?! Volgens mij begon het gesprek ook over Opgezwolle en het ging over Berlijn, waar ik een week later heen zou gaan.
Ruim 20 jaar geleden..
Later vertelde je mij dat je bang was dat ik je zou vergeten in de tijd dat ik in Berlijn zat maar in tegendeel.
Het begin van een mooie, bijzondere vriendschap.
Zoveel herinneringen, teveel om zo even op te schrijven.
Als meisje uit het ‘Verre Oosten’ naar de grote stad, voor de eerste (en laatste!!) keer blowen, zooooveel muziek, samen naar Tiga en met Willem-Alexander bij Solomon Burke op de gastenlijst, uren in de rij bij de Surinaamse Ambassade en samen online carnaval vieren. Het hele wereldwijde web gebeuren, vooral Twitter, waar je mijn naam bedacht omdat ik er toch echt op moest van je en natuurlijk mijn eerste keer ADE. Autoritjes, dierenliefde, nachtkastjes kopen bij IKEA, je rotlachen dat ik mijn stickers op mijn camera liet zitten, playbacken met Beyoncé en Jay-Z, bij mij op visite in de klas, liefde voor gekleurde kleding en sneakers, kletsen als je bij je ouders in Eijsden sliep en zoveel meer!
En tussendoor werden er enorme lappen tekst heen en weer getypt over wat zich allemaal afspeelde in ons leven.
Wat hebben we veel gelachen, gedanst, maar ook ruzie gemaakt.
Vooral omdat je dan niet bereikbaar was en ik met de blauwe Seat weereens voor je deur stond in de Boetonstraat, om te kijken of alles ok was.
Je wist heel goed te omschrijven hoe dingen in het leven in alle hardheid voorbij kwamen doordat je zelf ook zoveel voelde.
Je hielp mij te relativeren en kritisch te kijken. Hoe goed je dat voor mij kon, voor jezelf was dat lastig. Je beschreef het altijd als, ‘ik was weer even aan het struisvogelen’. Ik probeerde er ook voor jou te zijn maar dat lukte niet altijd, je deed het liever alleen. Zorgen voor een ander ging je makkelijker af.
Zo blij dat je zo lang mijn vriend bent geweest.
Trots op je lieve J, ook als je het even niet zag zitten deed je je best het gevoel om te draaien.
Ik hoop dat daar waar je ook bent, de zon volop schijnt, het hele jaar door en je jaloersmakend bruin wordt met een magnum of sigaret in je hand en natuurlijk goede muziek.
Misschien een weekje wintersport tussendoor maar dan wel snel weer terug naar de zon. En dat je middenin de nacht frikandellen met plakjes kaas en veel mayo wegwerkt.
Stuur je mij een foto? Dan doe ik met je mee.. 💛
