Herinneren is een vorm van ontmoeten…

We misten je zo erg vandaag. En ook gisteren. De hemel huilde vandaag tranen met tuiten mee. Maar er was ook een klein mooi stukje blauw, speciaal voor jou. ❤️

Veel sterkte aan iedereen die Jer moet missen, en Jer, heel fijne verjaardag wherever you are.

Op je verjaardag! Herinneringen en foto's van je van nog geen 25 jaar geleden en dan opeens krijg je in februari een bericht van Rosanne dat je bent overleden.
Je uitvaartdienst was indrukwekkend de beelden en de verhalen over jou riepen veel herinneringen op.
We kwamen elkaar tegen 1998 in studentenflat in amsterdam-noord daar waar jij tegenover mij op de gang zat en daar waar het onmiskennend rook naar sigaretten en marihuana dampen. We konden het eigenlijk meteen goed met elkaar vinden en trokken veel met elkaar op in en buiten de flat. De gemeenschappelijke deler was eigenlijk muziek, we hadden het hier vaak over en luisterde echt van alles. In die periode kreeg je ook een relatie met een Italiaanse studente die een paar verdiepingen boven ons woonde. Het gekke is dat ik haar naam niet meer weet dat terwijl we heel veel herinneringen samen hebben, zij was degene die ons uitnodigden om in de zomervan 99 bij haar ouders thuis langs te komen voordat we met ons drieën op vakantie gingen. Deze vakantie bracht ons van Napels, Caserta en in haar auto richting Elba en daarna nog een week ergens op een camping in Toscane veel verhalen veel gezien ook wisselende momenten meegemaakt, maar wel een vakantie die in mijn herinnering is blijven hangen. In die periode dat ik een relatie kreeg met Rosanne hadden we nog wel contact. De afgelopen jaren verwaterde het contact en zag ik je zo nu en dan via social media ergens opduiken. Het blijft gewoon gek dat je er ineens niet meer bent ook al hadden we die afgelopen jaren niet echt contact meer. Het zal voor je ouders, Rosanne en haar gezin een enorm groot verlies zijn, zeker op een dag als vandaag. Je blijft in mijn herinnering 😎 Raimond

Willem z’n eerste echte concert afgelopen zondag. In de Melkweg naar Chromeo, de band die oom Jeroen zo gaaf vond. Tien jaar terug vroeg je me mee naar een concert van Chromeo. Waarom we toen niet samen gegaan zijn, weet ik niet meer. Misschien omdat ik nog helemaal in de baby-bubble zat met Willem die net 1 was. Nu stond ik daar alsnog met Willem, inmiddels 11. En jij was er voor ons overduidelijk de hele avond bij in ons hart. Maar wat hadden we je er toch graag gewoon in het echt bij gehad, lieve broer en coolste oom. ❤️ Hopelijk danste je met ons mee tussen de sterren. 💫

Deze foto is vorig jaar genomen op de familiedag. Karel zat naast je, naar je verhalen te luisteren en je bewonderend aan te kijken.

Lieve Rosanne, Erica en Dick,

Toen ik van een vriend hoorde van Jeroens overlijden gingen mijn gedachten terug naar de tijd die ik samen met hem doorbracht .
We waren bijna 20 ...ruim 25 jaar geleden.
Interrailen door Italië en Frankrijk, festivals, school...foto's heb ik bewaard in zo'n doos die je meeverhuisd naar elk huis, stukje jeugdsentiment.
Ik heb Jeroen lang geleden voor het laatst gezien, Amsterdam Noord zolderkamertje, daarna is het contact verwaterd, zoals dat gaat.
Na Jeroens overlijden hebben vrienden van vroeger contact gezocht, we delen verhalen, anekdotes en herinneringen. Voelt springlevend.

De eerste foto is van Jeroen en mij op een veldje in Eijsden, ergens in Poelveld. We gingen vaak samen naar buiten, sigaretjes roken en kletsen, lachen, muziek luisteren. De tweede foto is genomen tijdens onze vakantie in Italië (onderdeel van het interrailen) op camping Montescudaio dichtbij Cecina. Veel jongeren, we hadden snel contact en zaten 's avonds dichtbij de bar en de pizzabakker die midden in de nacht voor de hele groep pizza's bakte. Het meisje op de foto hadden we daar ontmoet, ben haar naam helaas vergeten. Terug naar de trein ieder om de beurt achterop een brommertje bij een Italiaan die daar de hele zomer stond.
We zijn tijdens dat interrailen ook in Parijs geweest, bij Flore. Om zes uur 's ochtend op blote voeten na het uitgaan over de Champs Elysées de eerste metro nemen.
Die vrijheid!
Fijne herinneringen van een fijne tijd.

Veel liefs, veel sterkte,
Silvy

Lieve Dick, Erica en Rosanne,

Wat ontzettend verdrietig dat Jeroen niet meer bij jullie is.

In onze fotoboeken kwam ik vorig jaar al veel foto’s tegen die hele warme herinneringen oproepen. Een poepiebruine, zanderige Jeroen stoeiend, spelend en rennend met Susanne, Rosanne en mij aan het strand. Jeroen en ik samen op het luchtbed en zwemmend in zee. Lekker ijsjes eten/ terrasje pakken aan het eind van een lange stranddag, waarop we uren in het water hadden gelegen. Met zijn allen stralend en bruin mijn verjaardag vieren en uit eten op bijzondere adresjes van Joop. Als ik denk aan het leven vieren, dan denk ik aan die eindeloze stranddagen vol zand, zee, spelen en zon!
 
Ook denk ik aan de keren dat we bij jullie in Eijsden langsgingen; aan fanatieke tafeltennis competities met Jeroen, samen de verkleedkist in duiken, Snoopy op Jeroen’s kleurrijke kamer en Jeroen achter zijn (nep)drumstel vertellend over zijn favoriete band en muziek. Het waren mooie, onbezorgde tijden!
 
Het voelt onwezenlijk en verdrietig dat dit nu alleen nog voortleeft in onze herinneringen. Maar die herinneringen zijn heel mooi! Het was speciaal hoe onze gezinnen met elkaar omgingen en hoe wij als kinderen samen opgroeiden. 
 
Dag Jeroen, dag vriendje, ik had zo graag nog samen met jou onze mooie jeugdherinneringen opgehaald! Ik denk ondanks het verdriet met een hele grote glimlach aan jou!
 
Dikke knuffel,
Nicolette, Jasper, Sofia