Daar zijn we dan, een heel jaar verder. Een heel jaar zonder jou…
De laatste dagen, nu, waren heel zwaar, steeds denkend,
vorig jaar….. hebben we nog,
vorig jaar….. waren we nog,
vorig jaar …. konden we nog,
vorig jaar….. hadden we nog
vorig jaar….. wat deden we vorig jaar, nu op dit moment
vorig jaar….. wat deed jij, nu op dit moment
vorig jaar….. wat plaatste jij op facebook
vorig jaar….. waar was je mee bezig,
te bedenken dat je er nog was vorig jaar, ik kan het niet bevatten. Zie je nog steeds op de bank, zittend met wat drinken en je sigaretje, beetje voorovergebogen, het liefst luisterend naar je muziek. Of op je bureaustoel voor je computer, ons in de weg zittend, net voor de tevee. Ik hoor je nog ’s avonds als ik in bed lig, ik hoor je voetstappen op weg naar de keuken, ik hoor de ijskast deur open en dicht gaan. Ik hoor hoe je naar boven komt, mopperend op Kira omdat ze bij mij de deur weer open duwt. Ik zie je zitten op je home trainer, met je zweetbandje om en je eeuwige witte t-shirt met gaten, maar wat jou lievelings shirt was. De laatste paar weken zie ik steeds meer flarden van vroeger, van jou als baby, lachend naar me vanuit de box, of ondeugend weg kruipend. of als kleuter spelend in de wasmand met de knijpers, rijdend op je fiets, voetballend, als tiener, jong en onzeker, maar ook stoer met je vrienden. Als Jongeman, met veel problemen, het isolement waar je in zat, geen vrienden meer over. Met al die rot stemmen in je hoofd, waar we hard tegen gevochten hebben, maar wat een gevecht was dat we nooit zouden winnen. We hebben er in berust, en het ging je over het algemeen heel goed af, op een paar incidenten na! Dan ging het even weer wat minder, maar gelukkig wist ik de signalen steeds beter te herkennen en waren we er snel bij om in te grijpen. Toch was jij gelukkig, in jou eigen leventje, jou leven hier bij ons, bij de kleintjes waar je zo van kon genieten, dat zien we nu steeds meer terug op de over gebleven video’s, die voor ons van onschatbare waarde zijn. Wat deed je ze verwennen… En jezelf ook , niemand die het zich zelf zo gezellig maakte door s avonds wat kaasjes en worstjes op tafel te zetten, het liefst een kaarsje aan, muziek of televisie kijken. Dat laatste hebben ze van je afgepakt nadat je weer een terug val had gehad, want van snacken kon je wel eens rare dingen gaan zien of horen als je dat te laat ’s avonds deed. Ik liet het ze maar zeggen, hopend dat je dan wat zou afvallen, niet wetend dat het de laatste week zou zijn. Net zoals je laatste avond, ik ging een beetje geïrriteerd naar bed, omdat je zo zat te roggelen de hele avond, man je weet niet hoe me dat spijt, hoe me dat achter volgt… maar ik wist toch niet dat het je laatste avond was…..en dan die vreselijke morgen, die nacht dat Kira zo raar blafte, die ochtend zo vroeg, de hondjes heel stil, jij op de bank, zo raar, je zag er zo raar uit, ik wist het eigenlijk meteen, maar ook niet. Ik heb je geschud en je naam heel hard geroepen, mijn noodkreet naar Huub die binnen 2 tellen onder was, hoor me nog zeggen het is niet goed met Jeroen.. en het was niet goed, je was weg, zomaar… weg. Ik hoop dat je weet hoeveel ik van je hou, en hoeveel ik je mis, en dan niet alleen ik, wij als gezin, wij als familie
Er is zoveel wat niet meer kan, er is zoveel wat nooit meer zal zijn, er is gewoon geen….. jij.
