Herinneren is een vorm van ontmoeten…

We missen je...

Het doet wel pijn hoor - dat je er niet meer bent.

Niet dat ik tot je "in crowd" behoorde, maar die dagen dat we samen waren wisten we beiden wat we aan elkaar hadden. We hadden vanaf het begin meteen aan een half woord genoeg. We begrepen elkaar.

Naderhand, toen je in Wageningen zat. Raakte ons contact wat verwaterd, maar als we elkaar dan weer eens digitaal tegenkwamen of opbelden, dan voelde ik meteen weer die klik.

We hebben veel gelachen samen. Ik lees hier, uit de berichten van anderen, dat je dat ook gewoon graag deed. Lachen. Serieuze ogen waar zoveel achter zat. Maar gewoon lachen.

Vergeef me het traantje dat ik om je laat. Ik zal zo snel mogelijk weer gaan lachen. Dat wil je graag.

Dikke knuffel Jennifer - van Edward.

Het is nu 2 jaar geleden dat ik er achter kwam dat je er helaas niet meer bent. En nog steeds doet het pijn en denk ik bijna elke dag nog aan je. De leegte die hebt achtergelaten is immens.
Ik hoop dat je het goed hebt waar je ook bent.
Xxx Nishanthi

Iedere keer geen woorden maar zoveel herinneringen, missen blijft heel veel pijn doen.

Ik mis je...

Lieve Jennifer
Ik kwam er pas in april achter dat je er niet meer bent en ben er nog steeds zwaar kapot van.
Je wilt niet weten hoe blij ik was vorig jaar toen ik je opeens weer online zag komen op steam na anderhalf jaar niks van je te hebben gehoord. Ik was super blij om weer contact met je te hebben te horen dat je een andere weg in was geslagen. De gesprekken waren weer als vanouds en heerlijk nerdy en we hebben een paar keer gebelt, en je gooide nog 50 euro op mijn paypal omdat je perse wou dat ik de Lego Razor Crest zou kopen.
Zo rond de tijd dat ik die binnen kreeg begon het slechter met je te gaan je was steeds stiller op whatsapp. 13 december toen ik fotos van de bouw van mijn Lego Millennium Falcon stuurde, reageerde je met "Voorlopig even geen contact ik ben te bagger voor sociaal"
Omdat ik dat respecteerde liet ik je uiteraard met rust maar in april begon steeds meer een slecht gevoel te krijgen en ben ik je maar gaan googlen en zo kwam ik hier uit. En ook geen idee hebbende wat er met je is gebeurt.......

Normaal had je nu in je nieuwe woning gezeten en ik keek ook uit naar onze eerste ontmoeting na jaren lang van online contact. En uiteraard de nieuwsgierigheid naar je kookkunsten omdat je het daar regelmatig over had. Verder wou je nog is een ritje mee met de vrachtwagen waar ik ook naar uit keek. Maar helaas zal dat dus nooit meer gebeuren.

Je was de meest kickass dame die ik kende!

Lieve Jenni ik ga je verschrikkelijk missen en zal altijd van je blijven houden. Het is jammer dat ik die woorden nooit in het echt tegen je kan zeggen en je kon vertellen hoeveel je voor mij betekende!

Liefs Nishanthi de Best

Ps. Zou iemand contact met mij kunnen opnemen om te vertellen wat er met haar is gebeurt?

Jennifer was a special person - and not just because of her hair colour and dress sense! She was always keen to help others and while not always having had an easy time she always managed to keep positive and stay friendly. We will miss you!

Dear Jennifer,

I worked with you at Applied Bioinformatics. I really enjoyed when you joined coffee break, as your sense of humor really made my day. You had a wide range of interests, like modelling, puzzling and music. Every time I would learn 10 new fun-facts, strange tv-show or meme from you, you amazing wonderful nerd. Your laughter was deep and contagious and I just wish we had many more years of hearing it.

Even when you were having a hard day, you tried your best to help others. You really enjoyed your work and colleagues, and so did we. I saw your struggle, and I hope you are now in a better place.

Sara