Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Als ik aan jou denk dan is de eerste gedachte gelijk aan gezelligheid. Of je nou vroeger zomaar binnen kwam vallen voor een wit wijntje met m'n ouders.. Of voor je betrokkenheid bij alle feesten die we gevierd hebben door de jaren heen. Altijd alles tot in de puntjes verzorgd. Bedankt voor al je support door de jaren heen, je was een van m'n trouwste supporters.. dat blijft voor altijd bij!

Rust zacht lieve vriend,

Mickey

Jean-Pierre, was een bijzonder aimabele man en een top entertainer. Ik ken Jean-Pierre denk ik bijna 25 jaar en hij organiseerde de meest fantastische feesten en events voor o.a. PricewaterhouseCoopers. Jean-Pierre had daarin de vrije hand, was ongelooflijk creatief, durfde met verrassende ideeen te komen en voerde die dan ook tot in de finesses uit. Volgens mij kende hij bijna iedereen in de entertainment industrie en kon alles, maar dan ook alles regelen. Niet alleen de gevestigde namen maar zeker ook opbloeiend nog door te breken talent .Jean-Pierre voelde feilloos aan wat kon, wat nog net kon en eigenlijk ook net niet. Na afloop van een event vond je hem steevast achter de bar met een glaasje wijn, een goed gesprek en nagenietend van het succes van de avond. In de loop der jaren gingen we elkaar steeds beter kennen en werden we goede vrienden. Exemplarisch voor de creativiteit , alles kan mentaliteit en organisatiekracht van Jean Pierre waren bijvoorbeeld de Connected Running events in het buitenland: halve en hele marathons met grote groepen klanten, medewerkers en studenten afgesloten met een denderend en verbindend feest. Niet dat Jean Pierre nu zo’n fysieke hardloper was, maar hij wist als geen ander een ongelooflijke sfeer en herinnering te creeeren. Velen zullen dat kunnen beamen en kunnen daar met een hele grote glimlach aan terug denken.
Jean-Piere, ik, wij allemaal zullen je ontzettend missen. Het was geweldig om met je te werken, gezellig te borrelen en de wereld door te nemen.

JeanPierre was de enige die mij Tiemie noemde. Eigenlijk heeft hij dat altijd gedaan. We leerden elkaar kennen op het terras bij de Kei, waar John mij introduceerde bij JP. Dankzij John en het vertrouwen van JP kon ik aan de slag bij John de Mol producties. Wat een ongelofelijk bijzondere tijd was dat. We werkten in een geweldig team, wat hebben we bizar veel plezier gehad met zn allen. Ondanks mijn geringe evenementen ervaring was het JP die mij vertrouwen gaf, die mij de kneepjes van het vak leerde, die mij leerde hoe belangrijk het was om goed te investeren en goed te zorgen voor mensen. je hebt elkaar allemaal nodig. Hij was ook degene die altijd achter je stond om je op te vangen als je dreigde om te kieperen omdat je in een productie iets was vergeten. Je kreeg niet op je kop, maar hij zorgde ervoor dat het werd opgelost, dat je ervan leerde, waardoor het een volgende keer niet weer gebeurde.
JP was natuurlijk een meester in genieten. Zijn beruchte witte wijntjes, zijn levenslust; hij leerde me sushi eten, dankzij hem kon ik na een klus slapen in het Amstel Hotel en bestelden we roomservice, hadden we een mooie klus in Munchen en gingen we ook nog even naar Gerlos, want, het leven moet gevierd worden. Toen JP wegging bij Endemol en ik vlak daarna ook, nodigde ik hem uit om te pitchen voor een groot evenement van mijn nieuwe werkgever: de Blue Band Big Night. Als geen ander zette hij daar zijn naam neer en hij kreeg de klus. We hebben altijd contact gehouden, soms meer, soms minder. Maar het was altijd goed. We pakten de draad weer op, haalden oude koeien uit de sloot en deelden dilemma's. We beleefden nog een geweldige dag op de boot op het Gardameer met Camiel en Pauline, en daar heb je Joep (destijds 4) geleerd om pasta vongole te eten. De kids vergeten dit nooit meer! de laatste keer zaten we bij Key West. Je was zo blij met het UMC Utrecht waar jullie intense tijden beleefden. Dat maakte me trots op mijn nieuwe werkgever. Je sprak zo trots over Caroline en altijd kwamen de zoons nog ter sprake. En altijd straalden je ogen. de laatste communicatie was via de app, berichten die je nooit hoopt te krijgen. Ik weet niet of mijn videoboodschap (op zondagochtend, ik zag er niet uit;-) je nog heeft bereikt. Gelukkig de kaart van een paar weken ervoor wel. Lieve JP, bedankt voor alles. Je hebt een bijzonder plekje in mijn hart. En lieve Caroline, Ricardo, Camiel en Reau, wat een onbeschrijflijk verdriet voor jullie. ik hoop dat jullie de kracht terugvinden met de leegte die JP achterlaat. Dat gaat jullie lukken, met een beetje hulp van boven vast. Jullie JP was, is en zal altijd, bijzonder blijven. x

Via social media vernam ik het overlijden van Jean Pierre.

Ik heb als dj geregeld dj shows en optredens voor hem mogen verzorgen. Ook samen gespard over evenementen en ideeën uitgewisseld. Kwam graag altijd ook even achter het dj meubel en geloof dat hij het liefst zelf nog de plaatjes wilde draaien. Hij wist precies wat hij wilde en je merkte dat hij een groot hart voor ons prachtige evenementen vak had.

Sterkte aan de nabestaanden.

Robert de Haas
TMS Productions

ONTMOETING IN ORLANDO
Ter voorbereiding op de befaamde Millennium Dinnershow was ik in 1999 in Orlando. Teneinde niet onnodig geld te verkwisten had ik een klein autootje gehuurd. Op een parkeerterrein ruim 7300 km vanaf Nederland komt totaal onverwachts Jean Pierre in een soort Amerikaanse Buick aanrijden. Vol ongeloof en schaterend van het lachen kwam hij op me af: “Zie ik het goed, zie ik het echt goed? Mankeert er iets aan mijn ogen? Dé Frank Wentink rijdt rond in een Amerikaanse Deux Chevaux?”. Typisch een reactie van Jean Pierre. Je hoort het hem zeggen. Beiden lagen we in een deuk. Jean Pierre wist enorm van het leven te genieten. Onbewust heb ik dat altijd gewaardeerd en gek genoeg ook van geleerd.

Na 15 jaar ging Jean Pierre bij ons weg. Ik vond dat verschrikkelijk. Liet het echter niet merken, daarvoor zat mijn ego mij destijds teveel in de weg. Ik heb het weleens eerder tijdens een speech gezegd. Mijn ego heeft mij miljoenen omzet gekost. Jean Pierre Carlier werd mijn concurrent. Negeerde weleens de schriftelijke afspraken. Dat leidde tot boosheid echter nooit tot verwijdering. Integendeel, de band werd alleen maar sterker getuige het feit dat hij 6 jaar geleden, samen met Hans Mosselman, voor mijn 70e verjaardag een geweldige surprise party organiseerde zoals Jean Pierre dat ook al eerder had gedaan in 1997 toen ik 15 jaar bij het bedrijf werkzaam was. Via een videofilmpje heb ik deze beschreven belevenissen 4 dagen voor zijn overlijden nog met hem gedeeld. ’s Avonds reageerde hij daarop met;
“de leukste tijd ever
maar ik ben er nog (knipoog)”
Enkele dagen later helaas niet meer. Talrijke vrienden en collega’s in oprecht verdriet achterlatend.

41 JAAR JEAN PIERRE
Enthousiast terugkomend van een safari die ik zelf, in tegenstelling tot Astrid, voor het eerst meemaakte en die door Jean Pierre enkele keren van harte was aanbevolen las ik op mijn mobiel dat Jean Pierre zou gaan overlijden. Verbijstering maakte zich van mij meester. Tegelijkertijd dwaalden mijn gedachten af naar 1982 toen ik werkzaam was voor de Holiday Inn Hotels van Leiden en Utrecht. In Leiden liep een opvallend leuk en knap stel stage in het kader van hun opleiding aan de Middelbare Hotelschool. In het hotel werd bekend dat ik naar John de Mol Producties zou gaan. Het stel dat zich voorstelde als Brigitte en Jean Pierre wilde graag een gesprek met mij. Tijdens het gesprek vertelde Jean Pierre het hotelvak wel aardig te vinden maar dat het hart van vooral Jean Pierre toch uitging naar een baan in de entertainment industrie. Geïmponeerd door de wilskracht en charme van het stel beloofde ik oprecht mijn best te gaan doen in de toekomst.

BRADERIEËN
Enkele jaren later had elk zichzelf respecterende stad of dorp wel een braderie. Op 50 van de grootste braderieën verzorgden wij de ‘Gladstone Zomershow’ waarvoor wij in opdracht van het sigarettenmerk een speciaal truckpodium lieten bouwen.
Het reizende circus moest uiteraard door een medewerker begeleid worden. Niet zonder risico vanwege de geringe praktische ervaring benaderde ik destijds Jean Pierre voor deze taak. Discipline is één van de basisprincipes van een hotelopleiding. Bovendien kan een grote partij in een hotel niet zonder draaiboek. Allemaal zaken die heden ten dage normaal zijn echter destijds, in het evenementen vak, totaal onbekend. De voortreffelijke wijze waarop Jean Pierre de shows begeleidde mondde uit in een functie bij ons bedrijf als hoofd productie. Mede dankzij de spraakmakende successen die wij behaalden met o.a. de World Press Photo Gala’s, de op Amerikaanse leest geschoeide showblokken voor grote bedrijven, de dinnershows, etc., groeide ons bedrijf als kool en Jean Pierre was daar een zeer belangrijke pion in en werd al snel benoemd tot adjunct directeur van John de Mol Wentink Evenementen en later Endemol Evenementen.

PITCHES
In het algemeen werden onze voorstellen tijdens de pitches gepresenteerd door één van onze accountmanagers en ondergetekende. Wanneer wij echter wisten dat de decisionmaker een dame was dan ging een accountmanager met Jean Pierre naar de prospect. Of de desbetreffende persoon nu 30 of 60 jaar was, ‘Leni uit de Takkestraat’ of een freule, vrijwel altijd zwichtten de dames voor zijn enorme charisma en hengelde hij samen met de desbetreffende accountmanager dikwijls de opdracht binnen. Het ging vaak om enorme bedragen. Niet zelden maakten wij mee dat de kreeften aan het plafond hingen terwijl dat tegenwoordig terecht not done is. Op personeelsgebied was Jean Pierre ook een uitstekende scout. Talentvolle jonge mensen die graag werkzaam wilden zijn in het evenementen vak wendden zich tot Jean Pierre. Jean Pierre beloofde vervolgens bij mij een goed woordje te doen. Soms hadden wij niemand nodig maar Jean Pierre bedacht wel een functie. Het merendeel van de dames en slechts enkele heren ontplooiden zich bijna allemaal tot talentvolle medewerkers waarvan velen, ook toen ze in welke vorm dan ook voor zichzelf gingen werken, buitengewoon succesvol zijn geworden.

TE KORT MAAR WEL GELEEFD
De afgelopen jaren werden gekenmerkt door hoop en vrees. Zowel Caroline als Jean Pierre gingen letterlijk door een fysieke en geestelijke hel. Steeds opnieuw toonden beiden de veerkracht om waar mogelijk het leven te omarmen. Het leven werd altijd gevierd. Ook toen de zon zich met moeite zo af en toe een weg baande door het wolkendek straalde Jean Pierre op zijn evenementen of genoot hij samen met zijn gezin van uitjes en mooie vakanties.

Sterkte en gecondoleerd met dit verlies!

Liefs Stephan Markus

Veel te vroeg. Veel te jong.
Als je de verhalen, de anekdotes leest van vrienden, familie en (oud)collega's is duidelijk dat een bijzonder mens ons heeft verlaten.
Mooie evenementen, lachen, wijn, Curacao... gelukkig blijven herinneringen altijd bestaan.
Heel veel sterkte en kracht voor Caroline, de kinderen en iedereen die Jean Pierre zal gaan missen.