Lieve Janine,


In de nacht van 28 december 1978 heb je ons verrast. Het leek alsof de geboorte nog even op zich liet wachten…. maar ineens kwam je daar al op aarde in aanwezigheid van Pa en Ma. “Een prachtige ster in onze kerstboom en de mooiste afsluiting van het oude jaar!” Direkt na de geboorte viel de winter in. Pa moest de kraamverzorgster in Herwijnen ophalen omdat er een meter sneeuw lag tegen de deur van haar garage.


We hebben als gezin (Pa, Ma, Zus Esther en jij) fijn gewoond in de Miekeskamp. Daar hebben we tot je 11-de jaar gewoond, veel plezier gehad met elkaar en heb je heerlijk kunnen spelen. Toen Esther en jij nog klein waren, kwam Nella oppassen op zaterdagmiddag, als pa en ma naar de winkel waren. Dat was altijd feest. Eerst naar het snoepwinkeltje van Mientje en daarna deed Nella spelletjes.

Zondag ’s morgens op bezoek bij opa en oma de Kiviet waar ome Bram en tante Adri, Corina en Jacco dan meestal ook waren. Op zondagmiddag naar oma Goirle waar vaak ook andere neven en nichten waren om mee te spelen.

Je lievelingsknuffel was een blauwe smurf en wat was je verdrietig toen mama hem in de kookwas had gestopt, het leek nu toch echt een andere knuffel.


Later zijn we naar de Dreef verhuisd, waar we het ook heerlijk hebben gehad. Na de kleuterschool en de basisschool, ging je naar de Huishoudschool in Zaltbommel en daarna naar ’s Hertogenbosch waar je de opleiding volgde voor een baan in de kinderopvang. Echter je toenmalige bijbaantje bij de C-1000, beviel ook goed, waardoor je daar bent gebleven in vaste dienst. Eerst de C-1000, later de Coop.


Lekker eten, daarin was je ook een echte “de Kiviet”. Je deed altijd gezellig mee. Je had wel een eigen top 3 van lekkernijen. Croissants, Bossche bollen en met stip op nummer 1 Friet.


Paarden hebben in je jongere jaren een belangrijk onderdeel uitgemaakt van je leven, je was er dol op! Je hebt vele uren in de manege doorgebracht , met passie en plezier. Prachtig om te zien. Pa en ma waren weleens ongerust omdat je weer eens laat thuis was en in het donker op je Puch naar huis kwam gereden. Gelukkig hadden we Basco, onze toenmalige hond, die hoorde je van verre al aankomen. Dus als Basco onrustig werd, werden pa en ma weer rustiger in de wetenschap dat je bijna thuis was.

Van de paarden naar een vriend… Peter kwam in je leven . En toen het zover was hebben jullie je eigen gezinnetje gesticht. Eerst Sanne en toen Nina. Wat waren we een trotse Opa en Oma. We hebben er van genoten om op te kunnen passen toen Sanne en Nina klein waren en hoe ze zijn gegroeid en ontwikkeld tot op de dag van vandaag.


“De Meerpaal”

De Meerpaal loopt als een rode draad door je leven. Van Jongs af aan gingen we jaarlijks op vakantie naar camping de Meerpaal in Zoutelande. Het was er altijd weer fantastisch. En wat trots waren we dat jullie deze traditie hebben voortgezet met de kleinkinderen. Het voelde voor jou als je 2e thuis. Een camping met prachtige herinneringen.

Onbegrijpelijk en ongelooflijk wat hier, nu een week geleden, is gebeurd met jou, bij je 2e thuis.

Je was een rustige en temperamentvolle dochter, vriendelijk, zacht, een mens van weinig woorden een stille genieter. Je hield er niet van in de schijnwerpers of op de voorgrond te staan. Je dochters stonden en staan nog steeds, zoals het hoort bij een goede moeder, op nummer 1.


Wat is er allemaal in je hoofd omgegaan de afgelopen periode? Hebben we signalen onvoldoende opgepikt? Waarom heb je ons weinig verteld over hoe je je voelde? Hoe heeft het zo toch kunnen lopen? We zullen het nooit te weten komen.
Met vreugde hebben we je geboren zien worden.
Hartverscheurend was het om te zien hoe je hebt gevochten en bent heen gegaan.
Je bent niet meer bij ons en toch ook weer wel.
Want jouw zorgzaamheid, jouw unieke persoonlijkheid, deze fantastische dochter,
vrouw, mama, zus en tante zal in herinnering altijd bij ons zijn en blijven.
Waar we ook zijn : Haaften, Varik, Zoutelande….overal ter wereld ga jij met ons mee.
Zoveel gevoelens voor jou zijn niet onder woorden te brengen.
Rust zacht lieve Janine. We zullen je enorm missen.


Liefs Pa en Ma

Lieve Janine,

Je blijft door mijn hoofd spoken! Het is en blijft onwerkelijk dat je er gewoon niet meer bent! Vooral ook omdat wij juist na onze vakantie in Zoutelqnde vaak contact hadden. Of alles al aan kant was, hoe de staat was van onze was, dat we onze meiden weer moesten gaan ‘missen’, omdat het normale leventje weer begon.

Je dienst gisteren was prachtig! Tussen de tranen door, heb ik af en toe ook stil gelachen en dacht ik;’Ja, zo was Janine!’

Ik wens Peter, de meiden, Esther en familie nogmaals heel veel sterkte en kracht toe!

‘Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt!’

Dag lieve Janine! ❤️🌟 ❤️

Liefs, Daphne

Lieve Janine,

Janine kwam in september 1997 stagelopen bij mij op de peuterspeelzaal. en ging tussen de middag mee naar mijn huis om daar een boterham te eten.
Al gauw bleef je ook regelmatig slapen.
Dolle boel was dat regelmatig lagen we dubbel van het lachen.
Verkleden was niet echt jouw ding maar als je eenmaal los ging zocht je uit onze verkleedkist de malste creaties

Je rondde je stage af en slaagde voor je opleiding.
Op de peuterspeelzaal ging je mij vervangen tijdens mijn zwangerschapsverlof.
Toen er een baan vrij kwam op de psz in Haaften wilde je deze niet. Je zei; Je gaat toch niet werken in het dorp waar je woont. Al die mensen die wat over je te zeggen hebben, nee daar moest je niets van hebben. Toen je jaren daarna nog steeds in Haaften werkte maar dan bij de supermarkt vroeg ik wat is nu dan het verschil. zei je Ik woon er niet meer en dat is anders.

Maar je bleef komen in Varik.
Niet voor mij maar voor mijn kleine broertje Peter.
Peter ging in Tiel wonen en jij volgde hem al gauw.
We gingen je daarom ook steeds minder zien. Op verjaardagen en feestjes kwam je wanneer je niet hoefde te werken.

Na enkele jaren in Tiel kochten jullie een huis in Varik en al gauw werd Sanne daar geboren.
O wat was je trots op jullie dochter en wat was je beschermd.
Oma Metje ging oppassen maar wij mochten dan niet aan Sanne komen al dat geknuffel met haar vond je maar niets. Haar bij oma achterlaten was al erg moeilijk. Vaak gingen wij dan s middags even langs om toch met Sanne te knuffelen .Oma riep dan;” was eerst je handen dat haar kleren niet vies worden anders ziet Janine het.” Janine had best wel in de gaten dat wij dat deden.
Een jaar later kwam ook Nina jullie geluk kon niet op 2 mooie dochters. Die alles voor je waren.
Kom niet aan de meisjes want dan kom je aan mij. Als een leeuwin bewaakte je ze.
Toen oma Metje overleed mochten ze bij mij komen. 2 dagen per week wat hebben wij genoten van je meiden en ze behandelt als prinsesjes.
Zo zag ik je 2 maal per week s morgens altijd gehaast want je kwam te laat zei je dan .Maar je wilde nog even dit vertellen en nog even dat en dan moest je als nog rennen om op tijd in Haaften aan te komen.

Toen Afke trouwde mochten ze dan ook bruidsmeisjes zijn je glom helemaal van trots.

Je wilde niets met voetbal te maken hebben Dat Peter van voetballen en Ajax houdt dat vond je maar zozo. Dat hij er naar toe ging vond je in het begin wat minder.
“Dat stomme voetbal “zei je dan
Maar wat doe je als je meiden dol zijn op voetbal en zelfs gaan spelen. Je gaat mee om te kijken en je werd zelf leider van het team. Je was hun trotse en trouwste supporter ook In de kantine zullen ze op dinsdag en donderdag wel gaan missen en de thee verkoop gaat daar ook flink achteruit.
En na een uitwedstrijd als die ver rijden was vaak even langs het restaurant met de gele bogen.

O wat was je bezorgd om jou meisjes. Op schoolreis en kamp ging je het liefst mee.
Hoe vaak jij mij niet appte om te vragen hoe het met ze ging. Of ze wel genoeg eten hadden, hebben ze goed geslapen, trekken ze schone kleren aan, poetsen wel hun tanden.
En ik antwoordde dan braaf ja alles gaat goed stuurde er een foto bij zodat jij weer gerust gesteld was. wat ze werkelijk deden vertelde ik niet altijd.

Op feestjes had je altijd wel een raak woord voor en over iedereen soms op het kantje maar ik dacht dan och zo is Janine.
Het laatste feestje waar je was, was in September op de trouwerij van Willem en Francis.
De dresscode was cocktail. Iedereen was ook gekleed en in jurk en pak. Wat voor jurkje zou Janine aan hebben vroegen wij ons af. Jij kwam in je gewone kleren want dat had je niet gelezen en je hield er niet zo van.
Het was een geweldig feest hoewel jij de terugweg wat minder vond.
Peter had behoefte aan een noodstop op de snelweg Dieter stapte ook maar even uit
voor een sanitaire stop.
O wat was jij daar boos over. Wat had er wel niet kunnen gebeuren. Dieter had wel onder een auto kunnen komen en Peter dan.. Gelukkig kon je er zelf ook heel hard om lachen de volgende dag.
Je was voor andere heel behulpzaam wanneer het nodig was kon je op je rekenen en stond altijd klaar.

En dan de vakantie, heerlijk weer naar Zoutelande een plek waar jou hart lag.
Je leefde er naar toe.
“Morgen vertrekken we vroeg om een uur of 8” zei je dan. “Hoe eerder we er dan zijn.
Caravan inpakken en gaan”
Maar het werd altijd later. Want eerst moest het hele huis gepoetst en gedweild worden.
Peter en de meiden zaten dan al buiten op de stoep te wachten totdat je zover was.
Naar binnen gaan was geen optie want je wilde niet dat ze over een natte vloer liepen.

Dit was je laatste reis de laatste keer het huis opgeruimd voor vertrek naar Zoutelande….

Er is zoveel te vertellen zoveel herinneringen die Peter Sanne en Nina niet kunnen verwoorden maar die ze koesteren in hun hart.
Lieve Janine we gaan jou allemaal ontzettend missen en zullen altijd van je blijven houden.
We gaan nu luisteren naar een lied dat Peter speciaal vo

Lieve familie van Janine,
Wat een enorme schok voor jullie allemaal dat jullie je partner, moeder, dochter, zus en tante verliezen op zo’n jonge leeftijd. Wij hebben hier geen woorden voor zo erg vinden wij het voor jullie. Veel sterkte bij al dit verdriet en gedenk haar vooral in de mooi herinneringen.

Rob en Ilse Elfring-Visée