Zoveel herinneringen, zoveel passie voor je werk in ons bedrijf.
Altijd was je er, vaak tot midden in de nacht, soms moesten we je wegsturen.vaak kwam ik warm eten brengen ergens midden in het veld, maar het mocht niet rood zijn, geen rode bieten en geen rode kool😏
Je was in militaire dienst maar vond dat niet leuk, toen heb ik nog een brief geschreven naar de commandant dat je bij ons niet gemist kon worden, en dat is gelukt, jij blij, je moeder heeft die brief nog altijd bewaard,
Je zat bijna altijd op de shovel, en die ene keer dat je mee hielp met aardappels rooien in de Noordlaarder polder in de buurt waar nu de vogelkijkhut staat, kwam ik koffie brengen, met de witte jeep, maar moest terug rijden langs een sloot die niet haaks liep maar met een bocht, dus ik belandde half in en boven de sloot en jij moest zo verschrikkelijk lachen, elke keer als jij probeerde om de sleepkabel vast te doen lag jij weer dubbel, en ik hing daar maar, Jan Geert heeft het uiteindelijk voor elkaar gekregen.
En toen onze loodsen waren afgebroken en er nog één stond met alleen het geraamte en geen dak, stond nog altijd jouw shovel daarin.
Bedankt voor alles,
Dina
