Beste familie Vrenegoor,

Een jaar of drie geleden namen wij afscheid van Jan als collega toen hij met pensioen ging. Het gezellige afsluitende etentje in de haven van Uitgeest staat me nog erg goed bij. Dan wens je iemand uiteraard een lang en gezond pensioen. Het heeft helaas niet zo mogen zijn. Het leven is niet altijd eerlijk en ook niet uit te leggen. Dat geldt in dit geval natuurlijk ook.
Wat is het uiteindelijk snel gegaan zeg.
Eind vorig jaar kregen we al het bericht dat het niet goed ging met zijn gezondheid. Ik ben blij dat ik hem toen zelf nog even gesproken heb.
In de reacties komt zijn humor en optimisme al regelmatig voorbij. Dat zijn ook de dingen waar ik aan denk bij de herinneringen aan Jan. Het slechte nieuws over zijn gezondheid was wel een hele grote uitdaging voor een optimist als hij was.
Jan was een bijzonder mens met zijn humor, kennis, contacten, maar ook belangstelling voor de medemens. Altijd even vragen hoe het ging met de sportieve prestaties van mijn kinderen.
Ook was Jan tot het laatst toe bijzonder betrokken bij het bedrijf. Toen ik hem sprak in december volgde hij alle ontwikkelingen nog op de voet. Jan was gewoon onderdeel van ‘Hoogovens’, tot en met het schaaktoernooi aan toe. Hij wilde via het pensioenfonds ook na zijn actieve dienstverband nog verbonden blijven en was al aan de cursus pensioenbeheer begonnen. Het heeft niet zo mogen zijn…
Als Jan bij mij langs kwam riep hij altijd met een grote grijns op zijn gezicht: ‘Staat de hoogoven nog op druk’?
De bijgevoegde foto staat voor mij symbool voor zijn betrokkenheid en mijn herinnering aan zijn standaard ‘groet’ bij binnenkomst.
Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd. Het gemis en verdriet kunnen we niet wegnemen, maar hopelijk helpen alle mooie herinneringen aan Jan om het leed een beetje te verzachten.

Bedankt voor alles en rust zacht Jan.

Fred Stevenson