In 1999 kwam ik in de familie, niet wetend wat ik aan zou treffen.
'Mijn vader is datatelecommunicatie monteur', zo had Roy zijn vader al geïntroduceerd.
Thuis aangekomen bleek zijn vader een vergadering met zijn werk te hebben. De bespreking naderde zijn einde en Roy en ik voegden ons toe aan de groep. Een eerste kennismaking, met zoveel vreemden. Ik was bloednerveus. Dat resulteerde dan ook in een waterval aan woorden van mijn kant. Een hele omschakeling voor Jan en José, want Roy's vorige partner was zo'n beetje het omgekeerde. Maar al snel gaven jullie mij een thuisgevoel.
Jan had ook een apart soort humor. Hij hield graag mensen voor de gek. En toegegeven, daar was hij heer en meester in. Eén voorval wil ik jullie niet onthouden. Toen ik net in de familie was moest Roy ruitenwisservloeistof bijvullen. Aangezien mijn ouders geen auto hadden, wist ik zelf niet hoe dit moest en wilde ik dus meehelpen. Na het vullen liet ik de klep dichtvallen. Die avond kwam Jan thuis met een zeer serieuze blik. “Heb jij aan die auto gezeten? De volgende keer moet je de motorkap wel dichtdoen. Die vloog ineens open op de snelweg en alle scharnieren zijn kapot!”. Dat was Jan ten voete uit.
De jaren die volgden werden we als familie steeds hechter. Bjorn ontmoette zijn huidige vrouw Judith en Jan en José vonden na jaren van zorg voor oma eindelijk hun rust en geluk in Nuenen.
Helaas heeft dat geluk wat ons betreft te kort geduurd toen José in 2012 plotseling kwam te overlijden. De afgelopen jaren hebben we daar regelmatig over gesproken, al kan je als kind of schoonzoon helaas je vader niet helpen.
Wel kregen we het advies om volop te genieten van elkaar en het leven. "Pluk de dag" was zeker zijn motto. Zijn advies hebben wij zeker ter harte genomen. Wekelijks gingen we met hem samen uit eten en praatten we over gebeurtenissen van die week. Dat was super fijn. Ik bewonder zijn relativeringsvermogen.
Blij waren we dat hij een jaar geleden het geluk weer vond bij zijn vriendin Willy. Zij deelden leuke uitstapjes en groeiden steeds meer naar elkaar toe.
En dan afgelopen zondag. Zo zitten we 's ochtends met de familie bij elkaar voor de koffie. En in de avond piep jij er ineens tussenuit. Verdomme Jan. Je zou bijna met pensioen gaan. Genieten van alle mensen om je heen, je kleinkinderen zien opgroeien, Roy en mij helpen met de zaak, want ook daarmee stond je altijd voor ons klaar.
• wit-oranje
• oranje
• wit-groen
• blauw
• wit-blauw
• groen
• wit-bruin
• bruin
Hoevaak heb je me dat niet verteld als ik weer eens een kabeltje moest knijpen? Nu kan je me nooit meer helpen met die kabeltjes.
We staan er nu alleen voor met enkele vrienden om ons heen. Maar het dak van de familie is er nu niet meer.
Kijk je af en toe nog naar ons om? Alsjeblieft. We hebben je nog zo nodig.
