Een goede vriend van Ria en mij is er niet meer. Wij hebben Jan leren kennen als klant van drukkerij Perfekt half jaren zeventig. Al snel kwamen wij erachter dat we beiden dezelfde liefde voor het biljarten hadden en wel driebanden. Als Jan onze drukkerij binnenkwam, nam hij eerst altijd de tijd om iedereen spontaan te begroeten en te vragen hoe het met je ging. Hij was een echt mensenmens!
Daarna pas gingen wij over naar het zakelijke gedeelte. We hebben beiden goede en kwade tijden meegemaakt, maar na elke storm belanden we weer in het rustige vaarwater en gingen over tot de orde van de dag.
We probeerde iedere week wel af te spreken om te gaan driebanden. Nou hier bleef het niet altijd bij, het bier vloeide rijkelijk en we moesten daarna zeker nog even copieus dineren. Hij heeft wat kalfszwezeriken verorberd. Hierna was Ria vaak de reddende engel om ervoor te zorgen dat wij beiden weer heelhuids thuis kwamen.
Toen wij in 1985 een nieuwe drukkerij bouwden, heeft hij deze helemaal in mogen richten. Hij kon over een stoel of een bureau praten of het zijn kind was. Voortreffelijk zoals hij die job heeft gedaan.
Toen wij wegens lichamelijke mankementen in 2002 gedwongen de drukkerij moesten verkopen, is deze vriendschap nog lang blijven bestaan. Wij verhuisden van Prinsenbeek naar Tholen, maar daar waren ook genoeg biljarts.
Ergens rond 2012 begon het contact te verwateren. Af en toe een belletje, maar van beide zijden wel altijd een verjaardagsgroet ( hij was drie weken ouder als ik, kon ik hem lekker even Ouwe noemen) en een kerstkaart. Wel zagen we elkaar op Facebook.
Toen wij eind 2018 weer terug naar Prinsenbeek verhuisden, dit was rond de Kerst hebben we direct het nieuwe adres gedeeld. Uiteraard weer het beroemde verjaardagstelefoontje, maar dat hij ziek was liet hij niet merken.
Begin 2020 zagen wij ineens een foto van Jan met zijn kleinzoon. Daar waren wij dermate van geschrokken dat ik hem direct belde. Aan zijn stem hoorde ik hoe ziek hij was, maar hij wilde er over de telefoon niet over praten en vroeg of hij bij ons langs mocht komen om een en ander te vertellen. Een lunch leek hem wel leuk. Uiteraard was dit het liefste wat wij wilden en hij stelde 5 maart voor. Wij waren echter van 3 tot 14 maart naar Kaapverdië, dus zou het geloof ik 19 maart worden. Hij belde echter op 16 maart op dat het in de Corona tijd niet verstandig was en we maakten een nieuwe afspraak voor 22 april. Helaas heeft ook dit nooit mogen doorgaan en naar hem komen hield hij ook af. Gelukkig hebben we nog veel gesproken over de telefoon. Ondanks dat ook wij wel wisten dat het steeds slechter met hem ging, zijn we ons rot geschrokken van het bericht van zijn overlijden. Peter hartelijk bedankt dat jij hiervoor de moeite hebt genomen.
Ria en ik wensen jullie allemaal heel veel sterkte en moed om deze vreselijke gebeurtenis te verwerken.
Onthoud een ding, Jan was een mens van Pluk de Dag.
Een zeer verdrietige groet van,
Hans en Ria Reichardt