Lieve Gerdien, kinderen, kleinkinderen, verdere familie en naasten van Jan.
Wat een mooie foto staat boven deze Memori. Daar straalt hij rust uit. De rust die hij wel vaak ontbeerde, denk ik, in zijn gedrevenheid behulpzaam te zijn naar iedereen in zijn omgeving. Of dat nu in de persoonlijke sfeer was of voor zijn bedrijf. Een geweldige gedrevenheid om dienstbaar te zijn.
Daarvoor waardeerde ik hem ontzettend.
Dat kwam ook tot uiting in zijn, samen met Gerdien, geweldige gastvrijheid, en daardoor beregezellige feestjes aan huis waar het eten en de drank overvloedig was.
Ook door de Ierse connectie werd er op het eind nog wel overvloedig whiskey ingenomen en dat brengt mij op mijn blijvende herinnering aan Jan.
Ooit, Ik ben er niet trots op, hebben ze mij, samen met een andere bezoeker bij jullie, van de straat geraapt en met de auto naar huis gebracht. De andere bezoeker weet dat, volgens mij, niet meer. Het was wel te danken aan het feit dat jullie ons nakeken en zagen dat het niet goed ging.
Om het nog erger te maken ben ik jaren daarna, en wederom ben ik er niet trots op, halverwege de thuisreis, in een hele diepe sloot gefietst, en de ribben die ik toen gekneusd of gebroken heb, voel ik nu, enkele jaren na dato, nog geregeld.
Ik zal die draaglijke pijn met goede herinnering aan Jan en juliie familie met liefde dragen, de rest van mijn leven.
Heel veel sterkte in de komende tijd en hopelijk kunnen we na het Corona tijdperk elkaar weer eens omhelzen.
Lieve groeten,
Aart
