Toen ik als 18-jarige stagiaire binnen kwam bij "zijn" Cunera vloerbedekking, nam hij me aan de hand. Ik leerde over Cocos en sisal, wol en zeegras, van de beste leermeester die je kunt bedenken. Zijn ogen glommen en zijn mond stond nooit stil als het over zijn passie ging. Een jaar later kwam ik echt in dienst. Ik werd opgenomen in de Cunerafamilie. Zijn wijze en geruststellende woorden "Je moet minimaal een jaar werken voor je het een beetje onder de knie hebt", heb ik in mijn latere leven vaak uitgesproken tegen nieuwe collega's. Onze kinderen herinneren zich de avondvierdaagsen, waarbij meneer en mevrouw Toonen lekkernijen uitdeelden vanaf de Prins Bernhardstraat. Een speciaal plekje in mijn hart, dat heeft en houdt hij. En ik hoop dat daar boven die stoel met gestoffeerde armleuningen voor hem klaar staat. Als iemand die verdient.....