Dag Jan,
Velen jaren samengewerkt op het Bonhoeffer, in onze samenwerking, was er al sprake van jou ziekte, ik heb je leren kennen als een respectvol mens en als een gedreven docent.

Rust zacht

Het is al een tijd geleden maar nog steeds denk ik vaak terug. U was streng in de les, maar dat moest ook wel. Toen ik eens alleen met u sprak zei u dat u toch wel kunt lachen met me. Ik had het gevoel dat u mij begreep en wou zorgen dat ik mijn diploma haalde, koste wat kost... Helaas heb ik gefaald. Het gevoel dat iemand het echt met je meent en echt om je geeft dat vergeet ik niet zomaar. Ik ben u dankbaar voor alles, helaas heb ik u dat nooit kunnen vertellen. Ik hoop dat u het wel weet.
Groetjes steffanie

We zijn nu alweer een jaar verder, wat gaat dat snel. Op de afdeling Economie is er nog steeds het gemis van u. Tijdens de "nieuwe" Nederlands lessen missen wij uw opgewekte, spontane maar vooral enthousiaste verhalen. U bent dan wel uit ons zicht maar bij vele collega's, studenten en stagebegeleiders nog altijd in het hart.

Als BPK coördinator kwam Jan regelmatig langs bij ons. Niemand was zoals hij. De stagiaires komen nog steeds, maar het is niet meer hetzelfde.

Alweer een jaar geleden. Haast niet voor te stellen.
Ik denk nog vaak aan je.

Jan,

Ik mis nog steeds je aanstekelijke lach.

Ik zal je nooit vergeten

damn... kreeg het gister te horen van een oud klas genootje.. ik wist niet wat ik hoorde, ik vroeg 3 keer wat zeg je??... en ik had nog in mijn hoofd, om binnekort langs te gaan met een kaartje en te bedanken voor alles. en dan krijg je dit te horen...
meneer Ten Brink had ik vaak hoofdpijn bezorgd, maar hij wist dat ik het niet meende.. en toch kon ik altijd lachen met die man, omdat ik het gevoel had dat hij 1 van de weinige leraren daar is die ECHT om je geeft.
Hij is ook mijn mentor geweest, en hij is veel... echt veel te vroeg gestorven. dat had hij echt NIET verdient.


tijden komen en gaan, zo is het ook met personen
hoeveel je soms om iemand geeft, er is een tijd aangekomen
dat realiteit begint, met het stoppen van dromen
de zon verdwijnt, en de regen maar blijft stromen
ik hoop dat u rust in vrede, niet hebt geleden
het leven dat gaat door, maar blijf hangen in het verleden
maar wat er ook gebeurt, het gebeurt met een reden
het spijt me dat ik soms de grens heb overschreden
voor alle nabestaanden, voor familie en vrienden
voor kennissen en collega's, mensen die dit niet verdienden
het verdriet is groot, en ook ik heb tranen laten gaan
maar weet, dat je er nooit alleen voor zult staan.
ik hoop dat u de rust vind, en in vrede zal zijn
woorden schieten te kort, wat spreekt, is vaak de pijn
u hebt veel voor mensen betekent, dit is mijn laatste woord
dank u wel voor alles, in onze harten leeft u voort.

Jan Ten Brink, rust in vrede...

groetjes. steffanie kruts

Jan was een fijne collega. Helaas deed hij de volvo 340 die hij mij beloofd had (bij een borrel) weg voor dat ik het wist. Samen zaten we bij de laatste der mohikanen bij de afronding van de assessor cursus en door zijn wijze vragen kon ik toen ook verder. Jammer dat ik niet meer op zijn wijze woorden kan terugvallen. Familie heel veel sterkte in deze moeilijke tijden.

Beste familie, vrienden en collega's,
Wij kennen de heer Ten Brink als BPV Coördinator,
hij verzorgde jaarlijks de stagiaires voor ons bedrijf.
Wij wensen u heel veel sterkte met dit verlies.

Neet te geluive. Iech huur nog dien bulderende lach. Sterrekte veur ederein.