Waar te starten om uitdrukking te geven aan alle dierbare gekke leuke blije lieve herinneringen aan jou Jan. Aan hoe je ons allemaal meenam in je enthousiaste kielzog naar ons aller nog steeds zo geliefde Ile de beaute, van de eerste tentjes op Golfo tot huis op Marina. Het vertrouwen dat je Wil & Wim gaf met de bouw (zonder jou waren ze dat avontuur echt nooit aangegaan - zo dankbaar dat - ondanks te korte duur, het toch gelukt is ) De eindeloze zomers op Corsica met iedereen & allemaal: alle kinderen, neefjes, nichtjes, vrienden en vriendinnen mee.
Dank je voor de vuurtjes op 't strand, als kleintje het mogen opmaken van de duikflessen en zo aangestoken met de liefde voor onderwater en duiken, voor waterpolo en petanque toernooien tegen 'De Fransen', duikerskoeken en warme & hete worstjes op de BBQ, de lege onontdekte stranden, voor hoe je met duikbril op voor de opspattende golven bij ons de boot stond, voor wat je al niet deed voor de Meerkoeten, het dorp, De Lage Wal, voor wie je was voor mij, voor Died en onze Rosie en Miel, voor "Ach schei toch uit!"
Deze zomer zullen wij weer op Corsica zijn en 's morgens vroeg, achter de Torro, de zon zien opkomen, en dan lieve Jan, ben je heel dichtbij, in ons hart en in zo liefdevolle en dankbare herinnering

Addiu, andate in pace
Yvette

Huizen, 25 februari 2024

Herinneringen aan Jan Swinkels
van Jos Schut

Ik ken Jan al heel lang. We werkten bij Intercena en hij, Jan Jonker en ik waren een soort management van de club. Hij was een heel fijne collega.
Ik herinner me dat ik hem bij zijn afscheidsreceptie heb toegesproken. Er waren allemaal collega´s, veelal vrouwelijke juristen, die om ons heen kwamen staan. Ik wilde hier iets over vertellen, maar weet het nu niet meer.
De laatste die met pensioen ging van dit management clubje was ik. We waren de drie J´s
(Jan Swinkels, Jan Jonker, Jos Schut).
We bleven elkaar na ons pensioen zien, en kwamen bij elkaar thuis. We konden het goed met elkaar vinden. Jan had veel gevoel voor humor. Joke, mijn vrouw, mocht hem ook graag.
Jan Jonker is al een aantal jaar geleden overleden.
Nadat ik een operatie had ondergaan, kwam hij bij mij thuis op bezoek. Hij sprak het af met mijn dochter, die eigenlijk nog eventjes wilde wachten met bezoek. Maar daar wilde hij niets van weten. (Hij hoorde in die tijd al niet zo goed meer. )
Toen Jan in Abcoude ging wonen werd het moeilijk om contact te houden met elkaar.
Ik heb hem nog wel eens geprobeerd te bellen, maar ik kreeg steeds geen gehoor. Ik was heel bezorgd om hem en bang dat hij al overleden was zonder dat ik het wist.
Ik mocht toen geen auto meer rijden (na een hersenbloeding) en was slecht ter been, anders was ik bij hem langs gegaan. Ik miste hem toen we geen contact meer hadden.
Het was fijn toen ik toch wat hoorde over hem, via Jessica zijn dochter.
Ik ben heel verdrietig door zijn overlijden, ook doordat ik niet naar zijn afscheid kan.
Ik condoleer hierbij de familie en wens hen veel sterkte
Ik zal hem missen.

Jos Schut

OBS
Allereerst gecondoleerd met het verlies van uw (schoon)vader/opa
De tekst heb ik, Hanneke Schut (dochter), geschreven adv wat mijn vader nog kon vertellen.
Hij heeft de laatste tijd veel moeite met het vinden van wat hij wil zeggen, maar nog gedachtes genoeg. Om het afscheid zelf bij te wonen lukt helaas niet, tot verdriet van mijn vader.
In gedachte is hij bij jullie

Vriendelijke groeten,
Hanneke Schut