Hierbij wil ik mijn meeleven aan kinderen en kleinkinderen laten blijken bij het overlijden van
Jan Swinkels.
In dankbaarheid voor wat hij voor mij heeft betekend denk ik aan een strofe uit het gedicht van Drs.P,
de Troostvogel:
"Dan komt de vogel met een lied
je hoort hem, maar je ziet hem niet
en als hij voor je heeft gezongen
dan vliegt hij weg met jouw verdriet"

Lieve Jessica, Stijn en Bart,
Wat ontzettend verdrietig; gecondoleerd met het verlies van Jan…. 🕯️
Ik ontving de mooie kaart die jullie stuurden, en zag meteen Corsica….wat lief dat jullie aan mij dachten, dat waardeer ik enorm.
Wat een verdriet dat jullie afscheid hebben moeten nemen van Jan. En ook kan ik me voorstellen dat jullie blij voor hem zijn dat hij nu kan rusten; hij heeft een mooi, rijk en lang leven geleefd.
Jan heeft indruk op mij gemaakt door zijn levenslust, zijn onverzettelijke aard, inventiviteit, zijn gastvrijheid en groot vertrouwen in het leven. Maar vooral door zijn warme en oprechte interesse in de mensen op hem heen. En wat een groot hart had Jan; onvermoeibaar zette hij zich in voor de wereld om hem heen, hij maakte de wereld een beetje mooier✨
Ik heb veel dierbare herinneren aan Jan. In de zomer van 2014 logeerden Jorgen en ik een week of twee met Vidal en Veerle in het huis op Corsica, hij verwelkomde ons met heerlijke risotto in Perte Vecchio. Lekker en vooral samen eten was belangrijk en superfijn met Jan; hij maakte de eerste avond een heerlijk voorgerecht met ansjovis; het is nog steeds een van mijn favoriete recepten. Daarna deden Jorgen en ik de boodschappen en kookten dagelijks, natuurlijk drie gangen. En iedere avond genoten we van de zee, het uitzicht en elkaar met een heerlijke wijn buiten op het terras….. Na een paar dagen kwam vrienden uit Abcoude aanwaaien, ook met twee jonge kinderen en Jan besloot een rib te huren. Het werd een fantastische dag; de wind was bijna op stormsterkte maar voor Jan waren de golven niet snel te hoog. De kinderen konden zich met moeite op het dek aan de reling vastklampen terwijl de boot over de golven zoefde, want Jan hield als kapitein de vaart erin! Dan maar even aanleggen en heerlijk lunchen in de baai van Palombaggia. Toen de wind twee uurtjes later wat afnam, voeren we alsnog de haven van Bonifacio binnen. Rozig en vervuld sloten we de dag af met 4 zielsgelukkige kinderen, ouders en een geweldige kapitein! Ik heb Jan vanaf het eerste moment in mijn hart gesloten, hij was echt, integer en leefde zijn leven met alles wat hij had. Dat heb ik altijd heel inspirerend aan hem gevonden.

Wat zullen jullie hem missen… ik wens jullie heel veel troost en sterkte bij het afscheid en bij het loslaten van Jan. Een warme knuffel en alle liefs van Hélène, Vidal en Veerle

Beste Familie Swinkels,

In 1977 mijn sollicitatiegesprek bij Jan, en vanaf dat moment alleen maar mooie herinneringen. Laat ik het zo zeggen: zonder hem als voorvechter voor vrouwen op leidinggevende posities was mijn carrière anders verlopen.
Hij is de enige persoon die ik ken die altijd beminnelijk was tegen iedereen.

Marijke Hoogwoud.

Ik heb Jan leren kennen tijdens de reddingsactie van het zwembad in Abcoude. (Stichting Het Meerbad). Pas later kreeg ik door bij hoeveel clubs, stichtingen en verenigingen in Abcoude en daarbuiten hij betrokken was als oprichter en bestuurslid (vaak als voorzitter). Met deze juridische voertuigen wist hij heel veel zaken voor elkaar te krijgen met als hoogtepunt, de ondertunneling van Het Gein. Een huzarenstukje. Hij verdient een groter eerbetoon dan slechts een naamgeving aan de fietsbrug aldaar.
Ik heb Jan ervaren als een hele vriendelijke, geïntereseerde en ruimdenkende man. Abcoude is hem heel veel dank verschuldigd.

Ik wens de familie veel sterkte met dit verlies.

Lieve familie, mede namens de ALTC wil ik jullie condoleren met het verlies van Jan. Jan heeft een grote bijdrage geleverd aan de oprichting van onze tennisclub in Abcoude medio de jaren '60. Wij zullen Jan herinneren als een ondernemende, inspirerende, intelligente, belangstellende en sympathieke man. Wat heeft hij veel betekend voor ons mooie dorp. Niet alleen voor de tennisclub maar ook vele andere initiatieven die Jan heeft ontplooid ten behoeve van de zwem en duiksport, de metamorfose van Mahadma naar Tumult etc etc. We gaan hem als dorp missen. Op de website en facebook van de ALTC staat nog een kort in memoriam met een verwijzing naar een film die we binnenkort op onze website gaan tonen met veel unieke filmbeelden van Jan over de beginjaren van de ALTC.

Met Jan kreeg ik contact via de actiegroep en het bestuur van het Meerbad en later de stichting Zwembad Abcoude. Hij had altijd een scherp inzicht en oordeel. Hij was terecht trots op zijn activiteiten als vrijwilliger zowel voor het aquaduct als voor het zwembad. Hij had een enorme voorraad boekjes over het aquaduct die hij graag uitdeelde als cadeau. Toen hij ging verhuizen naar het appartement bij het Abcouder Meer gaf hij iedereen (weer) een exemplaar. Ook toen ik zei dat dat mijn derde exemplaar zou worden, drukte hij het me enthousiast in de hand en deed er ook nog een in de bus bij ons in de Stationsstraat. Erg doortastend en grappig.
Ook spraken wij vaak over het nut van gehoorapparaten en ik dacht dat hij mijn advies heeft gevolgd om naar ‘mijn’ audicien te gaan.
Jan heeft volgens mij genoten van zijn leven, ik wens jullie veel mooie herinneringen.

Jan was voor mij eerst de vader van Styn met wie ik op de lagere school zat. Later kwam ik hem door mijn hele leven altijd wel ergens tegen; op de tennisbaan, in het zwembad, als goede vriend van mijn vader, op Corsica als ik mee mocht met de familie Garritsen, als duikleraar en veel later als hij mij belde wanneer hij kaartjes over had voor een mooi concert. Soms gingen we dan met meerderen, soms met zijn tweetjes en dan eerst ergens wat eten. Hij was één van de bomen uit mijn jeugdbos, dat zo rijk gevuld was met allemaal lieve Abcoude ouders. Een bos. Abekewalda, waarin we met zijn allen zo'n rijke jeugd leefden. Wat een voorrecht om Jan in je leven te hebben! Veel mooie herinneringen met eentje waar hij mij tot het laatst aan toe altijd aan herinnerde: Samen
druipend van het water in een nat duikpak, in een ziekenhuis in Corsica omdat mijn vinger tussen het trapje en de boot gekomen was... Auw, maar wat hebben we gelachen met zijn tweeën. Lieve Jan, dank je wel voor al het moois! Je t'embrasse, Irene Loomans