We zijn een paar keer met de familie Van den Berg mee geweest op winterspot. Wat een fantastisch plekje hebben jullie daar!
Op een mooie dag gingen we samen met Jan skiën in een, voor ons, onbekend gebied. En daar.. aan de andere kant van de piste konden we geen hand voor ogen zien door de mist. Maar geen probleem, want we hadden Jan. In een polonaise, met Jan voorop, gingen we heel langzaam in pizza punt naar beneden.
Net zoals de kaart zo mooi zegt 'rots in de branding en koerste recht door zee. Je trotseerde storm' Nou zo heb ik dat toen ook echt ervaren! Je koerste ons allemaal recht naar beneden haha. Elk jaar op wintersport denk ik weer terug aan die enige mistige keer met buurman Jan.

Ook draaide je nooit je hand ergens voor om.. Zo kwam ik op het laatste moment nog aan met of je even mee wou werken aan een video met de handpop. Je had het best druk, maar wist toch even een gaatje te vinden om ons te 'redden' met de snelle speedboot, samen met je moat Klaas Post. Ook daar, waar wij zogenaamd in paniek waren, koerste jij ons recht door zee, naar de kant. Ik keek het net even terug en in de video zeg je dat we nooit bang hoeven te zijn en dat de Heer altijd bij ons is en je ons naar de veilige haven zou brengen.
Wat een troost om te weten dat jij nu zelf in die veilige haven van rust mag zijn. Verlost van je pijn, en daar eeuwig verder leven.
Lieve familie, heel veel sterkte en een dikke knuffel

In 1996 kwam ik als machinist aan boord bij jou op de UK 243. En als ik terugkijk anno nu, kan ik alleen maar concluderen, dat we een prachtige tijd hebben gehad, met jou , en de bemanning.
Een paar jaar later hadden we een schar explosie in het gat van de P8. Trekken van een uur met een slordige 25 kisten schar. Alles moest met de hand gemeten worden.
Dat was een vrij intensieve periode, maar de bijnaam "Scharrekoningen" was het wel waard.
Ik meen me te herinneren dat we nog "slag" hebben geleverd met Greenpeace. En toen zo'n snuiter meende op een van onze tuigen te moeten gaan zitten, was je hem net even voor, om koelbloedig het tuig op de lier de laten zakken. Onverrichterzake moet hij terugzwemmen.

Bij de Vlam gingen we steeds dichter om het booreiland heen vissen, totdat iemand begon te schreeuwen op de VHF : "JAN VAN DEN BERG UK 243 zo is het wel genoeg geweest, afstand bewaren...NU!!" Donderdagmorgen lagen we binnen met 200 kisten kabeljauw, die we toch maar mooi te pakken hadden.

De problematiek in de visserij heeft mij toen genoopt om na 7 prachtige jaren bij jou en jullie prachtige schip, te doen besluiten om wat anders te gaan doen.
Ik had deze tijd nooit, maar dan ook nooit willen missen. Je hebt me veel geleerd over machinerie en electricteit. Dank je daar wel voor.
Gewoon bedankt voor alles.

Verder wens Marianne en de kinderen veel strekte en troost toe. Hou je haaks...

Groetjes Fam J.Post