Als ik aan Jacqueline denk, dan denk ik aan de KPJ. De Katholieke Plattelands Jongeren, waar zij lid was van Sjook, Wijk bij Duurstede en ik lid was van Bunnik/Odijk. We waren toen een jaar of 17. Deze jongerenorganisatie organiseerde sport- en speldagen, culturele dagen en ook gezellige dansavonden. Tijdens een van deze activiteiten hebben wij elkaar ontmoet en zijn we vriendinnen geworden en gebleven. Vaak was zij samen met haar vriendin Leontien en hadden we veel plezier, ook tijdens de carnavalsdagen. De Veilinghal in Wijk was een bekende plek om je tijdens die dagen uit te leven.
Als ik aan Jacqueline denk, dan denk ik aan onze vakanties samen. Naar Terschelling, maar ook naar Oostenrijk. Heerlijk skiën en ’s-avonds naar de dancing. Daar bestelde Jacq. dan steevast “eine süsse rotwein”! Vooral de manier waarop ze dit uitsprak, zorgde voor veel hilariteit.
Als ik aan Jacqueline denk, dan denk ik aan haar huwelijksfeest met Luc. Vanuit Wijk bij Duurstede met de boot naar Maarssen, waar het huwelijk werd gesloten. Haar vader Jan had dit allemaal geregeld. Na afloop van de kerkdienst kregen wij (als niet gelovigen) stevige discussies over hetgeen in de dienst verteld werd. Ook daarna konden we het, tijdens gezamenlijke etentjes, behoorlijk niet met elkaar eens zijn. Helaas verwaterde ons contact hierdoor enigszins.
Toen we beiden kinderen kregen, herstelde ons contact weer en zagen we elkaar regelmatig. Onze verjaardagen waren een vast contactmoment.
Als ik aan Jacqueline denk, dan denk ik aan augustus 2018. We gingen samen uit eten bij Marnemoende in IJsselstein. Jacq. had wat buikpijn, maar wilde persé gaan. We hadden een gezellige avond aan het water, al smaakte het rosétje haar niet echt. Helaas was dit het begin van de afschuwelijke boodschap die ze later zou krijgen.
De afgelopen jaren hebben we regelmatig fijne ontmoetingen gehad. Ook samen met onze mannen hebben een paar gezellige etentjes gehad. Tijdens een van deze avonden, bracht Jacq. grote kerstballen mee. Die hangen tijdens de feestdagen in onze buiten-kerstboom en hebben wij een mooi aandenken aan Jacqueline.
Als ik aan Jacqueline denk, dan denk ik aan een vrolijke, betrokken vrouw die haar woordje wel klaar had. Ze wilde zo graag nog door met het leven, helaas was haar dit niet gegund.
Ik ben blij dat ik haar vriendin mocht zijn. Wil en Wim Onwezen