Meest bijzondere en leuke leraar die ik heb gehad.
Het leven is soms oneerlijk, het leven doet soms pijn
maar ons hart is gevuld met herinneringen, met mooie dierbare momenten
soms groot, soms best wel klein ❤️

In 1984 deden Koos en ik zomaar samen examen. Schriftelijk, aan het Gomarus in Groningen. Nederlands, Engels en Duits, als ik het goed heb. Slechts één dag. Dat was om verder te kunnen studeren. Daarna gingen onze wegen niet meer samen, tot we elkaar na de eeuwwisseling (2002 of kort daarna) troffen in de classis Grootegast. Hij in Kornhorn, lid van de kerkenraad, en ik in Grootegast. In 2012 zeiden we elkaar gedag, omdat ik verhuisde naar het zuiden. Ik kreeg van hem in de kerk te Kornhorn een hartelijk afscheid: een boek over de geschiedenis van de kerk van Kornhorn, mooi. En heerlijke Groninger Rozijnenkoek. Onvergetelijk. Nu, terug in het Westerkwartier, zal ik Koos missen, maar hem dankbaar herinneren.
Psalm 23.

Koos,
Elke zaterdag stond je langs de kant, zowel thuis als uit. Een vast ritueel: even een blik, een handdruk en wederzijdse vraag hoe het ging. We gaan je support bij FC Leo missen, maar we gaan met name jou als persoon langs de lijn missen.

Tjipco

Zelf heb ik hem niet als docent gehad, maar via het werk van mijn ouders heb ik best vaak een praatje gemaakt met Koos.
Niet een standaard alle daags mens, maar wel een mooi en fijn figuur, zo heb ik hem ervaren.
sterkte met het verlies.

Wouter van der Mark