Beste familie, vrienden en bekenden van Iwan,
Ik ken je sinds 1996 en weet nog hoe ik als broekie bij de band begon in de soos in Geldermalsen, ik was 19. Beatbusters waren al sinds ‘87 bezig. Net de eerste keer Lowlands achter de rug en vol sterke verhalen liet je me lachen, keer op keer. Wat hebben we gelachen want godverdomme wat had jij een humor, grof, zielig, apart, bizar en iedereen die
jou gekend heeft, zal dat beamen. Veelvuldig deelden we het podium met heel veel plezier, maar ook buiten de band raakten we bevriend, ik heb zelfs een flinke tijd bij jou in de straat gewoond. Ik denk dat we elkaar dagelijks zagen en dat was altijd prima, gezellig, muziek stond aan, peuk erbij en met jou was het nooit saai. Jou leven kenden pieken maar ook dalen, momenten waarop je het allemaal niet meer zag zitten. Daarover deelden we een tijd lang best veel. Je vroeg me als getuige op jullie bruiloft en ik herinner me de geboortes van Justin en Robin, “mooi man”, zei je dan als je naar de opgroeiende mannetjes keek! Jij als huisman, wie had dat verwacht, je deed het toch maar! Mooie maar ook zware tijden waar depressie op de loer lag, wisselden zich af. Jou grote passie en uitlaatklep: de muziek ging door, met name in de weekenden gingen we op pad, jaar in jaar uit met tripjes en gigs tot ver in Duitsland, België en Italië maar toch ook grote hoogtepunten als pinkpop, lowlands, bospop, en uiteraard schitteren tussen de sterren in de Heineken Music Hall vond je prachtig. Je stelde je nog voor als “Iwan van Bubbelbad” aan Jaques Herp, waar we niet meer van bijkwamen. De ene anekdote na de andere borrelt in me op. Hoewel we de laatste jaren weinig contact hebben gehad, raakt het me diep dat je er niet meer bent en ik jou niet meer zal tegenkomen op Reggae festivals want dat gebeurde gelukkig nog wel en dat voelde altijd weer als vanouds.

Iwan, je blijft voor altijd in mijn gedachten, bedankt voor alle mooie momenten broeder en tot ooit!

Wim van den Manacker