Lieve Familie,
Hoewel we allemaal weten dat verliesmomenten als deze bij de harde werkelijkheid van het leven horen, blijft afscheid nemen van een dierbare niet gemakkelijk. Zeker wanneer het iemand betreft zoals Irene, die zo’n belangrijke rol in jullie gezin maar ook in ons persoonlijk leven en dat van haar gehele familie gespeeld heeft.
Enkele maanden geleden werden we na haar bezoek aan het ziekenhuis gebeld door Irene met de boodschap dat er geen genezing meer mogelijk was. Ze was hierop voorbereid, beruste erin, had deze uitslag wellicht zelfs verwacht. In een aantal opvolgende bezoeken hebben we afscheid van haar genomen, wetende dat onze wegen hier op aarde zich nu definitief zouden gaan scheiden, voor ons emotionele en kostbare momenten. Irene had er vrede mee, aardse zaken waren geregeld, haar dierbare kinderen hun bestemming bereikt, haar lieve kleinkinderen uitzicht op een zorgeloze toekomst, levenspartner Jan een veilige woonplek. Ze was vervuld van dankbaarheid, haar leven compleet, verlangde naar hereniging met diegenen die haar voorgingen en vanuit haar diepe rotsvaste overtuiging in een liefdevolle allesbepalende God zou alles ongetwijfeld op zijn plek vallen.
Herinneringen binnen onze wederzijdse rijke familiegeschiedenissen dringen zich in deze verdrietige periode nadrukkelijk op en worden dan ook overvloedig gedeeld. De kiem voor een hechte zussenrelatie en de daaruit voortvloeiende vertrouwensband is mogelijk terug te voeren tot de jeugd waarin Nelleke en Irene samen kamer en bed deelden. Ook nadat levens hun eigen koers gingen varen zijn alle hoogte- en dieptepunten binnen de verschillende levenslijnen samen doorleefd. Het was nooit moeilijk diepgaande gesprekken met Irene te voeren, waarbij al snel alle levensvragen aan de orde kwamen. Hoewel Irene erg creatief was en spiritueel georiënteerd bleef ze vanuit haar natuurlijk leiderschap uitermate pragmatisch.
Ondanks haar drukke bestaan werd er nooit tevergeefs een beroep op Irene gedaan. Ook niet toen Dick en Carry decennia na elkaar huisvesting zochten en elk een jaar inwoonden, beiden voor de opleiding fysiotherapie in Utrecht. De tijd die we hebben mogen meemaken met (tante) Irene is heel kostbaar geweest. Humor, jezelf kwetsbaar durven opstellen, goede gesprekken met soms een filosoferende toon, een brede blik naar de wereld en positiviteit langs weerszijden waren de sleutel voor een lang gekoesterde relatie.
Van nabij waren we getuige van de enorme positieve energie en daadkracht die ze uitstraalde en de wijze waarop ze in de opbouw van haar carrière die veelheid van sociaal maatschappelijke verantwoordelijkheden naast een druk gezin wist te managen. Ongetwijfeld was dit alles slechts mogelijk met de steun van haar dierbare gezin. De Koninklijke onderscheiding die Irene uitgereikt kreeg bij de beëindiging van haar werkzame leven was dan ook een meer dan verdiende beloning voor het belang, de omvang en diversiteit van al die inspanningen.
Onze gezinnen hebben door de jaren heen in die talloze wederzijdse contactmomenten een levensbestendige band opgebouwd gevoed door onuitwisbare indrukken. Marco, Marieke en Carry werden keer op keer geïmponeerd door dat dynamische vijftal vol met goede bedoelingen die zich neef en nicht noemden. Dat alles maakt dat jullie in deze verdrietige periode voortdurend in onze gedachten zijn. Dat is dan ook de reden dat wij jullie graag willen laten weten dat wij in deze voor jullie in meerdere opzichten heftige tijd bijzonder meeleven met het verlies van deze bijzondere en lieve vrouw.
We zijn dankbaar dat we Irene als uitermate betrokken zus en tante hebben mogen leren kennen en dat we deel hebben mogen uitmaken van haar leven. Wij, de gehele familie en naar onze overtuiging vele anderen zijn trots op deze Irene en zijn haar veel dank verschuldigd. Het persoonlijk gemis en de herinnering hoe het ooit was zal altijd blijven, in het bijzonder voor jullie als gezin. Daarom wensen wij jullie alle kracht dit verlies met elkaar een warme plek te geven in de toekomst.
Met liefdevolle groet en in dierbare herinnering,
mede namens Marco, Marieke en Frank, Carry en Willem,
jullie tante Nelleke en oom Dick
