Hemelvaartsdag 2018 ging de voordeurbel. Ons huis stond net een paar uur op funda en voor de deur stond de buurman met 2 mensen en een kinderwagen. Of ik ze even het huis kon laten zien, want ze hadden interesse. Later zei hij gekscherend dat hij op het bankje voor de deur was gaan zitten om zijn nieuwe buren uit te zoeken 😄
Nog geen week later kochten jullie ons huis en na een paar grote verbouwingen werd ons huis jullie thuis. We raakten bevriend, Lisa en Elise kwamen bij elkaar in de klas, we maakten samen taarten voor Elise haar verjaardag en jullie lieten ons zien hoe leuk de pubquiz in ons eigen dorp wel niet was. En toen kwam dat vernietigende appje: ik heb iets in mijn borst gevonden en het is niet goed. Vanaf dag 1 won de strijdlust het van de angst: je moest en zou álles proberen om dit te overleven. Het kon toch niet zo zijn dat je je dochters niet zou zien opgroeien? Ik heb zó veel respect voor hoe je hebt gevochten, hoe je klap op klap toch met opgeheven hoofd volle angst vooruit de kanker te lijf ging. Begin juni dansten we nog samen om je 'kankerverjaardag' te vieren, ookal had je die dag weer een slechte uitslag gekregen. Je genoot, maar we zagen ook je angst, het besef dat het niet goed ging, het verdriet dat je dit misschien niet nog een keer zou meemaken. En toen kwam 2 weken geleden daar waar we allemaal bang voor waren: ze konden niks meer voor je doen. Wat er zich in je hoofd afspeelde is voor mij gissen, maar ik hoop dat je het leven los hebt kunnen laten zoals je toen zei: met de wetenschap dat je er echt álles aan gedaan hebt om dit te overwinnen. Het was een oneerlijke strijd, maar ik hoop dat je nu geen pijn meer hebt en dat je je rust gevonden hebt.
Ik ga je missen ❤️
Lieve Sjoerd, Elise en Julia,
Heel veel sterkte met dit enorme verlies.
Liefs,
Eveline, Tim, Stijn en Lisa