Ruwe handen van het werken in de tuin,
zachte ogen kijken de wereld in,
met een wijsheid die je alleen krijgt door het doorleven van mooie maar ook hele zwarte dagen in een mensenleven.

Bescheiden vrouw, fragiel lichaam met enorme kracht,
liefdevol voor haar man, kinderen en in het kleine maar oh zo krachtige gebaar naar de mensen om haar heen.

Gastvrij voor degene die haar met openheid toetreden. Geen verschil makend in wie je bent. "Je blijft toch wel even eten?" zeg je met twinkeling in de ogen.

Mij de schoonheid van de natuur weer openbaren door prachtige, passievolle verhalen over datgene wat ons oog ziet. Een stempel van deze passie achterlatend in mijn voortuin, maar vooral in mijn hart. Elke dag daardoor zal je een beetje bij me zijn.

Jouw onverwachte vertrek doet verdriet. Meer nog dan ik had verwacht. Ik ben er wel achter waarom. Jouw puurheid heeft diepe impact gemaakt op mij.

In de lente gaat alles weer bloeien. Je mist het, maar ik neem toch je mee.

#rip #lieveIneke