Afscheid nemen
is met zachte handen
wat voorbij is dichtdoen
en verpakken in de goede gedachten
ter herinnering

We steken lichtjes aan
en spreken woorden uit.
Gedachten nemen hun eigen weg
aan hen die niet meer zijn.
Gedachten aan herinneringen
momenten, lang of kort geleden.

Met onze geliefden deelden wij,
we lachten, we huilden
leefden met elkaar het leven.
Herinneringen zijn toen gemaakt
later misschien vergeten,
maar nu liefhebben oneindig is geworden
beleven we de herinneringen opnieuw,
ten volle.

Brandende lampjes,
warmte en licht.
Gesproken woorden,
herinnerende gedachten.
Ze wijzen ons de weg
naar wat ooit was.

Maar, geweest is niet vergeten!
Want de liefde is oneindig, voor altijd.
Foto’s blijven achter,
verhalen blijven verteld.
Een speciale plek,
een plekje alleen voor hen.
Altijd blijven zij in ons leven,
voor de eeuwigheid aan ons verbonden.

Wouter Groenleer