Tips over condoleren of herinneringen delen?
Lieve Hugo, lieve kinderen,
Ik dacht dat ik niets ging zeggen en ik weet dat ik jullie hier op dit moment mee van de leg breng, sorry hiervoor, maar ik voelde vanmorgen toch ineens de behoefte om iets in te brengen deze middag en eigenwijs als jullie me kennen doe ik dit dan ook. En het is tenslotte 1 april, ik ga mijn best doen.
Meer dan de helft van het leven van Hugo hebben ik lief en leed met hem gedeeld. We kregen 3 mooie kinderen waarvan de eerste, als dat een jongen zou worden vernoemd moest worden, naar ik dacht Bobby Robson een van zijn voetbalhelden. We hebben bewogen maar ook mooie jaren gekend. Hij begon zijn werk carrière op kantoor bij mijn vader. Daarna kreeg hij een baan als boekhouder bij een klein bedrijfje in het sloegebied waarvan de eigenaar met de noorderzon vertrok en ons achter liet zonder salaris en een vette rekening van 2 gigantische boeketten voor onze bruiloft.
Hierna kreeg Hugo een baan bij het bedrijf wat toen nog Leak Repairs heette. Tegenwoordig heet het Team Industrials en doet Colin daar nu een BBL opleiding.
Toen kwam hij te werken in Goes bij een bedrijf wat in trapjes handelde en kregen we thuis demonstratie trapjes in alle soorten en maten en vervolgens werkte hij bij de Gieterij Middelburg die na Faillissement ook geen baan meer voor hem had.
TCR was zijn laatste werkgever en hij genoot de laatste jaren van de woensdag dat hij zijn vrije dag had door de week.
Ik herinner me nog de vele bewogen vakanties die we samen hebben gemaakt. Van Luxemburg naar Frankrijk op de 14e juli. Heel het land ligt dan plat en we hadden geen Franse francs op zak. Na de lunchstop lieten we het tafeltje en de stoeltjes gewoon staan om hier vervolgens op de volgende stop een paar honderd km verderop pas weer achter te komen. Geen campingplaats meer te vinden dus werd het overnachten op een parkeerplaats tussen de feestvierende fransen.
En dan de vakantie in Kroatië waar Hugo zijn onderbenen verbrandde door een ontplofte gaslamp en in Italië naar het ziekenhuis werd gebracht waar alleen de mevrouw van de schoonmaak een beetje engels kon. Dit was wel handig voor de bestelling van zijn maaltijden, want de eerste ochtend van zijn verblijf daar had hij voor ontbijt alleen een kopje zwarte koffie omdat hij de Italiaanse dame niet geheel begrepen had. We hebben wat afgereisd tussen Kroatië en Italië om hem te bezoeken. Met een autozieke Jessy van de bochtjes in het tussenland Slovenië.
De mooie reis naar Australie. Die begon hier in Nederland al memorabel omdat we er bij Goes achter kwamen dat we Oma Moens die ook met ons meeging in alle hectiek vergeten waren op te halen. Oma, die geduldig zat te wachten toen onze chauffeur Daan van Gorp als een speer terug was gereden om haar alsnog op te halen zei; “Ach ik ben van de Crucjes wel gewend dat ze te laat zijn”.
Met de camper hebben we 3 weken getoerd tussen Sydney naar Melbourne. Op een gegeven moment waren we met 7 mensen want naast Reijnier ging neef Johan die daar aan het backpacken was ook een weekje met ons mee.
Hugo mocht in het middenpad slapen met voorbedachten rade. Hij snurkte nl nogal luid en als hij op deze plek sliep kon degene die er last van had hem een duwtje geven.
Hier werden we bij het bezoeken van een waterval van onze waardevolle spullen afgeholpen door iemand die had gezien dat we het raam van de camper niet goed hadden afgesloten. Voor ons geen grote ramp maar voor Johan des te meer omdat hij al zijn waardevolle spullen kwijt was. Dit werd gelukkig opgelost met onze visa card, maar weer wel met als gevolg een geblokkeerde kaart in de laatste week van ons verblijf daar.
Op een gegeven moment kwamen we op een plaats waar het hele weekend dagjes mensen hadden vertoefd. En daar stond op een soort van eilandje een prachtige boom vol met sinaasappelen. Wat raar dachten wij allen bij elkaar, Nou zei Hugo probeer alles en behoud het goede, ik ga het proberen. Dit was de zuurste vrucht die hij ooit zou tegenkomen. Wat hebben we gelachen, deze foto is een leuke herinnering van dat moment.
Zo zijn er nog vele mooie herinneringen en lieve kinderen ik ga proberen om al mijn mooie herinneringen zo veel mogelijk met jullie te delen. Ik ben reuzetrots op jullie zoals jullie deze laatste dagen maar voor al ook jaren nadat de weg tussen je vader en mij zijn gescheiden hebben volbracht. En ik weet zeker dat hij dat nu ook is. De band tussen jullie en hem zijn de afgelopen jaren versterkt, waar ik nu dankbaar voor ben. Hij heeft de laatste jaren van zijn leven intensief met jullie doorgebracht en ik weet dat dit voor altijd een plek van liefde zal zijn in jullie hart.
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
jan - Nieuwdorp
3 april 2016
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.