Allengs is het heengaan van jouw voltrokken
Het afscheidt was indrukwekkend imposant
De bezoekers hebben de koffie op of zijn vertrokken
Pas nu is er geen ommekeer we zijn onthand
Het is stil zonder jouw zo wezenloos stil
In die stilte ontmoeten we je ooit eens weer
En als we je dan weer tegenkomen als je wil
Zal het blijvend zijn en nemen we geen afscheid meer
Alleen je lichaam is weggenomen heengegaan
Niet wie je was en ook niet wat je zei
Dan zullen we voor altijd contradicties blijven aangaan
Als waren we er nog steeds lijfelijk bij

Samen kijkend over het stille landschap achter je lustoord
Alles overziend wat je gewaagd gedaan hebt is voorbij
Ons lijkt alles nu nutteloos historie vervlogen verstoord
Maar voor ons levenden blijft dat eigene van jou altijd stand-bye
Was het maar omkeerbaar van de dood naar het leven
Maar het leven verwijst onherroepelijk naar de dood
Wacht maar op ons het duurt in de tijd maar even
Wij vervullen nu de opdracht die jij in leven ons gebood
Wij willen zijn bij wie er niet meer is heel diep in ons’ gedachten
Jou parool nie knieze nie zeure geniet van ‘t leve
Zijn nu even niet de woorden die de pijn verzachten
Maar voor ons is ‘t houdoe, ut goat oe goed, ut duurt moar eve’

Wij wensen Lilian, kinderen, familie en vrienden veel sterkte met dit grote gemis.
Jenny & Guus

Lilian , wat vonden wij van Hub?
Hij was sterk en hard, voor anderen maar ook voor zichzelf;
Zakelijk zeer ondernemend met daarnaast een zachte kant: kunstminnend, hij kon genieten en enthousiast zijn over bv zijn schilderijen en andere kunstobjecten.
Perfectionist; alles moest volmaakt zijn en perfect gebeuren. Dat gold niet alleen in zijn werk, maar gold ook voor alles om hem heen, tot in zijn tuin.
Hij was een durver die onorthodoxe plannen maakt en uitvoerde.
Hij was een doener,een harde werker.
Hij kon een lastpak zijn, hij was trouw .
Maar het meeste viel op dat hij zich nooit "meer" of "minder"voelde dan een ander.
Daardoor kon hij altijd zich zelf zijn ,ongeacht met wie hij contact had.
Hij drukte zijn stempel op jouw leven Lilian en je huis zal nu leeg aanvoelen.

mijn herinneringen aan mijn oudste broer Hub.

Boek
Brabander
Bierdrinker
Grolsch
Schaken
Zakenman
Trotse vader en geweldige opa
Doel
Humor
Gulle hand
Boos
Lachen
Luisteren
Eindeloze discussie”s
Brieven schrijven (ojee en wat voor brieven)
Mercedes Jaguar
Echtgenoot Lilian

Er was eens… zo begint een sprookje………6 jongens en 1 meisje
Hub en ik, 10jaar leeftijd verschil
.
8 augustus een dag van onze verhuizing, een telefoontje van Lilian,het gaat niet zo goed met Hub een autorit naar Enschede volgde, samen met broer Lambert, herinneringen opgehaald uit onze jeugd ….opeens veranderd, er was eens….!

Mijn gedachten gaan ver terug, naar de verhaaltjes die Hub mij voor leest in de tijd dat hij wel eens op mij moest passen als onze ouders weg moesten.
Sprookjes van GRIMM
Mooie sprookjes, er was eens

Lezen deed hij heel graag, Hub zat altijd in de boeken. In mijn terugblik zie ik Hub met boek
Veel later Hub met boek en Grolsch
Boeken en auto’s waren toen zijn passie, als ik hem vooral maar niet stoorde als hij in onze pa zijn stoel zat te lezen, jawel onze pa zijn stoel, waar niemand in durfde te gaan zitten behalve hij. Onze pa is er toch niet! Soms profiteerde ik van deze situatie, ik kreeg veel van hem als hij aan het lezen was, ijsjes, als ik ze maar te voet in het centrum van ons dorp ging halen, dat ik maar lang genoeg weg zou blijven dan kon hij lezen.

Als er een vriendin kwam mocht ik wederom een kado uitzoeken in het centrum, en neem de tijd riep hij me na, je hebt vooral geen haast. Natuurlijk begreep ik er niets van waarom ik zo lang weg mocht blijven. Zou hij nu als er een vriendin komt willen lezen!

Rond mijn 10de levensjaar ging Hub op kamers voor zijn werk als vertegenwoordiger. Af en toe mocht ik komen logeren, maar alleen als er ook een vriendin in huis was, zodat hij ook nog kon lezen, en dan mocht ik met zijn vriendin naar de stad.
Rond mijn 17 jaar begon onze telefoon relatie, regelmatig hadden wij leuke gesprekken in het brabants, onze belangstelling groeit voor elkaar, Tijdens zijn huwelijk en het krijgen van kinderen, zijn sport tennis zijn werk en drukke leven legde voor lange tijd onze telefoon gesprekken plat. Ook ik kreeg een gezin en bouwde aan de toekomst, en later aan een eigen zaak, samen met Gerard

Jaren gingen snel voorbij, en opnieuw kwam de interesse in bellen en bezoekjes weer terug.
Raad vragen, Hub had een luisterend oor.
Samen gingen wij een BV oprichten in onroerend goed. Hub mijn man Gerard van Wijk en ik (met de naam) WIJKRE betekend Wijk Kremers.
Enkele jaren ging het goed, en namen toen afscheid van elkaar in de BV onze mening was zeker niet de zijnen. Wij Gerard (van Wijk)en ik gingen verder zonder hem.

Ook als ik weer om advies vroeg, en het ging niet goed stond hij voor mij klaar. Zijn woorden!
“Het gaat zoals het gaat” neem zoals het is! het is niet anders, waren vaak zijn woorden. Neem je verlies en leef verder, zei hij, nou erg gemakkelijk,! dan sloot ik het telefoongesprek.

Hij heeft mij, en ook mijn familie altijd gesteund daar waar het nodig was, Het was niet altijd een leuk gesprek, eigenwijs zit waarschijnlijk in de fam. Hub en ik ware steeds het aanspreek punt, gezien dat de gebroeders vaak rivalen waren van elkaar met hevige discussies, en ruzie, dan kwam het brieven schrijven naar elkaar, tot ongenoegen van mij.

Het komt altijd goed, het kan alleen lang duren, maar het komt goed! Waren weer mijn woorden ter afsluiting van ons telefoon gesprek.
8 augustus 2015 maakt een definitief een einde aan al deze telefoontjes. Nu 4 maanden later als de telefoon gaat denk ik (nog steeds)……a leuk onze Hub

Geen dag gaat er voorbij of hij is in mijn gedachten
Ik zal je altijd missen,

Ook al geloofde je er zelf niet in, onze Harry is je voorgegaan, heeft het schaakbord waarschijnlijk klaar staan.
Hub met zijn lieve glimlach en speciale lach.
Wat mis ik je toch
Mieke


THE PAST IS HISTORY
THE FUTURE IS A MISTERY
THE PRESENT IS A GIFT.

As I sit and attempt to write, the tears flow uncontrollably. I know thats not what you want to hear but I can’t help it. You have been the biggest influence in my life. You were a wonderful grandfather to not just me but for Harry Keesie and Finn. You have created a life for us to aspire to and we thank you for this. Though I can no longer hug you but I’m sure we will still talk, maybe now you won’t be as annoying but who knows, you always find a way.
Your ability to make me listen while you “have a go” at me, for reasons I never understood, and then make me say “I loooooooove me Opa” still baffles me. Maybe it’s your way of making sure we never end on a sour note or you just like hearing me sound weird, I will never know. You were my friend, my best friend. We gave each other reasons to laugh and reasons to cry and they are the memories I will always cherish. Though we have not shared a lot of beers together, I know we will meet again and crack open a bottle or two while watching the blue wrens flutter amongst coconut flakes in your oasis. I don’t want to say I’m going to miss you, I want to say I will become the man you knew I will be, because you are in my heart. I will always be opasons friendje.

Jordan Allen Hub kremers Taylor

I didn't really know Hubert but I know his children
I never really had a conversation with Hubert, sure we met, shared a pleasant banal greeting. Yet we never had a chance to really get down to it. I know he liked me, apparently he liked stories of my life.... maybe we were the same.... maybe he saw a younger version of himself in me. I will never really know.
I know the family, the children; the grandchildren have shared a great loss. I know really I have nothing to say to them, other than I morn your loss, I see your pain but I live beyond it. My father still lives... Yet, I have been asked to comment.... so I will.
I see Hubert through others eyes. I feel a kindred spirit with the man because he chose to live his life as he saw it, regardless of others judgement or opinions, true to himself.
I care not for your opinion, as it seems he too had little time, for I don't write this for you but for him, just as he lived his life. Who cares what others believe when you have your own purpose. And maybe because of this, achieve great things, by any standards he did. No one of us is perfect but he always seemed to be true to himself and happy with his life. He changed the world. He influenced people around him. He achieved in anyone's book.
Morn not what might have been, celebrate the achievements of a man, a towering figure of industry, a wind of change in an otherwise stagnant world. He lived a life on a path not often chosen, and achieved success.
Three upstanding children, not alone, often aided, advised and watched over just as he governed all the lives around him, maybe distant and often absent but always meaningful.
He is gone but his memory remains, remember him and honour him as he deserves.
Rest well Hubert......

In Memoriam: Hub Kremers
Geschreven door Bestuur FC Eibergen op 13 augustus 2015.
Met verdriet hebben wij kennis genomen dat Hub Kremers op 8 augustus 2015 op 71-jarige leeftijd is overleden.

Hub was lid van onze vereniging sinds 2002. Voor velen was hij bekend als onze buurman wonende in de bijzondere en prachtige woning aan de Oude Needseweg tegenover ons sportpark.

Hub was een echte pionier, een innoverend en inspirerend persoon. Als FC Eibergen spraken wij hem regelmatig, recentelijk nog eind mei en tijdens de opening van onze gemoderniseerde complex op 6 juni. We voerden discussies over de wijze van omgang met de buurtbewoners van de Bijenkamp. Met zijn adviezen om de overlast aan geluid en andersoortig (onnodig) lawaai te voorkomen hebben wij ons voordeel kunnen doen.

Zijn support in de vorm van sponsoring en persoonlijke bijdrages zullen wij met waardering en dank blijven herinneren. Onze gedachten gaan uit naar zijn echtgenote Lilian en de kinderen en kleinkinderen. Wij wensen hen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Namens het bestuur en leden van FC Eibergen,

Paul Bauhuis en Johan Schot

De afscheidsbijeenkomst zal gehouden worden op vrijdag 14 augustus om 11.00 uur in het Openluchttheater aan de Maat in Eibergen. Na de bijeenkomst kan aan Hub een laatste groet gebracht worden en is er de gelegenheid tot persoonlijk condoleren. De begrafenis zal in Valkenswaard in besloten kring plaatsvinden. Digitaal condoleren op www.memori.nl/hub-kremers

Helpende Hub, gekke Hub, zorgende Hub, opschepperige Hub, allesbeterwetende Hub, ruziemakende Hub (vooral met Lilian), ik kan zo nog wel even doorgaan met dingen die alles over Hub zeggen!
Ikzelf heb nooit ruzie met hem gehad, geen lelijke woorden gevallen, nee, ik heb altijd het gevoel gehad dat hij ook voor mij zorgde. Nee, hij heeft mij ook nooit iets echt kwalijk genomen. Toen niet, toen we zijn huis in Neede bijna door een vergeten klep vd schoorsteen open te doen, helemaal zwart vd roet gemaakt hadden en Mammie probeerde het ook nog eens met een spons schoon te vegen, wat het alleen nog maar erger maakte. Eigenlijk was Hub in zijn element wanneer hij kon helpen.
Toen Clive en Rose met zijn Porsche onderweg een lekke band en een kras in de lak maakten, waren ze erg bezorgd of Hub boos zou worden.
Maar nee hoor, het werd gewoon gerepareerd en klaar was Kees.
Toen Winny in financiële moeilijkheden zat, heeft Hub een gesprek met de bank in Duitsland gevoerd en alles in goede banen geleid, vergeten we nooit weer!
Lilian heeft een keer een plastic arm uit de achterbak van de auto laten hangen en gezegd dat Hanny een ongeluk had gehad, hij is nog nooit zo snel en ongerust naar buiten gerend om te kijken wat hij kon doen! Zieke grap natuurlijk!
Toen wij samen in Thailand waren, omdat Hub en Lil weer eens een tijdje uit elkaar waren, leerde hij daar een mooi meisje kennen dat behoorlijk met hem flirtte, Hub vond dat wel leuk en ik kon dat eigenlijk niet goed uitstaan omdat ik toch dacht dat Hub en Lil bij elkaar hoorden.
Je zei altijd: ik heb Lil niet weggestuurd en ik wil heel graag met haar oud worden, als ik hulp nodig heb, kan dat geen ander zo goed doen als Lil.
Hoe jij mopjes vertelde en mij dan aankeek of ik ook wel lachte en ik kon me altijd kapot lachen om je mopjes al waren ze soms wel cru!
Hoe je met je kleinkinderen op de iPad communiceerde en ze I luuuuuuve me .... ...... leerde, soms dacht ik oh wat een aanstellerij, nu denk ik dat was toch erg leuk en lief en zoooooo Hub!
Ik had gehoopt dat je daarvan nog heel lang kon genieten en dat Lil nog heel lang voor je zou kunnen zorgen, alleen was je niet meer de Hub geweest die we kennen en ik weet bijna zeker dat je niet als een afhankelijk plantje verder had willen gaan.
Het is goed zo, maar ik mis je wel heel, heel erg, je soms boze gezicht, of je vaak bulderende lach en je lieve lach vooral de laatste jaren, dat mis ik heel erg!
Je schoonzusje, Hanny.
Je zwager Winny.

MEMORY HUB

Van mijn oudste broer Hub, zou je een boek kunnen schrijven met veel mooie
Anekdotes, maar ook minder mooie.
Bovendien zal het veel tijd vergen als je dagelijks zou schrijven (2 a 3 maanden)
Wat dan ook bij mij negatieve reacties oproept, die ik diep in mijn hersenen heb opgesloten en
zelf ook niet meer terug op wil roepen.


Om een leuke reactie te herbeleven, over onze Hub weer eens uithaalde, en dat was lang geleden net voor de carnaval.(Brabants vaste feest)
Wat zal ik nu weer eens aandoen?
Jullie met je boerenkielen is mij te min, ik ben iemand!

Na een paar weken was hij eruit JULIUS CAESAR, vene vivi vici!
Ik kwam ik zag en overwon.
Dus hij op zoek naar het benodigde materiaal. Onze moeder had nog een oud gordijn,
Maar dat was te min, en vroeg mijn moeder op de markt uit te kijken naar fluweel luxe stof wat rood moest zijn . Die als mandtel (cape) kon gaan dienen.
Zo gezegd zo gedaan, dit was voor die tijd natuurlijk niet goedkoop, Hub ik heb gezocht maar weet je wat het kost! Nee was zijn antwoord maar daar geef ik niets om 35,00 gulden wat een heel weekloon was, meebrengen ma, en het werd gekocht dus.

Ik Ton werkte op de willem2 (sigarenfabriek) en had in het magazijn, van die witte wollige lappen stof van 50 centimeter in het vierkant, en vroeg hem is dat niets voor jou Hub voor het hesje, voor buik rug en achterzijnde dus graag 4 stuks was Hub zijn antwoord.
Ik weet niet of het mag? Van mij wel zei hij en hij was de chef, indertijd bij willen 2.
Met ieder 2lappen stof onder de jas gingen we naar huis op ZIJN zundapp. Zo ook geregeld!

Een week later liet hij een monteur een plaat messing knippen van 1 mm dik en 15 cm rond en in het midden een gaatje van 6mm, ok zegt de medewerker met een blik van het zal wel hij is de chef. Twee weken heeft Hub dit plaatwerk thuis uitgehamerd en bolgeslaten. Dit diende als sluiting voor zijn cape (mantel) na het schuren en polijsten was het net 2 gouden platen.
PRACHTIG zei hij vol trots op zichzelf. Hub was in die tijd rond de 18 jaar ik 2 jaar jonger.

De cape werd gemaakt geheel volgens zijn ontwerp door een tante. Toen vroeg ik Hub wie is nou eigenlijk Julius caesar, is dat een president van een land, of een koning uit Israel, nee zei hij dat is de keizer van de Romeinen. Ooooo die!!!!

Het volgende probleem, zijn riem! dat moest het worden! Ton daar moet jij voor zorgen, iets vanuit het magazijn jawel bij de Willen 2. No way ZEI IK dat is jatten. Hooo zei hij dat regel ik dan wel. Zorg jij ook voor een guts (versiering op riem) ik regelde dit op leenbasis.
Hij heeft bij mijn weten 2 weken op zijn riem gewerkt thuis, elk vrij uurtje ging in het maken van zijn carnavals uitfit. Toen moest een monteur nog een gesp uit plaatmateriaal ook van messing maken, het moest blinken als goud. Hij kreeg het voor elkaar.

Van oude schoenen van pa werden slippers gemaakt, prachtig dat hij dat helemaal zelf deed.
Wij sliepen toedertijd op een kamen en hij maakte me wakker op een avond, ik mis nog wat zei hij, ik draai me om en zei, dat regel je morgen zelf maar. Trusten. NNEE ZEI HIJ DAT DOE JIJ.
EN JAWEL, een messing hoofdband, dat hij op een strook fluweel plakte en een rode steen uit de ring van Sint Nicolaas maakte de hoofdband compleet, en zo hebben we het toch samen voor elkaar gekregen.
Nog terugkomend op de 4 lappen wollige stof waarvan hij een hesje maakte werden door zwart leder veters aan elkaar gemaakt. Wat ik hem nog niet had verteld was het volgende:
Ik wist dat de stof erg kon kriebelen en dat je er ontzettend jeuk van krijgt, en dat heb ik hem niet verteld, daar moest hij zelf maar achter komen. Toen was het voor mij veni vini vitsi hij kwam zag en overwon.


CARNAVAL NADERDE SNEL.
OP DE EERSTE AVOND tijdens carnaval veranderde Hub in JULIUS CAESAR
Hij was oogverblindend mooi. Deze avond was erg koud, met vorst (Hub in korte broek ) Ton dit hesje jeukt wel wat, och dat zal wel overgaan zei ik, en stiekem had ik mijn carnavals gevoel.
De slippers maakte het compleet in blote voeten, trots vertrok hij, zonder mij want wij mochten nog geen carnaval vieren, hij moest om 1.00 uur thuis zijn. 1.30 uur kwam hij achterom wij werden wakker gemaakt door onze pa, en lachte ons kapot!!!
Cape gescheurd de hoofdband met edelsteen kwijt, riem kapot schoenen kapot en kwijt, hij had een broek en trui van een vriend geleend, zijn borst en rug waren helemaal rood en zelfs zijn bovenbenen waren vol uitslag van het krabben van de wollige stof van zijn hesje. Dat hij ook verloren had.

Hij vond het maar helemaal niets die aandacht en dat gelach van ons.
Pa zei, leuke avond gehad? Neen zei hij ik wil naar bed NU!
Later heeft hij er zelf ook hartelijk om gelachen.
De volgende dag ging hij weer gewoon carnaval vieren in zijn boerenkiel.

Mooie herinnering van lang geleden, die tot op de dag van vandaag nog op mijn netvlies staat.


Broer Ton

Dag Ome Hub,
helaas hadden wij nooit veel contact gehad, maar wanneer je langskwam met tante Lilian, of wij bij jullie op vakantie mochten komen was het wel altijd lachen. Hoe jong ik dan ook was, dat zit toch nog heel vers in mijn geheugen, als een mooie herinnering.
Je neefje