Wat ben ik blij met het dagje dat ik samen met Kitty een aantal jaren terug heb kunnen doorbrengen bij u en oom Klaas in de flat in Leeuwarden. We hadden elkaar door omstandigheden jarenlang niet gezien maar de warmte en hartelijkheid was als vanouds. Precies zoals ik mij herinnerde toen jullie jaren daarvoor een dagje op onze boot hebben meegevaren. Oom Klaas rustig als altijd en tante Henny honderd uit pratend. Die dag heb ik veel mooie dingen gehoord maar ook veel verdrietige dingen. Wat kan een mens toch voor een uitdagingen komen te staan. Een man verliezen en twee kinderen overleven, onvoorstelbaar.

Wat ben ik blij dat we elkaar vorig jaar vlak voor het overlijden van oom Klaas nog even hebben kunnen spreken in het ziekenhuis. Het ging toen al heel slecht met hem, maar er was een moment waarop hij helder was en wat woorden met ons sprak waarna hij weer in slaap viel. We hebben beneden samen koffie gedronken en weer wat kunnen praten maar natuurlijk was het verdriet over zijn aanstaande overlijden toen al groot.

Wat ben ik bedroefd dat mijn lieve tante, die nooit oordeelde of veroordeelde, nu op 90 jarige leeftijd is overleden. Woorden zijn moeilijk te vinden.

Beste Hendrik-Jan, Peter en Ana en naasten,
Ook jullie zoveelste verdriet mag niet vergeten worden. Ik wens jullie veel kracht en sterkte toe om dit verlies te verwerken.

Henk Karman en Kitty ter Beest
Bemmel

Tante Hennie heb ik altijd een lieve en sterke vrouw gevonden ondanks al het verdriet dat ze heeft moeten meemaken.
Ik herinner me nog goed wat ze bij de begrafenis van Grietje zei. Een moeke mut niet in et graf van haar kyn kyke. Maar dat moest wel. Veel eerder had ze al afscheid van Hans moeten nemen. Later moest ze ook Klaas missen.
Maar ze was heel trots op haar kinderen en kleinkinderen ze heeft met Klaas prachtige reizen kunnen maken. Een mooie tijd hebben die twee gehad.
Jullie moeten nu je moeder missen en ik wens jullie daar veel sterkte bij.
Warme herinneringen aan jullie lieve moeder zullen daar zeker bij helpen.

Lambert Ysbrandy
Leeuwarden.

Het is voor mijn gevoel nog maar pas geleden, dat we afscheid van Klaas namen. Het waren toen andere tijden. Ik sprak toen voor een volle zaal. Als er geen corona was geweest, dan waren er nu waarschijnlijk nog meer belangstellenden geweest. Maar het is zoals het is.
Henny heeft in haar leven veel verdriet gekend, op haar 30ste werd ze al weduwe. Toen haar man Hans IJsbrandy overleed en ze achter bleef met twee kleine kinderen Hans en Grietje, zeven en zes jaar.
Ze stond er toen helemaal alleen voor. Sociale voorzieningen waren in die tijd nog niet optimaal.
Het was hard werken om de kost te verdienen. Gelukkig ontmoette ze Klaas.
En na 6 jaar weduwe te zijn geweest trouwde ze met Klaas. Er braken weer gelukkiger tijden aan.
En Hendrik en Peter werden geboren.
Toch werd haar niets bespaard. In het rampjaar 2000 overleed Hans aan een hartstilstand aan boord van zijn schip en een paar jaar geleden overleed plotseling Grietje.
Het is bijna niet voor te stellen hoeveel verdriet ze heeft gehad. Beide kinderen uit haar eerste huwelijk waren veel te vroeg overleden.
In de loop van de jaren heb ik Henny heel goed leren kennen. Jikkie en ik gingen heel veel naar Terschelling en maakten dan altijd een tussenstop in Leeuwarden zowel op de heen en terugreis.
Toen Klaas en ik met pensioen waren, gingen met de familie naar Australie en bleven daar bijna 3 maanden. Een geweldige tijd.
Henny was een soort pater familias . Ze onder hield het contact tussen de hele familie. Ze kende iedereen.
Ik had een goed contact met Henny. We belden veel met elkaar. Vooral na het overlijden van Grietje heb ik veel met haar gepraat. Ze had toen veel verdriet.
Henny heeft ook veel voor Jikkie gedaan. Eind jaren tachtig had Jikkie een nekhernia. Ze kreeg een slaapkuur van 14 dagen. Onder de valium. Toen ze er uit kwam ging het helemaal niet goed met haar.
Maar ik moest weer naar zee. Toen ik na 14 dagen uit San Francisco naar huis belde kreeg ik Henny aan de telefoon.
Hans en Nienke woonden toen nog in Koudekerke. Hans had wel gezien dat het helemaal niet goed ging met Jikkie. En had naar Henny gebeld. “Ma moet naar Vlissingen komen”. De volgende dag was ze er al. Ze heeft toen 14 dagen voor Jikkie gezorgd. Daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor.
Het is heel verdrietig, dat er op deze manier een eind aan haar leven is gekomen. Zonder afscheid te kunnen nemen van haar geliefden.
Persoonlijk had ik haar nog willen bedanken voor alles.

Henny ik zal je heel erg missen en nooit vergeten.

Lieve Hendrik Jan en Peter,
Als ik bij jullie ouders in Leeuwaren kwam voelde ik me altijd zo welkom. Het voelde als een warme deken. Jullie moeder zorgde graag voor iedereen, dat zat in haar. Je werd meteen omringt door warmte en oprechte belangstelling. Aan de vakanties waarin ik mee mocht naar Denia heb ik ook erg fijne herinneringen. Jullie moeder kende ik als een sterke vrouw, die veel had meegemaakt en toch de moed had om door te gaan. Ondanks dat klaagde ze nooit, was flexibel en altijd positief over alles en iedereen. Zelfs op het laatst, hoe moeilijk het ook was zonder jullie vader, was ze nog altijd tevreden. Daar heb ik altijd erg veel respect voor gehad.
Ik ben erg dankbaar voor de mooie tijd met - en de mooie herinneringen aan jullie moeder.
Hendrik Jan, Peter en familie, ik wens jullie heel veel sterkte met dit enorme verlies.
Ma Visser, bedankt en rust zacht.

Lieve Peter en Hendrik Jan,
Wat een voorrecht en geluk dat ik jullie en jullie ouders heb mogen ontmoeten. Ik herinner mij jullie ouders als ontzettende lieve en krachtige mensen die mij ook de weg in het leven wezen. Hun interesse in mij en ook later toen ik hen de geboortekaartjes stuurde van mijn kinderen was vanuit hun hart. Ik heb hele warme herinneringen aan hen.
Heel veel sterkte voor jullie en jullie familie.
Stefan, Frederike, Lora, Minte

Beste familie Visser,

Gecondoleerd met het verlies van jullie moeder, oma en overgrootmoeder.
Ik wens jullie heel veel sterkte voor nu en de komende tijd.

Aukje.
Voormalig buurvrouw, Mauritsplein 48

Wij hebben "beppe Ljouwert", overgrootmoeder van onze kleinzoons Bram, Finn, Teije en Noud, leren kennen als een hartelijke, sterke, belangstellende vrouw bij wie iedereen zich al snel als familie voelde. Wij bewaren de goede herinneringen aan de gezellige verjaardagsvisites waar je nooit om gesprekstof verlegen zat.
Veel sterkte gewenst voor allen die haar missen.

Dear Peter, Hendrik Jan and family,
I am very sad to hear of the passing of Tante Henny. I feel very lucky to have known her and Ome Klaas. Even though visits were few, I will always remember the warm welcome I experienced when I was there and the times she and Ome Klaas were able to come here to visit my mum and dad. I remember, in particular when I made a surprise visit with my sisters, Anneke and Rikki for the family reunion in 1996. We didn't tell anyone we were coming and the surprise was huge and the tears flowed but we had a fantastic time visiting everyone.
Please know that we are thinking of you at this very sad time and send our deepest sympathies to you all.
Love from Greta Raadsveld and Peter Jefferis