Het zijn vanzelfsprekend fijne herinneringen die ik aan Deventer heb. Als kind ging ik met mijn ouders en broer op visite bij oom Wessel en tante Herta. Ik herinner me de discussies, afgewisseld met echte Keizer humor tussen twee broers en de altijd vrolijke en typische lach van tante Herta. Het was nooit even, maar het was altijd een gehele dag, waarin we werden overladen met heerlijk eten en drinken en die bijzondere linzensoep die we thuis nooit aten....
Toen Wessel overleed, stond het gemis van hem altijd centraal in het telefoongesprek wat we heel af en toe hadden, als ze me bezorgd belde, omdat ze mijn moeder niet kon bereiken.
Als ik daarom nu een wens mag doen Herta, hoop ik van harte, dat je Wessel weer ontmoet hebt en jullie voor eeuwig liefdevol met elkaar verbonden zijn.

Lieve familie,
Gecondoleerd met het verlies van jullie (schoon)moeder en oma.
Wat was zij een geweldig mens en wat heb ik een hele fijne tijd gehad
toen ik bij haar en haar man mocht werken.
Zijn humor...fantastisch, haar lach heerlijk... .
was mij een hele eer dat ik ze heb mogen leren kennen.
Lieve Herta..rust zacht en familie onzettend veel sterkte gewenst
met dit zware verlies.

Beste Alfred en familie,
Mijn warme herinneringen aan een hartelijke, gezellige en gastvrije vrouw kwamen boven bij het ontvangen van jullie kaart.
Het gemis van Wessel beheerste het laatste deel van haar leven.
Hopelijk heeft ze in die periode nog enigszins steun gevonden in de contacten met logebroeders en - vrienden van Wessel.
Mede namens mijn vrouw wens ik jullie sterkte bij het verwerken van het verlies .
Piet van Veen.

Geschrokken toen de kaart kwam. De tijd vliegt. Prompt allerlei gevoelens en beelden uit een lang vervlogen tijd. Herta's hartelijkheid en klaterende lach. Drank en plezier tijdens ontmoetingen met families. Diepgang in jolige gesprekken met een Duits accent. Herta zoals mijn moeder, liefdevol en zorgzaam. Ze mochten elkaar, die twee. Zal een mooie reünie worden, mochten ze elkaar nu weer tegenkomen. Du kannst nicht alles haben, das Glück, den Sonnenschein. Wellicht nu wel!

Lieve Alfred, Anne, Stefan & Christien, Tom & Liesbeth en Lisa,
Via deze weg willen wij jullie condoleren met het overlijden van je (schoon)moeder en oma. Ik heb haar helaas maar een paar keer ontmoet, maar ik herinner mij haar als een heel vrolijke, lieve en ook heel gastvrije vrouw. Het is fijn te weten, dat je bij haar was, Alfred, toen ze rustig insliep. Wij wensen jullie heel veel sterkte en kracht toe bij het verwerken van dit grote verlies.
Liefs, kus, Myriam en Menno

We hadden geweldige buren aan Wessel en Herta. Wessel met zijn droge humor en plagerijtjes en Herta met haar vrolijkheid en schaterlach. We hoorden die lach graag. Ook toen Herta haar grote liefde moest missen, heeft ze zich er goed doorheen geslagen. Ze bleef optimistisch en die lach was er nog steeds. Ze klaagde nooit en was erg dankbaar wanneer we haar af en toe de helpende hand boden. Diep respect voor hoe zij in het leven stond. Ze genoot wanneer we samen even wat herinneringen ophaalden en met name over Wessel. Toen haar gezondheid achteruit ging, vertelde ze ook vaak dat ze Wessel steeds meer ging missen. Heel begrijpelijk omdat ze zelf meer afhankelijk werd van anderen. We zullen haar missen want ze heeft een plekje in ons hart.

Kleis en Ine Oenema

Als ik aan Herta denk ("mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen") dan moet ik altijd weer denken aan de periode dat ze tijdje bij mij in Groningen logeerde, omdat haar man Wessel ("mag ik ook dat zeggen, ja ook dat mag ik zeggen") enige tijd in het UMCG opgenomen moest worden en het reizen voor haar van en naar Deventer, dan wel van en naar Leeuwarden (dan vanuit het huis van Alfred & Anne) te omslachtig en te vermoeiend zou zijn. We hadden het gezellig met zijn 2-en moet ik zeggen, maar Herta zou Herta niet zijn als ze toch niet iets kwijt moest over mijn mannenhuishouding, want er mankeerde in haar ogen toch wel het één en ander aan mijn keuken. Het kon allemaal wel wat beter en wat schoner vond ze. En helemaal ongelijk had overigens nu ook weer niet, :-( . Dus ik werd gelijk aan het werk gezet, maar zelf deed ze ook, des Herta's, uiteraard fanatiek mee. Met als gevolg dat de keuken na enige tijd en inspanning nog nooit zo schoon was geweest. Tijdens de schoonmaakwoede was ik wellicht niet altijd even dankbaar, maar achteraf waren we met zijn beiden erg voldaan, ondanks wat lichte spierpijntjes van mijn kant. Zij had echter als echte "Profi" ogenschijnlijk nergens last van. Dus Herta, nu nog steeds dank voor deze hoognodige interventie en wijze huishoudsles. Ik ben er zeer zeker niet slechter van geworden, en pluk er nog dagelijks de vruchten van! Alhoewel het wat Eveline betreft wellicht toch nog niet genoeg is, :-)
In blijvende herinnering, Albert