Wij kunnen het nog niet echt geloven, maar onze voorzitter Herman Ruiter is dood. Maandagavond 4 oktober 2021 rond acht uur is hij, in het Groene Hart ziekenhuis, omringd door zijn familie, gestopt met ademen. Herman was al een paar maanden ziek maar hij was vol goede moed dat hij nog wel even verder zou kunnen. Afgelopen vrijdag is de situatie echter verergerd waardoor het niet verder ging. Wij zijn heel verdrietig.
Herman was vanaf het prille begin bestuurslid van de Stichting GOUDasfalt en sinds april 2017 voorzitter. Tot zijn pensionering en paar jaar geleden deed hij de bestuursfunctie bij GOUDasfalt naast zijn baan bij de Provincie Zuid-Holland. Herman was een man die niet goed stil kon zitten. Daar had GOUDasfalt baat bij. Herman zorgde er altijd voor dat de steevast bomvolle agenda voor de wekelijkse bestuursvergadering op tijd klaar en op tijd bij de medebestuursleden was. Hij deed veel van de contacten met de gemeente over bijvoorbeeld het in de maak zijnde nieuwe bestemmingsplan en over zijn specialiteit, de geluidsnormen.
Herman was een doorgewinterde vergaderaar. Hij was daar zo goed in dat wij hem wel eens af moesten remmen. Dan kwam er bijvoorbeeld iemand bij ons in de vergadering vertellen over zijn of haar plannen, althans, zo stond dat de agenda, en als wij dan niet uitkeken dan had Herman als voorzitter van de vergadering in zijn enthousiasme al tegen de betreffende persoon verteld wat hij of zij bij ons zou komen doen. In plaats van andersom. Gelukkig kon Herman daar wel om lachen als wij hem daar op wezen en hij probeerde daarna echt om de ander ook zelf zijn of haar verhaal te laten vertellen.
Ik herinner mij ook een keer dat het ’s avonds laat de spuigaten uitliep met het geluid van een dancefestival op GOUDasfalt en dat wij samen in het donker op expeditie gingen op het met een paar duizend festivalgangers gevulde terrein, om te proberen iemand te vinden die wij konden aanspreken op het in onze oren veel te hoge volume. Herman voorop, met zijn lange lijf zich een weg banend door de feestende massa jongeren, zijn kale kruin een baken in de dansende golven. Uiteindelijk ging het volume naar beneden, dat wel.
Na zijn pensionering kon Herman nog meer tijd besteden aan GOUDasfalt. Hij vond soms dat het wel een beetje veel was. Bijna weer een volledige baan. Maar ach, nu nog even doorduwen, tot de zaak goed op de rit staat met het bestemmingsplan, de erfpacht, de huurders en nog wat meer zaken. Dan zou het allemaal wat rustiger aan kunnen.
Herman zou na de zomervakantie een operatie aan zijn hart moeten ondergaan. Dan zou hij weer meer adem hebben. Dat had hij de laatste tijd niet meer. Hij maakte zich veel zorgen over de operatie. Maar daarna zou het beter worden allemaal. Als de operatie goed zou gaan.
Hij was met het oog op de operatie en de herstelperiode daaropvolgend al iets rustiger aan gaan doen met zijn werk voor GOUDasfalt. Een paar weken geleden bleek hij echter aan een andere kwaal te lijden, een waar niets meer aan te doen bleek. Geen behandeling meer mogelijk. Alleen misschien wat afremmen. Na een korte periode in het ziekenhuis mocht hij weer naar huis. Hij had daarna het idee dat hij nog wel weer even had. Voerde al weer gesprekken met iemand over een experimenteel soort asfalt dat CO2 zou afvangen geloof ik, of dat iets zou zijn voor op GOUDasfalt.
Het mocht echter niet zo zijn. Herman moest al weer snel terug naar het ziekenhuis. Daar bleek dat er geen kans meer was op wat extra tijd. Het was afgelopen. Op zaterdag 2 oktober 2021 in de middag heb ik Herman nog kunnen spreken, na een alarmerend telefoontje van zijn vrouw Heleen. Ik ben zo vanuit de badkamer waar ik voegen aan het uitslijpen was met mijn stoffige werkbroek nog aan op de motor gesprongen en naar het ziekenhuis gesjeesd. Daar lag hij, liefdevol omringd door zijn familie. Even na mij arriveerden mijn Eva en oud bestuurslid van GOUDasfalt en vriend Peterpaul. Herman kon niet veel meer zeggen maar hij vond het gemurmel van onze gesprekken rond zijn bed wel fijn, zo kon hij met een gefluisterd ja bevestigen. Of hij bang was vroeg Eva. Nee, zei hij.
Dindagavond hadden we weer bestuursvergadering. Zonder Herman. Één punt op de agenda. Herman.
Vaarwel Herman. Dank voor alles. Vaarwel.
Werner Trooster