Herman werd geboren als zesde kind in ons gezin. Na Sjoerd, Jan en Gea, Simon, en Bert weer een jongen, maar van mijn ouders heb ik daar nooit enige teleurstelling over gehoord. Herman was een goedlachse, sportieve jongen die hield van ons gezellige gezin. De broers kunnen zich geen ruzies herinneren in hun jeugdjaren.
Zoals wij allemaal hielp Herman ook mee in de bakkerij. Dit begon al op de lagere school. De broers kwamen tussen de middag thuis om te eten. Op donderdag was het koekdag en op vrijdag was het krentenbrood dag. Dit betekende dat ze dan tussen de middag, nadat ze een broodje hadden gegeten, koek of krentenbrood in moesten pakken voor de winkel. Herman deed dit altijd zonder mopperen.
In zijn jeugd was hij actief betrokken bij de KO ( Kontact Organisatie) en de soos van de kerk. De KO organiseerde in die tijd allerlei leuke activiteiten voor de jeugd van de kerk. Vanuit die tijd zijn de zeilkampen in Woudsend legendarisch. Natuurlijk deed Herman hier enthousiast aan mee. Zoals alle Huizenga ’s volleybalde hij ook en was dus veel in de Timp te vinden, niet alleen om te volleyballen maar ook vooral voor de gezelligheid.
Zijn schoolloopbaan na de lagere school startte hij op de Mavo, daarna ging hij naar het Gomarus in Groningen en deed daar de Havo en het VWO. Daarna heeft hij in onze herinnering lang gestudeerd aan de landbouwhogeschool in Wageningen. Omdat hij al vanaf de tweede klas mavo meedeed met het PVT in Assen, heeft hij een record aantal PVT ’s met heel veel plezier gespeeld.
Toen zijn kleine zusje voor het eerst naar Groningen ging was ze maar wat blij dat Herman daar ook op school zat, zodat hij haar wegwijs kon maken op die grote school en in die grote stad.
Herman was ook de enige echte Bakker van onze broers. Als onze vader door ziekte niet kon bakken, kon Herman ervoor zorgen dat het brood in de oven kwam en er ook verkoopbaar weer uit kwam. Verder hielp hij net zo als wij allemaal mee in de bakkerij. Op zijn 18e kreeg hij van onze vader de mogelijkheid om zijn rijbewijs te halen, zodat hij ook ingeschakeld kon worden voor de broodbezorging op zaterdag.
Dat studeren in Wageningen was wel iets waar hij af en toe de familie bij nodig had. Hij is een keer samen met Willem naar Limburg gereden om daar wat bodemmonsters te doen voor zijn studie. Dat was wel een heel eind rijden voor een paar zakjes zand. Later toen hij al getrouwd was en in Assen woonde had hij gelukkig nog een kostadres bij Simon en Margriet in Ede als hij in Wageningen moest zijn voor zijn studie.
Herman trouwde met Saskia en ze gingen aan de Gerard Doustraat in Assen wonen. Hij was een enthousiast lid van gospelkoor Reflection.
Na zij studie werd hij docent aan de Middelbare Landbouwschool in Groningen. Dit werk deed hij met plezier. Vooral het bezoeken van de leerlingen op hun stages door de provincies vond hij fijn.
Dit werk gaf hem ook de mogelijkheid, vanwege de lange vakanties, om samen met Saskia vele klusactiviteiten in en om hun huis op te pakken.
Nadat Herman en Saskia verhuist waren naar Electra dachten we dat ze te ver weg woonden om elkaar nog vaak te zien. Maar we hebben warme herinneringen aan alle fijn verjaardagen die we daar gevierd hebben. Als het maar even kon op de fijne veranda of op de steiger bij het water. Zelf kwamen zij ook trouw op onze verjaardagen.
Herman hield ook van zeilen. Met de broers samen op stap in Friesland. Het was dan wel belangrijk dat er iemand zorgde voor voldoende proviand voor onderweg. We spraken dan ergens in Friesland af en als Herman dan aankwam, was het eerste dat hij zei: Wie heeft er koffie en koeken mee? Dat moest eerst geregeld zijn, anders ging hij niet aan boord. Zoals jullie begrijpen waren de andere broers meer geïnteresseerd in windsnelheid en windrichting. Voor ons was ook een hoogtepunt samen zeilen op de Waddenzee en daarna een heerlijke BBQ op Electra.
De laatste maanden hebben we samen veel gewandeld, zoals velen met Herman hebben gewandeld. Het wandelen was niet alleen belangrijk maar ook samen heerlijk lunchen en de koffie met taart mocht ook niet ontbreken. Wat genoot Herman hiervan en wij met hem.
Herman was onze lieve broer. Hij was vriendelijk, goedlachs en aardig. Hij was bescheiden, hij hoefde niet op de voorgrond en was ook niet ambitieus ten koste van anderen. Hij had verantwoordelijkheidsgevoel. Hij hield van gezelligheid maar bovenal van zijn Saskia en zijn kinderen en kleinkinderen.
Herman was trots op zijn meiden. Hij was vooral de laatste tijd zo dankbaar voor alles wat zij voor hem deden.
We willen Saskia bedanken voor haar liefde voor Herman. De laatste jaren heb je liefdevol en trouw voor Herman gezorgd. Daar zijn we je heel dankbaar voor.
Dankbaar zijn we ook voor zijn geloof in zijn Verlosser. Niet op de voorgrond tredend, maar wel zijn fundament in mooie en verdrietige tijden in zijn leven. We kunnen hier niet meer genieten van zijn lach en zijn mooie ogen, maar in ons hart dragen we die wel met ons mee.
