Vandaag zaterdag 2 mei is jouw afscheid Henk...hier klopt iets niet....normaal gesproken zou je op deze dag om 14 uur gezellig met Mar bij Zuiders zijn.
Het liefst aan tafel 25, de hoge bartafel, waar jullie samen alles mooi in de gaten konden houden, iedereen kwam daar voorbij en jullie hadden altijd wel aanspraak.
Gezellig namen jullie de week door, aten een paar pintxos en dronken een glaasje (glaasjes) rode wijn. Daarna vaak een klein toetje, en een koffietje met likeurtje. Jullie genoten ervan en er was veel lol!! En ik vond het altijd gezellig als jullie er samen waren...
Zo ook de vele ochtenden, dat je om een pennetje vroeg en een puzzle kwam maken uit de krant. Koffietje erbij, en gewoon even lekker zitten. Vaak schoven Bri, Mer of Died even aan om een koffietje mee te doen...
Ik ga deze mooie momenten missen Henk....rust zacht!
Lieve groet, Joepke

Lieve Henk,
Het was een eer en een bijzonder aangenaam genoegen dat ik/ wij jou hebben mogen leren kennen .
Rust zacht lieve Henk!
Kinderen en kleinkinderen en rest van de fam.gecondoleerd,namens Bert en Irma evers

Wij hebben hele goede en fijne herinneringen aan Henk. Een lieve man, altijd een glimlach en stond altijd voor je klaar.
Auke, Kitty
Kinderen Trouerbach

Jane (zijn veel te vroeg gestorven vrouw) kende ik al geruime tijd via mijn kinderen en hun kinderen kwam ik wel eens tegen. Maar met Henk had ik nooit een praatje gemaakt. Dat veranderde toen ik lid werd van FC Uden en uiteraard wilde voetballen.

Ik werd opgenomen in een elftal van fanatieke maar al iets oudere spelers. Een elftal met 13 of meer leiders, Jane en..…Henk.
Jane probeerde het elftal op het sociale vlak bezig te houden door het organiseren van diverse feestavonden, dit met en zonder ondersteuning van anderen. Henk daarentegen vond dit erg leuk maar had niet zijn aandeel in de voorbereidingen. Wél in de uitvoering, dan stond hij vooraan.

Henk kwam op mij over als een rustig iemand, die wist wat hij wilde. In het elftal schikte hij zich naar de situatie, plaats in het elftal, als reserve, als grensrechter, etc. Als het hem te gortig werd, roerde hij zich wel op die typische wijze van hem. In het veld verwachtte hij respect en als hij merkte dat hij werd bedonderd, was hij ook in staat zijn tegenstander geruime tijd te achtervolgen, totdat ‘de pijp leeg was’.
Na de wedstrijd volgde meestal een derde helft. Tafels tegen elkaar, één team, gezellig. Leuk was, als toeschouwer, de discussie te zien tussen Jane en Henk wanneer de reis naar huis volgde op het einde van het samenzijn. Wie er won weten wij allen, maar zij waren zeker aan elkaar gewaagd.

Het elftal was aan verjonging toe, ook het aantal spelers liep terug. Er werd wat geprobeerd en als Henk het er niet mee eens was, werd dat luidkeels verkondigd, wel op een positieve manier. Uiteindelijk werd het elftal onder meer aangevuld met de zonen van Henk en Frits. Ook anderen vonden een plekje in het elftal.
Henk was erg trots om met zijn zoon te voetballen!

Voetbal is een ‘wintersport’ en dan kan het voor komen dat het weer niet meewerkt. Als het erg regende of sneeuwde kon voor Henk de wedstrijd worden afgelast. Werd er toch gevoetbald dan was na de wedstrijd ‘het versterken van de inwendige mens’ een prioriteit van Henk.
Dan hoorde je in de kantine…..en nu eerst een Schrobbelèr.

Herinneringen blijven! Wij wensen jullie allen veel sterkte in de komende tijd.

Adeira, Paul en kinderen