Beste familie,
sterkte met het verwerken van dit grote verlies. Henk kende ik vanuit 'het Bennekomse' en dan met name Kinderdorp Bennekom. Henk was daar voor mij een vaste waarde, zo'n 'je hoeft je niet af te vragen of hij zich aangemeld heeft, die is er toch wel bij'-man. En dat hij er altijd bij was deed mij goed. Altijd eerlijk, altijd goeie zin, altijd een woordje voor iedereen, altijd hard werken, altijd hard lachen. En ook zeker altijd een oog voor de mens, elk mens. De ruim 1500 kinderen per dag kende hij misschien niet bij naam maar van de 150 man/vrouw leiding denk ik dat hij toch wel 99% 'kende'.
Zijn vaste stek in de opbouwweek was 'de grote tractor' waarmee hij ook altijd degene was die de slieten (dunne, lange boomstammen) op ging halen. Iconisch vind ik ook zijn eeuwige weigering om na de opbouwweek (di t/m vr) nog te verschijnen op de gezellige zaterdagavond, dan ging hij 'iets anders leuks doen'. Altijd! Hoe aantrekkelijk we het ook maakten, hij kwam pas op maandagochtend weer.
In de week zelf was hij na wat omzwervingen helemaal op z'n plek aan de ingang/uitgang. 's Ochtends de massa vrolijk, gedecideerd en met een warm 'welkom' naar binnen, gedurende de dag vol zorg voor kinderen 'die het even niet meer wisten' (en dito vaders en moeders die écht niet naar binnen kwamen), en 's middags iedereen vrolijk, gedecideerd en met een warm 'tot ziens' weer huiswaarts.
Bij diezelfde ingang was het ook dat hij regelmatig (met briefjes, telefoon of later portofoon) aan de radiowagen moest vragen om om te roepen dat "kind 'voornaam achternaam' naar de uitgang moest komen". Grote pret hadden wij daar, in de radiowagen, dan door de meest creative verhaspelingen te maken van voor- en achternamen, namen van fictieve figuren er tussendoor te vlechten of, hoewel we absoluut door hadden wat er omgeroepen moest worden, tot 4, 5, 6 keer toe te vragen wat nou de naam was. Uiteraard alleen als we wisten/aan Henk z'n stem konden horen/schrijfstijl konden zien dat het geen spoed had maar dat hij het niet zo'n ramp vond als het wat langer duurde. De pret die we daar dan na afloop van een dag bij een verfrissend drankje en de uitleg en beeldende verhalen van Henk, die prima vaders en moeder kon immiteren, om hadden was prachtig. Maar 'we mochten het echt noooit meer doen'...
Henk was een held bij 'de poort', zoals we de ingang/uitgang van Kinderdorp ook wel noemen. Ondanks dat zijn en mijn beeld en invulling van geloof en religie anders waren denk ik dat hij het als kwinslag best kan waarderen als ik zeg dat Petrus er bij zijn poort geduchte concurrentie bij krijgt. Hoewel, Henk kennende zal hij met liefde en plezier de vakantie- en ADV-dagen opvullen om te laten zien dat het best in harmonie kan. En dat het gezamenlijk prima gaat.
We slaan Kinderdorp door omstandigheden twee zomers (2020, 2021) over dus besef ik dat ik Henk het laatst rond augustus 2019 gezien heb. Er is sinds die tijd ongetwijfeld veel gebeurd maar ik koester de warme herinneringen die ik heb aan de man met warmte, humor, goede zin, oog voor mensen, vriendelijkheid en zoveel meer.
Ik hoop dat soortgelijk herinneringen nu, straks en later ook voor jullie weggelegd zijn. Het verdriet om het verlies zal er niet minder door worden, misschien dat het op enig moment trots en troost biedt.
Dag Henk. Je was een fijn mens.
