Sinds ik in de vierde klas lagere school bij jou in de klas kwam trokken we veel met elkaar op. We waren allebei niet zulke druktemakers en hadden aan een half woord genoeg. Op het rangeerterrein vlakbij onze huizen is jouw liefde voor treinen mede ontstaan. Hier brachten we aardig wat uurtjes na schooltijd door, dit tot ongenoegen van de voorbijrijdende machinisten die het niet zo'n goed idee vonden om daar te spelen.
Onze traditie was om elkaar beurtelings hetzelfde muntje van vijf gulden te geven als verjaardagscadeau, dit hebben we een jaar of zes volgehouden.
Tijdens de middelbare school tijd werd de computer onze gedeelde hobby, waar we na school bij elkaar thuis spelletjes op speelden met chips en fris.
Gedurende onze studie belandden we in dezelfde studentenflat op de Rode Kruislaan in Diemen en kwamen we wekelijks in het USC om te 'sporten' oftewel keuvelen over van alles en nog wat.
Harald vond het altijd leuk om mensen aan het denken te zetten en heeft bijvoorbeeld weleens een McDonald's medewerker tot wanhoop gedreven toen hij een 'kip 21' bestelde (21 stuks), terwijl in het menu alleen Kip Nuggets van 12 of 9 stuks besteld kon worden.
We hebben een paar memorabele reisjes gemaakt, zoals de zonsverduistering in 1999 in Frankrijk.
Ook al spraken we elkaar niet meer wekelijks, als we elkaar weer spraken was het weer als vanouds.
Heel onwerkelijk dat Harald er niet meer is. Ik ga hem missen.
