Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Familie, i.h.b. Natasja, mijn welgemeende condoleance met het overlijden van Hans. Ik heb hem aan de VU altijd enorm gewaardeerd om zijn heerlijke no-nonsense houding en zijn openlijke afkeer van dikdoenerij.

De families Vugts en Van den Broek konden het goed met elkaar vinden naar ik ervoer. Als Hans (en Ini) en mijn vader Ben (en moeder Ria) elkaar troffen dan was het gezellig en dan werd er gelachen. Ik zie als kind / puber een biertje voor mij, de lach van Hans en hoor verhalen over hardlopen, de wadden, Groenland, familie. enz. De contacten tussen hen werden op een gegeven ogenblik wel minder door de gezondheid van mijn ouders en de fysieke afstand denk ik. Het contacten tussen deze neven (en ook met een andere neef Vugts) inspireerde mij om zelf ook naar een warme band met mijn neven & nichten Van den Broek te streven. Ook inspireerde Hans mij bij mijn studiekeuze. Alhoewel ik niet fysische geografie ging studeren (slechts naar een open dag ging), koos ik wél voor de specialisatie luchthygiëne in Wageningen en volgde meerdere vakken meteorologie aldaar. Dat komt mede door Hans en ik weet niet of hij dat ooit beseft heeft. Inspiratie is ook niet voorwaardelijk, dat is het mooie. Anyhow, dank Hans en sterkte aan de familie die achter blijft.

Graag schrijf ik bij deze een herinnering aan Hans. We leerden elkaar kennen toen zij op Vlie kwamen te wonen. Ik poetstte het appartement gelegen naast hun huis, en zodoende zagen en spraken wij elkaar wekelijks. Hans was met andere bezigheden bezig dan Ini, Ini kwam vaak als ik in het huisje bezig was , gewoon even helpen en vragen kver wie en wat. Hans was meer met mannendingen bezig, waaronder onze coach met de hardloopgroep. Een serieuze coach met, als de tijd er voor was, een grappenmaker die van een biertje en bitterballen hield... Dank je wel dat jij er was Hans!

mijn oprechte deelneming en wens hierbij Ini, kinderen en alle familieleden sterkte met het verwerken van dit verlies.......
Kees Verhoef