Hans was voor ons Hansie of Hoornie. Hij hoorde bij onze vriendengroep de Wiekstoters. Een gemêleerde vriendengroep met even zo gemêleerde gespreksonderwerpen; vrouwen, voetbal, God, actualiteiten, face to face of via de app; wij vinden elkaar. Zo ook als we jaarlijks met elkaar een weekend weggaan of met elkaar bij De Haen of elders afspreken. We kennen Hans al heel lang. Sommigen zelfs vanaf de basisschool. We zijn dankbaar om op deze plek en op dit moment met jullie te mogen delen wat voor een fantastische vriend Hans was.
Voordat Hans ziek werd, was het een typische kerel die alles goed voor elkaar had. Opgewerkt tot Register Accountant, getrouwd met Mieke, goede baan, lease auto, aanvoerder bij Telstar. Hans was daarnaast iemand met veel humor, en uitstekend in staat om zich een mening te vormen die hij vervolgens niet onder stoelen of banken stak. Ook over onderwerpen waar hij niets vanaf wist, daar blufte hij zich wel doorheen. Kortom, hij zou wel even de wereld veroveren en de hemel bestormen. Zelfs toen hij na zijn eerste aanvallen in het ziekenhuis weer wakker werd, lachte hij nog en zou hij wel even revanche nemen voor het verloren tennispotje met Jan. In de jaren erna kreeg het CBR er enorm van langs omdat hij niet meer mocht autorijden. Dat was de Hans die nooit opgaf, en niet accepteerde dat het leven misschien anders liep dan hij gepland had.
Maar gaandeweg veranderde hij. Zijn scherpe mening en zijn onderkoelde humor bleven, maar hij schikte zich naar zijn situatie. Ondanks dat hij niet meer kon wat hij eerst kon, klaagde hij niet. De afgelopen jaren waren zwaar voor hem, langzaam verdwenen alle opties die hij nog had om te overleven. Maar zelfs toen duidelijk werd dat er geen mogelijkheden meer waren, werd hij niet boos of gefrustreerd. In plaats daarvan genoot hij intens van de korte tijd die hem nog gegund was. Hij maakte zich om weinig dingen nog druk. ‘Maak je niet druk joh’ of ‘la ma lopuh joh’ zei hij dan met een grijns op zijn gezicht. En dan begon hij weer over Jakob bij de Jabbok. In die zin is Hans voor ons de afgelopen 10 jaar een voorbeeld geworden, om ons niet te druk te maken over allerlei onbelangrijke dingen, de tijd te nemen voor elkaar, en vooral onze vriendschap te vieren. Tot het allerlaatste moment. Wij zijn hem daar ontzettend dankbaar voor. Wij zullen hem nooit vergeten.
De Wiekstoters
Herman van den Berg, Maarten van Brummelen, Paul van Brummelen, Andre de Lange, Marthijn van Leijenhorst, Jan Veldhuizen, Kees Veldhuizen en Hans Veldman