stond er in het Rotterdamsch Parool een interview over mij, Een Rotterdams meisje, geschreven door Hans Ratsma. Ik kwam dit pas geleden tegen en ging googelen op zijn naam. Het artikel heb ik nog. Ik ben van 1939. Zo komt iemand toch weer in gedachten en zal dus nooit vergeten worden.
Loulou Bezemer-Ruggenberg

Lieve Warda, Joelle en Harco,
Ik kende Hans via jou, Warda, door onze lange samenwerking in Lourens in Rotterdam. Jij hield mij regelmatig van de ziekte van Hans op de hoogte. Na onze verhuizing naar Drenthe is Hans bij ons nog op bezoek geweest . We hebben toen een leuk gesprek gehad.
Wij willen je hierbij condoleren met dit grote verlies en dit geldt uiteraard ook voor
Pauline. Wij wensen jou en de kinderen en kleinkinderen veel sterkte in de komende tijd.
Wya en Bill van Baer

Beste Warda, Joëlle, Harko en familie
Het is misschien wel bijna dertig jaar geleden dat Hans op een dag geschrokken op kantoor kwam. Wij beiden - bij de Voorlichting van V&W - zaten vlak achter elkaar in wat 'de koepel' werd genoemd. Hij had net een onderzoek achter de rug, en toen hij bij de deur stond om weg te gaan, zei de 'medicus'(hork was een betere aanduiding): 'Meneer Ratsma, u moet er maar op rekenen dat u niet ouder wordt dat 59 jaar'. Gelukkig had hij het faliekant fout! Maar je zult het maar te horen krijgen! We kenden elkaar sinds 1970, toen ik bij V&W kwam. Vanaf het begin zijn we vrienden geweest, zo heb ik het altijd gevoeld. We waren het niet altijd (politiek) eens, maar dat was nooit een barrière. We hebben wel veel gelachen en elkaar gejend! Hans is ook heel wat keren bij Olga en mij thuis geweest om na het werk een borreltje te drinken. Na mijn vertrek - eerst met 'mijn' Profielredactie naar een andere kamer en daarna naar het Electriciteitsbedrijf Zuid-Holland - werd ons contact natuurlijk minder, maar het is gelukkig nooit helemaal verbroken. Ik heb het fijn gevonden Hans enkele weken nog te hebben gesproken.
Ook namens Olga wens ik jullie allen heel veel sterkte. Ik hoop dat het in elk geval enige troost biedt dat hij zo rustig in zijn slaap is overleden. Hans van Lith
-

als ik denk aan Hans denk ik aan de rust, de verhalen en en de pijp die zijn inspiratie kracht leek
Te geven bij het bedenken van teksten en verhalen. Rustig en peinzend. Ik wens Warda, Joëlle en Harko, partners en kinderen veel sterkte met het verlies.