13 jaar geleden ontmoette ik Hannie en Nel in het bos. Sindsdien wandelden we samen. Altijd gezellig en leerzaam. In de herfst werden alle paddestoelen bij naam genoemd. De zwavelkopjes, biefstukzwam en heksenspuug. Bovenal was Hannie een voorbeeld van positiviteit. Ze stond tot het eind met een lach in het leven. Ik ben haar ook dankbaar voor alle keren dat ze klaarstond voor Ouzo. Hij vond bij haar een derde thuis. Ze blijft voor altijd met het Panbos verbonden.

Wij vonden elkaar door mijn Leonbergers en de gemeenschappelijke liefde voor het type hond. Voor mij was zij een ‘zonnetje’ om jaren mee te wandelen. Nuchter, positief en no-nonsense met een fikse dosis humor. Heel verfrissend en veel gelachen. Er gaat aan Hannie een koningin in het bos verloren. Dank voor de gezellige wandelingen.

Lieve Hannie,
Altijd een lach!
Zo heerlijk blij
Zo kennen we jou en
zo hebben we van je genoten

Dank je wel!

Titia, Tilly, Lex, Hayo, Marijke, Kees, Nelle, Corry, Wim V, Gerard

Het stemt verdrietig dat we op onze boswandelingen Hanny nooit meer zullen ontmoeten,Altijd gespreksstof genoeg.Denk terug aan de honden die ik heb gekend; de Berners,Leonberger Jarbas, Toller Scott en olijke gauwdief Tjibbe. Het beslaat een tijdperk waarin ik Hanny heb leren kennen als een autonome vrouw ,hartelijk en meelevend, maar bovenal straalde zij een benijdenswaardige positiviteit uit, ook tijdens haar ziekte. Zo zal ik haar herinneren.
Wens haar dierbaren veel sterkte bij de verwerking van dit verlies.