Han was een fijne collega, die in al onze landelijke overleggen nooit het belang van de leerlingen uit het oog verloor.
Gedreven en betrokken dat was hij.

Ik wens familie en collega's veel sterkte toe.

Iepe Roosjen
st. Speciaal Onderwijs Leiden/De Weerklank

Lieve familie,

woorden schieten tekort om te benoemen hoe wij versteld staan van dit nieuws, Onze dochter Rosanna is in 2002 op de spreekhoorn gekomen en heeft daar in 2.5 jaar leren praten, van toegeweidde mensen die haar en ons super hebben begeleid. Na helaas 2.5 jaar moesten we afscheid nemen van de spreekhoorn, omdat bleek dat ze een verstandelijke beperking had, en is toen naar de wissel in Oosterhout gegaan, ondanks alles zullen we de mooie dingen niet vergeten, en kunnen we maar niet begrijpen dat een gemotiveerd en geweldig persoon op deze leeftijd is overleden. Altijd even een goedemorgen tegen al die kids waar hij trots op was, een man die stond voor zijn school, lieve Han rust zacht en wees een stralende ster aan de hemel, zoals je ook hebt gestraald in je leven. Hopelijk kunnen al je dierbaren maar vooral je vrouw en kinderen, als ze een prachtige ster zien, denken kijk onze man en vader straald als nooit te voren. Marc Claudia Rosanna en Ricardo

Het treft dat onze woorden tekort schieten...
en we soms angstig buiten onze zinnen raken
men vertelt ons dat hopen helpt
bidden zeker
uit onze kubussen en driehoeken van onze gedachten toveren we sprokkels van kracht in deze moeilijke tijd ....

Vanuit het directieteam en de raad van bestuur van KOCA Antwerpen bieden we de familie, vrienden en collega's van Han onze oprechte deelneming aan. We zullen Han erg missen. Han was een zeer waardevolle bestuurder van onze organisatie en voor een mens met heel veel warmte en betrokkenheid... Veel sterkte.

Inge, kinderen en verdere familieleden.

Inge na de zomervakantie toen je weer op school kwam vroeg ik waar je naar toe was geweest op vakantie. Je vertelde mij dat je man ernstig ziek was. Afgelopen woensdag hoorde ik dat je man, jullie vader toch plotseling was overleden een dag na jou verjaardag. Het leven staat stil. Wat een verlies en een groot verdriet. Ik wens jullie heel veel sterkte in de komende tijd.

Nita Koop-Groot Wesseldijk(Sondervick College)

Lieve Inge, Afke en Johan, Jochem en Riemer,

Hierbij past alleen maar stilzwijgen.
Ongeloof overheerst.
Put kracht úit elkaar.
Koester de vele mooi herinnering die blijven.

Heel veel sterkte.
Ankie, Pieter, Dymphy en Robin

Ik kan het nog steeds niet geloven...
De afgelopen dagen komen er veel herinneringen boven...
Zo vroeg jij mij ooit om bij een ouderinformatiemiddag te gaan zitten. Jij vertelde hier aan ouders waar wij op de Spreekhoorn voor staan. Dat deed je vol passie. Je straalde vertrouwen uit. En je kon het zo prachtig verwoorden. Je stond daar als directeur, leerkracht en als vader. Heerlijk om naar je te luisteren. Wat een energie!
We zullen je missen, Han.
Clarien Boomsma (spreekhoorn)

Mijn innige deelname met het verlies van uw man en jullie vader.
Hij had nog altijd contact met mijn nichtje Egbertje Faber die hij in de zeventiger jaren als klein meisje begeleidde op het Guyot instituut. Ze hebben altijd contact gehouden. Ik kende Han niet heel goed maar vond hem altijd zo aardig en oprecht betrokken bij Egbertje. Ik zie hem nog aan komen fietsen 2 jaar geleden in juni bij het kroegje in Vught waar Egbertje haar 40e verjaardag vierde, Hij had prachtige en komische verhalen over zijn fietstochten, we hebben veel plezier gehad toen.
Hij ging veel te vroeg en had nog zoveel te genieten, en jullie met hem.
Weet dat jullie supertrots op hem kunnen zijn, Han heeft er mede voor gezorgd dat Egbertje (en vele andere dove kinderen) een gelukkig mens is geworden.
Ik wens jullie nu en straks alle sterkte om zonder hem verder te kunnen gaan. .

Aan al mijn lieve oud collega's van de Spreekhoorn en familieleden,

Woensdag kreeg ik een telefoontje van Bas met het bericht dat Han was overleden. Wat een vreselijk bericht en wat een groot verlies. Ik waardeer het enorm dat je als oud collega gebeld wordt, als er belangrijk nieuws is, mijn dank daarvoor.
Han, ik herinner je als de verwaaide directeur die bijna iedere dag op hetzelfde moment als mij binnenkwam. Ik zette mijn fiets dan in de fietsenstalling en jij reed je Bromton naar binnen en zette die onder de flap-over in je kamer. De kamer langs de gang met uitzicht op het plein. Als ik met mijn rij kinderen door de gangen liep, dan maakten sommigen een binnendoor weggetje, als ik even niet keek, om even langs je kamer te glippen om je snel te begroeten, wat jij ook altijd terug deed. In de pauze vertelde je, je sportieve verhalen over alle fietstochten die je maakte. Soms lees ik mijn afscheidstoespraak nog wel eens , zo'n prachtig verhaal dat je geschreven hebt, over hoe je mij zag. Dit waren jouw krachten, je interesse in al je personeel, je bevlogenheid naar de kinderen toe, je toespraken, ik zal je nooit vergeten. Bedankt voor alles en sterkte aan iedereen met dit verlies!

Na je heengaan mijn vriend,
Ben ik alleen achtergebleven
En wie heeft er ooit een mens gezien
Zonder verdriet en zonder zorgen?
De vlokken van de sneeuwjacht
Die Warrelen door de lege lucht
Als de vonken van jouw ziel
Vallen vandaag in de zee
Vallen in de zee
Zonder rimpeling

Heo Hyung-Man

Lieve Inge,
Afke, Jochem en Riemer,
Vreselijk en tegelijkertijd onvermijdelijk. Han?s ziekte was al te ver gevorderd om nog hoop te hebben op genezing, naar wij hebben begrepen. Vanuit dat oogpunt bezien is deze onvoorziene afloop voor hem misschien een zegen, maar dat neemt niet weg dat voor jullie het moment van afgesneden zijn is aangebroken en dat doet pijn, zoals Vasalis dat in haar gedicht heeft geformuleerd.
Marjan en ik zitten nu in Frankrijk en zullen dan ook niet aanwezig zijn bij de uitvaart, maar langs deze weg willen we jullie laten weten dat we met jullie meeleven en wensen wij jullie veel sterkte in de komende tijd.
Wij condoleren jullie met het verlies van een sportieve en lieve man en vader.
Marjan Kerremans en Theo Mulder

Lieve Han,

Wat maak je me nou? Jij mag nog niet helemaal geen afscheid van ons nemen?! Jij hebt nog veel te bieden aan Afke, Jochem en Riemer, en aan Inge en aan mij en al je vrienden en collega's! Zoals jou is er maar 1! De kranten staan deze week vol met het overlijden van Steve Jobs, maar de wereld verliest juist aan jou een groot man en mijn persoonlijke held!

Ik ga je missen! Ik ken je vooral van vroeger toen ik met met drielingzussen Noor en Floor kon genieten van uitstapjes waar we in Belgie konden lachen over "fritten uit een doske" maar ook kamperen met jou en Inge in de tuin van de ouders van Inge waar je mij trooste als ik bang was in het donker. Daar in de tuin is ook de legendarische foto gemaakt van mij als jochie met een boterham met hagelslag die heel veel jaren bij papa en mama ( Ad en Ans Bossers) in de woonkamer heeft gehangen en waar ik zo'n dierbare herinneringen aan heb..
Ook genoot ik ervan om samen met jou en Inge te spelen in Eindhoven vlak bij de montessori school met Afke, Riemer en Jochem.
De laatste jaren kwamen kwam ik jou en Inge vooral tegen op de verjaardagen van papa en mama. Ik werd intussen een volwassen kerel, en jij bleef onverminderd in mijn ogen de sterkste man ter wereld met spierballen als meloenen en met gemak honderd kilometer fietsen. Jij was onsterfelijk en onverslaanbaar fysiek en in je optimisme en leuke grappen en ook daarom ben ik verbijsterd dat jij met je positieve energie en je leuke ondeugende grappen nu niet meer bij ons bent. We dronken samen speciaalbieren op de hulstbosakker en jij maakte leuke ondeugende grappen over de dames en kon ook lachen met ome Jozef en papa! Maar ook inhoudelijk hadden we het over onderwijs toen ik onlangs ook voor de klas kwam te staan. Ik ben marketingdocent geworden en genoot vanuit mijn voorliefde voor "sterke merken" van onze gesprekken over jouw prachtige Brompton vouwfiets, maar ook van jouw keuze voor Slhouette bril en je Rockport schoenen, dan hadden we het samen over kwaliteitsproducten en daar genoot ik van. UIt het oog is NIET uit het hart Han. Ik zag je heel veel minder de laatste jaren, misschien 1 x per jaar, maar je maakte elke ontmoeting weer indruk. Ik ga je missen!

Vaarwel lieve stoere, sportieve, grappige Han!

Heel veel strekte aan Inge, Afke en Jochem en Riemer en alle nabestaanden.

Warme groet, Bart Bossers

.