Ik heb het nodige al over jou geschreven. Op mijn eigen FB.
Wat er door me heen ging deze maandag, elke maandag, trof mijn eigen hart, hoe moet je dit verwerken als moeder, als vader. Rillend als een rietje, de hele dag, in beleving met jouw ouders. Maar Giel, dan , hoe heb jij je gevoeld in jouw leven, je was er maar ook weer niet. Mijn laatste momenten met jou waren op de kermis afgelopen augustus dit jaar. Ik zei nog "man! ben je gegroeid nog ff snel? Wat zie je er goed uit!....Wat kijk je je me mooi recht aan!" Niet te weten dat dit mijn laatste woorden waren aan jou voelt nog altijd zo dubbel. Wat had ik je graag beter gekend hebben zeker na al die mooie foto's naast en met je vrienden , dat zag er zo heerlijk uit.
Lieve Giel, we weten van het mooie hiernamaals, daar waar het licht altijd schijnt. Daar ben jij Giel nu. maar ook weer fijn dat jij geen ziekte proces hebt mee hoeven maken of dat je door een auto ongeluk om het leven bent gekomen, ontnomen.
Jij Giel hebt je eigen beslissing gemaakt en ook daar is kracht voor nodig voor nodig, veel kracht. ik hoop op een seintje van jou als ik het weer eens niet goed doe.....
Geef jouw opa, onze papa een enorme knuffel van mij en als je ze tegenkomt...ook aan Thorwald, Jeep en mn kanjer Wales.......Ik weet niet hoe het voelt aan die ander kant en dat wil ik nog even zo laten maar we gaan elkaar weer tegen komen!
Geniet van het licht Giel, RIP