Lieve Gertjan, dankjewel voor mijn herinnering aan jou als mooi mens, warm, bijzonder, oog voor alles en iedereen. Waak als een beschermengel over jouw José, zoons, je moeder en al die je lief is. Make music in heaven. Life is unfair, big hug van Mary

In 1980 ontmoetten wij elkaar, tijdens de introductie van de studie sociale geografie. Vanaf dat moment waren we met Martijn een soort van drie-eenheid. De studie hebben we doorlopen, waarbij jij mij meer hebt geholpen dan ik jou. Maar ja, jij woonde toen nog thuis. ....
Dat liedje van Guus Meeuwis zou daar mooi op passen: tranen gelachen. Zo was onze studietijd ook. Lachen, plezier maken en soms hard leren. Ik als voltijds student, jij had er nog gewoon een baan bij.

Daarna altijd contact. Jullie huwelijk, ons huwelijk. Onze kinderen, jullie kinderen. Jij met al je drukke werkzaamheden, ik bij de provincie Noord-Brabant. Al was het maar 1 keer per jaar dat we elkaar zagen, het contact was echt. En wat zal ik dat missen.

Jose, jongens en Truus,
Heel, heel veel sterkte in deze dagen. . . . .