Het was Gerrit die mij in 1986 aannam bij Rijkwaterstaat Limburg. Ik herinner me zijn enthousiasme en aanstekelijke lach, vooral als het weer eens niet liep zoals was voorzien. Maar hij bleef ook volharden in de doelen die hij zich had gesteld: een plek natuur en milieu in de plannen van Rijkswaterstaat. Het wel en wee van zijn medewerkers had ook zijn bijzondere aandacht. Een mooi mens is heengegaan.
Sterkte voor Rina en alle andere nabestaanden.

Sico Bouwsma
oud-collega

VEEL STERKTE MET HET VERLIES VAN GERRIT VAN HEUSDEN EEN KANJER ....
HET ZOU HEEL MOOI ZIJN ALS ER EEN BANK IN HET LEUDAL ZAL KOMEN STAAN MET EEN PLAATJE TER ERE VAN GERRIT DIE ZO VAN HET LEUDAL HIELD..... DIT HEEFT HIJ VERDIEND IN ZIJN ACHTERTUIN....
DE LAATSTE KEER DAT WE JULLIE SAMEN ZAGEN WAS IN FRANKRIJK TOEN WIJ OP WEG WAREN NAAR SANTIAGO DE COMPOSTELLA EN EEN TIJDJE TERUG KWAMEN WE GERRIT NOG TEGEN IN HET LEUDAL...

Lieve Gerrit,
Vroeger logeerde ik regelmatig bij jullie en het was altijd leuk. Lekker wandelen in het bos, eerst met hond Nikker ( die naam kan nu echt niet meer, maar ik vond het toen geen rare naam hoor), later met hondje Joris enz. Je had altijd belangstelling voor ons, nichtjes en neefjes, en probeerde keer op keer om de boel eens lekker op te schudden met je tomeloze energie en schaterende lach. Zelfs mijn eigen kinderen herinneren zich dat je zo belangstellend was en met ze kwam praten,. Ik weet nog dat je eens onverwacht in Amstelveen aankwam, bij mijn ouders Max en Jetty. Dat vond ik op zich al een verrassing, want altijd gezellig, maar ik was vooral verrast omdat je lopend was gekomen! In training voor de vierdaagse, niks was te gek voor jou.
Ook later kwam ik graag bij Rina en jou. De laatste keer dat ik je zag, moesten wij beslist naar een tv programma over het Leudal kijken, dat een paar dagen later werd uitgezonden. Dat hebben we gedaan! Mooi om je bevlogenheid te zien. Wij delen de liefde voor de natuur. Ik vind het erg jammer dat ik je niet meer heb gezien de laatste tijd. Je dood kwam voortijdig, dat is helaas zo. De herinneringen worden er niet minder om. Dag Gerrit!

Beste Gerrit,
Ik vond jou gevat, kundig, gedreven, zorgzaam, sportief, behulpzaam, samenwerkend, innemend, boeiend, vriendelijk en energiek. Zo maar de eerste 10 woorden van misschien wel 50 die me te binnen zouden kunnen schieten als ik aan jou denk.
Fijn dat ik jou hebben mogen kennen en ontmoeten + bedankt voor die mooie, leerzame contacten.

De gulle schaterlach zal in gedachte altijd blijven nagalmen. Altijd positief en vol energie.
Op kantoor maar zeker ook daarbuiten. Met de afdeling op stap. De fietstochten vanuit Maastricht naar de RWS sportdagen in Arnhem en Den Bosch. Het blijven mooie herinneringen. Collegialiteit wordt vriendschap.
Tot voor kort nog plannen blijven maken zoals een ontmoeting met kleinzoon Eric en wandelen door de geliefde achtertuin, het Leudal. Helaas, corona kwam ertussen.
Maar we gaan het zeker een keer doen Gerrit. En al wandelend ben je erbij en horen we de verhalen zo fraai opgetekend in dat mooie boek….. en natuurlijk die prachtige schaterlach.

Heel veel sterkte allemaal

Jos Huisman
collega van Gerrit