Beste Gerrit,
ik weet nog goed dat je tijdelijk bij ons in huis woonde in nijkerk, we hebben toen aardig wat kattekwaad uitgehaald...
ook toen was je al gek op de kleur paars, je had toen nieuwe sneakers gekocht in de kleuren wit, roze en paars, wat was je daar trots op, je bleef maar met je benen over elkaar zitten en zwaaide met je voet totdat iemand eindelijk wat zei van je nieuwe schoenen.
Later kwam je nog regelmatig even langs, op je zundapp of kreidler. (weet niet precies meer welke van de 2 het was) Ook een keer had het flink gesneeuwd, dat vond je helemaal leuk, om daar met de brommer doorheen te gaan, een wonder dat dat altijd goed ging...
later spraken we elkaar vooral op familiedagen, je reed ook wel eens met ons mee, konden we in de auto even bijkletsen.
Laatste keer dat ik je zag, was denk ik een half jaartje geleden in de stad op een avond.
Zo onwerkelijk dat je er nu niet meer bent en dat zoveel mensen die dicht bij je stonden je nu moeten missen. Hartverwarmend om te lezen wat je voor veel mensen betekend hebt!
Ik wens iedereen heel veel sterkte en troost toe!
Tot later neef!

Beste Gerrit, zoals de meesten zeggen: we hadden de laatste tijd niet veel contact. We waren een tijdje lid van dezelfde kerk, maar de laatste tijd kwam jij daar niet meer. 1 keer ontmoetten we elkaar nog, een jaar of 3 geleden. En je hartelijkheid en vriendelijkheid waren nog steeds dezelfde, ondanks dat het ook toen niet goed met je ging. Had ik toen maar je contactgegevens gevraagd. Ik voel spijt daarover. Ik praat met Paul over jou en we denken allebei aan je. Hij praat over je djembé, ik over je vraagstukken. We glimlachen allebei als we het over jou hebben.
Lieverd, we zullen elkaar terug zien in de hemel en misschien opnieuw samen muziek maken en diepzinnige gesprekken voeren! Tot ziens!

Lieve Gerrit,
Toen ik jou niet al te lang geleden nog spontaan tegenkwam bij de supermarkt bij mij om de hoek had ik nooit kunnen bedenken dat dit de laatste keer was dat ik je zou spreken in dit leven. Wat een schok was het om het nieuws van je overlijden te horen. Het blijft onwerkelijk voor mij. Je bent toch die lieve aardige leuke gezellige creatieve gevoelige filosofische Gerrit, die ik de laatste jaren nog nauwelijks sprak, maar die ik nog steeds weleens zag bij onze gezamenlijke vrienden, jouw buren... of tegenkwam in de stad. Ik kan me niet voorstellen dat jij er echt niet meer bent op deze aarde. Al waren we nooit hele close vrienden, we hebben in t verleden toch aardig wat samen beleefd en elkaar ontmoet. Ik herkende ook vaak veel van mezelf in jou, eigenlijk was je een soort zielsverwante voor mij en ik heb je altijd graag gemogen en gewaardeerd. En het doet me zo een verdriet dat je het zo moeilijk hebt gehad. Ik zou je nu zo graag een hele dikke knuffel willen geven... Ik ga ervan uit dat je eindeloos veel dikke knuffels ontvangt, daar waar je nu bent.
Al zag ik je zoals gezegd niet vaak meer... Ik zal je missen! Rust zacht mooi mens.
Heel veel sterkte voor iedereen die nu rouwt om Gerrit !

Beste familie van Gerrit,
Wat een mooie dienst en herdenking van Gerrit. Dank je wel dat ik dit een plek kon geven.
Ik wens jullie veel sterkte met de verwerking.

Lieve Gerrit ,

Rust zacht ...
See you in heaven❤️

Liefs,
Marlieke

Lieve Gerrit,

Inmiddels is het besef een beetje ingedaald. Het is echt waar dat jij er niet meer bent. Het blijft echter ook onwerkelijk voor mij. Dit komt mede doordat we elkaar de laatste 3,5 jaar niet meer hebben gesproken of gezien.

In de 32 jaar dat wij elkaar kennen gebeurde het wel vaker dat er een periode was dat we elkaar niet spraken. Toch zochten we elkaar daarna vaak weer op. Het voelde voor mij als een soort familieband. We hebben in onze jeugd veel met elkaar meegemaakt in Barneveld. Twee schoffies die op avontuur gingen en veel kattenkwaad uithaalden. Kerstbomen rippen, vuur stoken in de bosjes etc. Of we die tractor nou echt aan het rijden hebben gekregen weet ik niet zeker en jij volgens mij ook niet ????. Jij was een paar jaar ouder dan ik en een echte waaghals (op je éénwieler op een bankje gaan fietsen en er afspringen moet je maar durven…) Ik vond het maar wat leuk om braaf mee te doen! Met al die zussen van ons vonden wij het leuk om met elkaar op te trekken. Ergens in die tijd heb ik ook mijn 1e biertje met jou gedronken. Ik weet nog dat ik snel aangeschoten was en vond het een machtig avontuur.

Toen ik 15 jaar werd heb jij voor mij een mooie tekening gemaakt. (zie foto) Jouw stijl van tekenen vond ik leuk en ik was vereerd dat ik een echte “Tommo” kreeg. In de tekening staat de tekst: “you are my little brother” Dat vond en vind ik heel bijzonder.

In Amersfoort vonden we elkaar weer na een paar jaar geen contact te hebben gehad. Onze karakters zijn vrij verschillend en qua interesses hadden we niet heel veel gemeen. Toch voelde het voor mij direct heel vertrouwd en gezellig na al die jaren. We waren inmiddels een stukje ouder en “wijzer” dus de gekke streken bleven achterwege. Herinneringen ophalen van die eerdere periode vonden we allebei nog steeds prachtig! Jij was graag sportief bezig en ook ik ben daar voor te porren. Jij kwam als creatieveling met het idee om freestyle-frisbee te proberen. Na wat aanklooien werden we er steeds beter in. Ik vond het geweldig om samen dit te doen. De avond op het veld vlakbij jouw huis ga ik nooit vergeten, wat ging het lekker toen met allebei!
5,5 jaar geleden hebben we een mooie fietstocht gemaakt in de Ardennen. Heerlijk om samen fysiek bezig te zijn en ook wat tijd te hebben om te praten.

Zo verschillend als we waren, zo relaxed en vertrouwd voelde het voor mij op de momenten dat we samen iets ondernamen. Helaas ben ik niet zo goed in het voeren van diepgaande gesprekken. Iets wat jij wel echt zocht en nodig had. Op dat gebied hebben we elkaar helaas niet echt weten te vinden. Dat zal denk ik ook de reden zijn dat we elkaar de laatste jaren niet meer hebben gesproken. Graag had ik je willen helpen maar dat is me niet gelukt. Ik had eerlijk gezegd ook geen idee hoe ik dat zou moeten doen en vond het best eng om er over na te denken.

Lieve Gerrit, je was een prachtkerel! Sociaal, open-minded, onbevooroordeeld, zeer creatief, muzikaal, heerlijk anders (ook wel eens lastig voor mij als rationeel en degelijk figuur) grappig en sportief. Op veel foto’s die ik heb straal je kracht en energie uit. Zo herinner ik je mij graag.

Hopelijk heb je het nu fijn en heb je rust kunnen vinden. Dank voor alles dat je mij hebt geleerd!
Dag “half-broer”

Bas Vonkeman