Lieve Gerdiena,
Wat was jij een fijne, lieve, betrokken collega! De laatste jaren werkten we altijd samen in de werkgroep kerst, we hadden een goede match in creativiteit en het mensen naar de zin maken. Daarom vonden we elkaar ook in het regelen van lief en leed voor collega’s. Ook daarin lieten we onze creativiteit de vrije loop.
Ook zaten we samen in de “Hal-commissie”, als jouw kussentjes nu scheef liggen, klop ik ze graag even op en leg ze recht.
We appten regelmatig heen en weer en van de week las ik ze nog weer eens terug.... “nu relaxen, beentjes hoog, we werken hard genoeg en laat het van je afglijden” waren bemoedigde en lieve woorden die ik nu extra koester.
Onze humor had ook een match.... soms effe samen “zeuren” en weer verder!
Lieve collega, bedankt voor alles wat je voor mij, voor andere collega’s, voor kinderen en ouders hebt betekend!
Had ik je nog maar een dikke knuffel gegeven vorige week....
Liefs, Mandy

Dag lieve juf Gerdiena,

Bedankt voor drie mooie kleuter jaren. Bijna altijd mocht ik met mijn stoeltje naast jou zitten. Soms was ik in de ochtend extra snel, want mijn plekje naast juf Gerdiena wilde ik niet mislopen. Je legde even een hand op mijn rug als ik het lastig had en we deelden samen onze liefde voor bloemen en planten. Als je in de schooltuin ging werken dan mocht ik jou altijd helpen. Ik heb thuis nog zaadjes van jouw bloemen en jouw drop plant in de schooltuin doet het weer. Zo kan ik nog aan je denken. Dank je wel voor alle mooie voorlees verhalen, je geduld, je creativiteit en de tijd die we samen buiten doorgebracht hebben. Ik ga je missen lieve juf. Soms worden de mooiste bloemen het eerst geplukt 🌸💔

Liefs Roan

Wat een onwerkelijk idee dat je niet meer op school zult zijn. Alle jaren was je er altijd en Mick en Diede waren dol op je. Ook het aanbellen bij Sint Maarten vergeten we nooit meer. Helaas maar waar is de hemel nu grote lieve ster bij.
We missen je..
Tamara, mick en Diede

Wat is het nog steeds onwerkelijk...
Zo vreemd om te bedenken dat we vorige week nog samen cadeautjes weg brachten, gezellig lopend met de tas tussen ons in.
Zo vreemd dat ik je niet meer toevallig tegen kan komen op ons dagelijks rondje, om dan samen verder te lopen.
Zo vreemd dat je niet meer uit het paadje komt lopen om de Ontmoeting te brengen en even een praatje met ons allen te maken.
Zo vreemd dat je niet meer op school zult zijn.
Het is en blijft onwerkelijk en moet nog landen.
Maar dank je wel voor de gezelligheid en de leuke gesprekken.

Liefs Sandra, Peter, Juliet en Sverre

Lieve Gerdiena,
Wat ontzettend verdrietig dat jouw leven al moest eindigen. We missen je enorm op school, niet alleen de collega's maar vooral ook de kinderen. Zij staan stil bij jouw mooie foto in de hal en praten of tekenen over hun herinneringen aan jou. Bij mij zit vooral een lied van Frank Boeijen in m'n hoofd 'Zeg me dat het niet zo is'. Want ik kan nog niet geloven dat het wel waar is. Ik neem jou mee in mijn hart.
Liefs, Suzanne

Lieve Gerdiena,

Het is stil in mij.
Zo niet te bevatten...
Wat zullen we jou allemaal gaan missen
Jouw creativiteit, betrokkenheid, inlevingsvermogen
en liefde voor de mensen om je heen.

Liefs Inge