Afgelopen maandag tussen 5 en half 6 klingelde de bel aan de poort.
'Even wachten, ik kom er zo aan” riep ik, want ik had net een teek bij de hond gevonden. Even later liep ik naar buiten met de teek op een keukenpapiertje, waar 2 politiemannen stonden. 'Zo, een teek eruit gehaald?' vroeg de ene. Ja, zei ik, terwijl de gedachten door mijn kop raasden.
Ik hoorde woorden als slecht nieuws, zus van en februari 1952
Eerste fractie; opluchting, geen moeder van
Tweede fractie; Chris en Gerard
Derde fractie; Gerard
Meteen volgde er een ontlading van de enorme spanning die ik in die paar minuten opgebouwd had.
Even later kon ik me wonderlijk gemakkelijk herpakken, ik moest de familie op de hoogte brengen van dit verschrikkelijke nieuws. Elke keer opnieuw geshockeerde en ongelovige reactie's maar ook werd de trein in gang gezet die resulteert in dit afscheid van Gerard.
Als ik aan Gerard denk
hoor ik zijn bulderende lach,
zijn stem in eindeloze monologen
Ik voel zijn warmte, zijn gastvrijheid, zijn liefde, zijn omhelzing.
Ik hoor muziek, zoveel muziek!
Liefde voor muziek, dat is iets wat ik met hem deelde, ik hield van de muziek die hij mij liet horen, al als jong meisje van een jaar of 10. Soft machine, Pink Floyd, Traffic, Fela Kuti en Pat Metheny.
Toen ik zelf ouder was kon ik mijn vondsten weer met hem delen, dat vond ik fijn.
Blijkbaar deelden we ook de liefde voor Rothko, dat wist ik niet.
Ik zie hem, charmant, iets sensueels ook. Hij wilde graag anderen feteren, verwennen. Nam mijn moeder mee naar mooie plekken en tentoonstellingen en mijn zusjes naar de Roxi waar ze lekkere coctails gingen drinken. Nam stapels boeken voor je mee wanneer hij had gehoord van een interesse, kwam nooit met lege handen.
Ik wilde dat ik hem beter had gekend, zijn binnenkant, zijn gedachten en gevoelens, dat wat hij niet in woorden verpakte.
Vanochtend werd ik wakker met de gedachte aan Sperwer, die in zijn met magie gebonden boot over de aardzee voer, nieuwe avonturen tegemoet. ('Aardzee trilogie' van Ursula Leguin)
Vaar wel Gerard
Jeanneke
We gaan luisteren naar 'Winter Wine' van Caravan.
De tekst is deze week in een nieuw licht komen staan.
Tijdens dit nummer worden foto's getoond van Karen, Paul, Max en Indy, die in Normanië hun eigen afscheidsritueel gehouden hebben.