Zo onverwachts. Een prettig mens, partner, vader, schoonvader en opa. Bedankt voor je liefde en aandacht. Rust zacht, lieve Ger. We zullen je heel erg missen.



Herinneringen aan onze broer Ger:

Ger is op 9 augustus 1956, als tweede zoon geboren in de rij van vier kinderen van Ser Limpens en Mia Rompen
In eerste instantie heeft het gezin op de Benzeraderweg gewoond om in 1958 te verhuizen naar de Weltertuynstraat waar Ger tot aan zijn studententijd in het dorp Welten, destijds nog niet vastgegroeid aan Heerlen, heeft verbleven.
Een van de eerste herinneringen die Ger zichzelf kon herinneren aan zijn kindertijd was bij de geboorte van Jeanne. Hij was bijna twee jaar oud en hij mocht gaan logeren bij een tante. Hij heeft daar gespeeld met twee gele bad eendjes die veel indruk op hem hebben gemaakt, getuige zijn latere verhalen.
De wijze waarop Ger heeft leren lopen is heel bijzonder en mag dan ook niet ontbreken in deze. Ger hield zich vast aan een grassprietje, naast de zaagbok van pap, zodat hij een stevig houvast had.
De geboorte van Loek, enkele jaren later is ook zo’n herinnering, die meermaals verteld is in familiekring door Ger en Pol: Pap zou een biggetje mee de slaapkamer hebben opgenomen.
De jeugd in Welten is een tijd waarin met name mam heeft gezorgd voor de opvoeding en verzorging van de vier kinderen. Want pap moest in zijn werk als bakker veel onregelmatige diensten draaien.
In die tijd kenden we nog veel ruimte om buiten te spelen. We denken daarbij aan:
- Boompjes klimmen in de wei van Waelen, de tent opzetten, voetballen
-Tijdens de bouw van het zogenaamde Flinstonedorp struinen door de betonnen elementen
-Op de in aanleg zijnde autoweg fietsen en appeltjes pikken bij de boer
-Het veld, achter de Thun, ingaan
-Tijdens strenge winters schaatsen op de Weltervijver op Friese doorlopers die je maar moeilijk onder gebonden kreeg en in de zomers hutten bouwen in het omringende riet en natuurlijk in het water vallen
-Het zwemmen in het open lucht zwembad Terworm, waar we met de fietsen naar toegingen en vele dagen op de graswei en in het water hebben door gebracht.
etc. etc.
Het weekend werd ingevuld met een vast ritueel van het gezin op zondag. Samen naar de mis gaan en vervolgens een wandeling of fietstocht met zijn allen maken, waarbij de fiets van pap later werd ingewisseld door een brommer.
Ook al is Ger pas op latere leeftijd zelf een fervent beoefenaar van het wielrennen geworden, naast het fietsen met ons gezin was zijn interesse al vroeg gewekt getuige zijn bijdrage aan de wielercarrière van zijn jongste broer. Ger heeft er mede voor gezorgd dat een oude kleine herenfiets werd omgebouwd tot een rode racefiets voor Loek, persoonlijk door Ger beschilderd met naam van wieleridool Luis Ocaña.
Daarnaast heeft hij zijn bijdrage geleverd aan het kalken van aanmoedigingsleuzen op de weg bij de wielerwedstrijd voor de plaatselijke favoriet van de Ronde van Welten.
Een aantal zomers hebben we onze vakanties in Hammer (in de Eifel) doorgebracht. Een hele onderneming waarbij Ger en Pol de reis op de fiets, in de korte boksj, overbrugden met als toetje de Himmelsleiter, een behoorlijke klim. Zeker die keer toen er met Pinksteren nog 20 cm sneeuw lag. Ook in Hammer was het vaste prik om in de ochtenden een flink stuk te wandelen en in de middag konden we in de nabijgelegen Rur spelen en dammen bouwen.
Een onbekommerde jeugd waarbij Ger de huiselijke karweitjes, zoals afdrogen, fruit en/of groenten plukken, konijnen en varkens voeren, probeerde te ontlopen. Dat was hem niet vreemd, hij dook liever in een boek, een strip of was met zijn vriend Thijs door Welten aan het struinen. Daarbij zijn zij beiden een keer samen met andere jongens door de politie betrapt op de zolder van der kerktoren, waar zij voor inbrekers werden aangezien. Destijds kende men nog geen HALT-straffen maar deed men het af met een middag straf schrijven op het politiebureau.
Ger is een tijdje lang lid geweest van de scouting en gedurende enkele jaren heeft hij zijn misdienaar schap vervuld in de kerk van Welten. Al werd dit laatste niet vanuit de Roomse gedachte ingevuld, maar juist dat hij samen met Pol niet naar school hoefde te gaan als er een bruiloft of een begrafenis gediend moest worden.
Over school gesproken, Ger is zijn schoolcarrière begonnen op de toentertijd geheten bewaarschool van de zusters in Welten om vervolgens de overstap te maken naar de Sint Martinus school; wat op dat moment nog alleen door jongens bezocht werd.
Zijn middelbare school heeft hij ook dichtbij huis kunnen bezoeken, namelijk aan het Sintermeerten College. Een school die net uit de steigers was en als dependance van het bekende Bernardinus College Heerlen gevestigd werd in Welten. Het gebouw, dat inmiddels gesloopt is, heeft jarenlang een tekening van een gymschoen getoond waar Ger een van de tekenaars is geweest. Tekenen was naast schrijven en verhalen vertellen, een van zijn gaven. Voorbeelden hiervan zijn de vele creatieve uitingen van Ger, terugkerend in het geboortekaartje van Tim en Rens en andere borelingen, zijn jaarlijkse nieuwjaarswensen (nee geen kerstwens, daar deed Ger niet aan); uitnodigingen opstellen, tijdschriften maken e.d.
Tijdens zijn voorlaatste jaar van het Atheneum heeft hij als gevolg van een hernia, de lessen staand bijgewoond. Een operatie is hem niet bespaard gebleven en rugklachten (vaker gezien als een familiekwaal van de Limpens) zijn hem ook op latere leeftijd blijven tarten.
Deze hernia heeft er trouwens voor gezorgd dat Ger voor militaire dienst werd afgekeurd; waar hij overigens niet rouwig om is geweest.
Ger was een belezen iemand, mogelijk uit nood geboren uit het feit dat hij jarenlang Loek de strips uit het Limburgs Dagblad heeft voor gelezen; liggend midden op de vloer in de woonkamer. Loek was namelijk niet zo enthousiast met lezen.
In zijn puberteit ging hij zware discussies niet uit de weg, getuige de vele heftige gesprekken tijdens verjaardagsfeestjes met ooms en tantes.
Ger is na het behalen van zijn VWO diploma in Utrecht wiskunde gaan studeren. Hij ging op kamers wonen, waarbij het vinden van een kamer in Utrecht, niet zomaar even geregeld was als je in Limburg woonde, niet over een telefoon en/of auto beschikte en computers en google nog helemaal niet bestonden voor de gewone burger.
Marian is al vroeg in Ger’s leven gekomen en daarmee ook sedert jaren opgenomen in ons gezin. Met haar oranje mini was zij heel snel een vertrouwd en bekend gezicht in Welten en later ook in Utrecht waar ze samen is gaan wonen met Ger en een gezin hebben gesticht.
Ook al zagen we elkaar niet zo vaak, toch was er de band tijdens onze jaarlijkse familietreffens op 2e kerstdag en 2e paasdag, een jarenlang gebruik, gestart in Welten bij mam en na haar overlijden in 2008 op toerbeurt bij een van ons vieren.
En wat te denken van de jaarlijkse “monsterritten” tussen Welten en Maarssen of afhankelijk van de wind in omgekeerde richting van Noord naar Zuid; de Gentlemanrit in het Goy, het inmiddels tot traditie verworden bezoek aan Renkum samen met Jeanne en de twee tantes Limpens, waar Ger zich een waardig verpleger voor ome Bert toonde.
Dit alles paste helemaal in wat Ger eerder voor mam heeft geschreven :
“Soms deet d’r afstand d’r neet toe om kot bei te zieë”.
Tot afgelopen week 7 juli, waar jij Ger ons bent ontvallen. We zullen nu zonder jou verder moeten, ieder met zijn/haar eigen herinneringen aan jou. Dat zijn er teveel om nu op te sommen. We zijn blij dat jij onze broer bent geweest. Weet dat we je missen en dat we jou meenemen in ons verdere leven.

Pol, Jeanne en Loek